My Life of Wishes (NL) [Voltooitd]

- 8: Verleden en Heden! -

"Nee.. nee.. verdwijn nou allemaal niet!!" Riep ik stressend.
Alle kaarsen verdwenen gewoon. Ik kan zo niks meer doen.
"Waarom moet dit mij weer overkomen. Wat heb ik allemaal gedaan. Ik dacht dat mijn leven leuk was door die wensen, maar het maakt mijn leven alleen slechter. Zo wilde ik het niet hebben. Wat een stom leven heb. Ik wil mijn eigen leven terug." Zei ik verdrietig.
Toen begon ik zachtjes te huilen op de toiletten. De kaarsen verdwijnen langzaam en leven is rot geworden. Na een tijdje hoorde ik een vreemde stem.

"Je hebt niet goed nagedacht met je wensen en niet goed op de doos gelezen. Het is totaal je eigen schuld dat je leven zo is. Je hebt ook leven van anderen verpest. Je kan nog een paar wensen wensen. Wat dacht je van je vader terug hebben?"
Ik pak een kaarsje en wens weer iets: "Ik wens dat ik met mijn vader en moeder weer gelukkig samen leef!"
Het kaarsje ging uit terwijl dat ik geen controle over mijzelf had.

"Waar ben ik?" Zei ik.
"Gewoon in je kamer!" Zei iemand met een bekende stem.
"Pap?"
"Goede morgen! Je komt altijd laat je bed uit."
"PAP!! Ik heb je gemist!!"
En ik barste in tranen uit van geluk. Na tijd zie ik mijn vader weer!! Maar hoe? Hij was dood gegaan door het ongeluk. Die wens!
"Dit kan niet echt zijn! Dat weet ik zeker!" Zei ik.
"Maar dit is de werkelijkheid. Voel maar!"
Ik raak hem aan en het voelt echt.
"Nee.. dit is allemaal nep. Ik geloof er niet in."
"Geloof me.. het is echt."
"Dit is niet echt! Dit is niet mij echte leven!!"

Toen belandde ik in een soort ruimte met al mijn herinneringen.
"Waar ben ik nou weer?" Zei ik.
"Ergens! Dit is de plek met al je herinneringen die je hebt gehad met al de wensen die je deed. En je ziet het resultaat. Een nep leven die je niet leuk vind!" Zei een stem.
"Sorry? Een nep leven?"
"Ja, je hebt geen een kaars meer over. Je leven is verpest. Je kan helemaal niks meer oplossen. Geniet nu maar lekker van je nep leven, je oude kan je nooit meer terug krijgen!"
"Maar..."
"Je oude leven is weg. Begrijp dat!"

"Ik kan mijn oude leven niet meer terug krijgen. Ik had eigenlijk wel leuke herinneringen aan dit leven, maar niet voldoende. Ik wil mijn oude gepeste leven terug. Dat liever dan een stom nep leven, met nep vrienden en een nep vader. Ik snap het allemaal niet meer. Ik snapte het al vanaf die kaarsen niet meer. Ik wil dat die gewoon ook uit mijn leven verdwijnen! Ik ben er ook helemaal klaar mee. Weet je ik heb dit verdiend met al mijn acties."
Er verscheen nog een laatste kaars voor mijn neus.
"Evie Forrest! Je hebt je les geleerd. Hier is je laatste wens. Kies verstandig!"
"Echt?"
"Zeker doe de wens maar!"
"Oke. Ik wens dat mijn leven weer normaal is en het dag van de ongeluk is..."

(Flashback)
"PAPA KIJK UIT! BOOM MIDDEN OP DE WEG DIE OOK NOG IN BRAND STAAT!!!"

Op het nieuws..
Er is een erg ongeluk gebeurt bij een weg vlakbij Zwitserland. De familie reed op die weg en botste keihard tegen een boom aan. Er is maar één gewonden gevallen en die is helaas ook overleden. De andere twee hebben alleen wat schaafwonden. Geluk voor hun dat ze het overleeft hebben.

"Kijk daar heb je die aansteller van het ongeluk. Je had maar een paar schaafwonden en voor de rest niks." Schreeuwde iemand naar mij."
"Dat ongeluk stelde niks voor en toch word je ermee betrokken met de leraren. Dat is toch super sneu."

