Save me from this hell (voltooid)

🖤28🖤

Ik heb de hele avond bij het raam gezeten.

"Ik snap het niet.
Hoe kan dat?
En waarom kon ik het nooit eerder?
Is het gebeurt door het ongeluk?
Komt het hersenletsel dat ik heb?
Of ben ik nu gek aan het worden?
Ik zweer iemand help me!!"

Ik begon te huilen.

"Ik kan dit niet meer.
Ik word gek.
School, dit huis, hiro, Jae.
Ik kan dat niet meer!!"

Iemand klopte op de deur.

"Laat me alsjeblieft even met rust."

En toch ging de deur open.

"Jake?"
"Ga weg mam."
"Ik ben mam niet."

Ik keek om en zag hiro.

"Wa..wat doe jij hier?"
"Ik hoorde wat je zei. En ik wouw helpen."
"Waarom. Je haat me toch? Je slaat me het liefst in elkaar!"
"Nee jake zo zit dat niet. Vanaf de eerste schooldag merkte ik dat je gelijk bijna boven mij stond. Want op je vorige school was je ook de populairste. En dat wouw ik niet. Ik probeerde mijn plek te verdedigen. Al ik bij jou op school zou komen zou jij het zelfde doen of niet?"
"Ja je hebt gelijk."
"En of ik het nu wil of niet, je bent mijn broertje en het vriendje van een van mijn beste vrienden."
"Hoe weet jij dat nou weer?!"
"Jae. Hij zei al eerder dat hij je leuk vond."

Ahh dus Hiro is niet zo erg.
Hij is juist het zelfde als mij.
Ik deed precies het zelfde.
Wacht wat was ik een kut mens.

"Nou jake vertel wat is er aan de hand?"
"Nou kijk. Na het ongeluk kreeg ik te horen dat ik een hersen letsel heb. En sinds die kan ik dus geesten zien."

Ik keek Hiro aan en hij begon te lachen.

"Waarom lag je? Ik meen het!"
"Geesten? serieus?"
"Ja! Ik kan ze zien Hiro en met ze praten."
"Jake je bent gewoon gek. Je verbeeld je dingen."
"Ik verbeeld me geen dingen!"
"Tuurlijk jake. Kom je ziet er niet goed uit. Ga wat slapen."

Nee ik wil niet slapen.
Waarom gelooft hij me niet.
Toen Hiro de kamer uit was pakte ik de telefoon van hiro en appte Jae dat hij naar het grasveld moest komen met yoonji, lay, taejoon en hiro.
Toen ik dat had gedaan ging ik slapen.
Nouja als je rollen in bed en je ogen dicht doen voor de hele nacht slapen noemt.