Gewoon zomaar wegrennen en huilen op de wc. Oh, oh, kleine Evie toch, je weet toch dat je hier niet meer veilig bent. We zullen toch door pesten. Niemand geeft om jou, dus ik zou gelijk wegwezen als ik jou af. Vanaf deze dag ben jij zeker niet meer veilig op school. Oh morgen ben je jarig, dus dat betekent dat filmpje van jou op het internet gaat." Zei een gemene stem.
Het is weer terug voor dat mijn moeder de kaarsen gaf. Gelukkig herinner ik me alles nog.
"Weet je... jij verwijdert dat filmpje. Het is super gemeen als je dat op het internet zet. Mensen gaan je er door haten en mij zielig vinden. Maar ik wil niet als zielig gevonden. Hoe zou jij dat vinden als ik zo'n filmpje online zet over jou. Ik zou je dan lekker uitlachen, maar jij hebt een ander gevoel. Ik heb een hele andere kant van jou gezien Jackson en die kant vond ik veel leuker dan deze pestkant."

Jackson kijkt mij aan en denkt er over na.
"... Je hebt gelijk. Ik heb eigenlijk ook mijn vader verloren, alleen doordat ook bij jou gebeurde reageerde ik het op je af. Ik wilde vrienden zijn, maar het is mijn schuld dat ik zo stom doet. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Het is ook zo dom dat ik er niet over nadacht en de gevolgen er kan van zien. Vergeef je het mij?" Zei Jackson en begon traanogen te krijgen.
"Ik vergeef het je. Zo vinden mensen je ook veel leuker en ik ook."
En ik geef hem een kus op zijn wang.
Jackson bloosde helemaal.

Ik loop het klaslokaal binnen en iedereen staart mij aan.
"Heb ik wat verkeerds gedaan?" Zei ik.
"EVIE HARTJE JACKSON WOOOEEH!!!" Riep de klas. Ik bloosde helemaal. Ik ging op mijn plek zitten.
"Je hebt het lekker voor elkaar gekregen! Je hebt de leukste jongen van de klas laten blozen. Ik denk dat hij je leuk vind!" Zei een bekende stem.
"Faylynn?"
"Yep de enige echte! Sorry dat ik ook aan de kant van Jackson stond!"
"Geef niet. Alles is nu goed gekomen en daar ben ik blij mee. Gelukkig pest niemand mij meer!"
"Hoe was het eigenlijk om gepest te worden?"
"Irritant. Ik werd vaak depressief en dat soort dingen. Maar ik ben blij dat niemand het meer doet op deze school. Pesten is vreselijk en heel kinderachtig!"

Er wordt een briefje aan mij gegeven en daar staar op;
Hey Evie. Heb je na school even tijd om in het park af te spreken? Ik moet je wat vertellen!"
Xx ~ ...
Ik weet al wie het is. Ik schrijf een brief terug;
Is goed dan zie ik je daar!

Het is na schooltijd en ik zie daar iemand op een bankje zitten. Volgens mij weer ik wie het is.
"Hey:" Zei ik zachtjes.
"Hey! Kom zitten." Zei Jackson.
"Wat wilde je me dan vertellen?"
"Dit.." hij kuste mij op me lippen.
"..."
"Stiekem vond ik je al een tijdje leuk, dus wil je mijn vriendin zijn?"
"Maar kijk hoe ik eruit zie. Als een soort emo. Daar wilt toch niemand mee?"
Hij doet mij capuchon af en de zonsondergang schijnt in mijn ogen.
"Het maakt mij niet uit hoe je eruit ziet. Je bent in ieder geval perfect!"
"Ik ben heel graag je vriendin zijn!"

Mijn leven ging van een ongeluk waar ik mijn vader kwijt raakten naar een pest leven. Een moeder die mij kaarsen gaf waarmee ik wensen kon doen en die van goed naar slecht ging. Gekke herinneringen die mij meer moed brachten om voor mijzelf op te komen. En je ziet nu... geen pest leven meer, geen wensen met verdwijnende mensen of van leven veranderen. Een leven met een leuk vriendje en met leuke mensen in mijn klas. Mijn leven en uiterlijk maken niet meer uit. Iedereen is perfect op zijn eigen unieke manier en iedereen zal die accepteren!

- Einde💫 -