My Life of Wishes (NL) [Voltooitd]

- 5: Droom of toch een nachtmerrie? -

Het is midden in de nacht en ik heb nog al een rare droom;
"Hallo is daar iemand? Het is nog al een beetje eng en ik voel mij een beetje vreemd."
"Volg ons Evie. Kom volg ons." Zeiden allerlei vreemden stemmen.
Er kwamen allemaal kaarsen tevoorschijn die mij bekend voorkwamen. Het zijn de kaarsen die ik altijd voor mijn wensen.

Ik besloot de kaarsen te volgen. Ben wel heel erg benieuwd waar ze mij heen brengen. Het duurt best wel lang voordat ik er ben. De kaarsen blijven, maar te voorschijn komen. Er komt geen einde aan te komen. Ik sluit even mijn ogen en daarna doe ik ze weer open. Ik ben in een hele andere dimensie beland. Ik zie allemaal beelden van vroeger. De erge tijden met mijn vader.

Zo heb je er één waar hij mij op jonge leeftijd heeft mishandeld, vanwege dat ik een klein dingetje verkeerd deed. Ik kan niet meer terug aan die tijd denken.
"Haal dat beeld weg." Zei ik.
Het beeld verdween en dan kwam er een ander beeld te voorschijn. Dit keer was het er eentje met mijn moeder. Nadat mijn vader mij mishandeld had, ging ik naar mijn moeder toe zodat ze mij kon troosten. Ik was en ben nog steeds blij dat zij mijn moeder is. Ik had gelukkig altijd leuke tijden met haar. Dat beeld verdween ook weer en nu kwam er een erge; het ongeluk van 2009. Ik kan niet stoppen met denken daarover. Het lukt ook niet goed om uit mijn hoofd te krijgen. Ik kreeg een gevoel dat het de dag van gisteren was, toen het ongeluk gebeurden.

"Ik was nog een klein meisje en we waren onderweg naar Zwitserland alleen de navigatie bracht ons naar een verkeerde weg. De weg was nogal raar. Er zaten allemaal hobbeltjes, takken op de weg en spijkers die er heel random lagen. We wisten niet zeker of dit de juiste weg was. Mijn vader volgde de weg maar gewoon en dacht het zou vast wel goed zijn. Wat nog het rare is dat er een boom midden op de weg stond en die boom stond ook nog in brand. Nadat ik en mijn moeder elkaar we gered hadden, moesten we toch naar het ziekenhuis waar mijn vader overleed. Sinds die dagen werd ik heel erg gepest door Jackson en zijn vrienden, maar door die kaarsen in het anders. Ik ben blij dat die tijd voorbij is, maar ik weet niet of dit mijn lot is."
"Het is jou lot en jij beslist het zelf. Als je je hart volgt, kom je er vanzelf. De kaarsen helpen je niet altijd. Het maakt je leven..." Zei iemand anders.

Toen schrok ik wakker van mijn wakker. Wat zou het mijn leven makkelijker of moeilijker maken. Tot nu is mijn leven alleen beter geworden. Behalve dat mijn moeder vergeetachtig aan het worden is en dat ik Faylynn kwijt ben. Die zou vast wel ergens met mensen hebben afgesproken en zich verstopt hebben. Misschien houden ze een surpriseparty voor mij. Dat zou mij heel leuk lijken. Denk ook dat Jackson ervan af weet. Hij acteert dan wel heel erg goed. Met de schoolmusical kon hij niet zo goed acteren. Ik kom er wel achter wat hier aan de hand is. Wat ik nu wel moet doen is; snel naar school gaan.

"Is iedereen er? Want ik heb alle namen opgenoemd." Zei de docent.
"Meneer! U vergeet Faylynn." Zei ik.
"Sorry, maar er staat geen Faylynn op de lijst dus iedereen is er."
"Maar ze valt altijd op in de klas. Faylynn was de beste hier in geschiedenis. U vond haar altijd geweldig."
"Ik heb nooit een opvallende leerling in deze klas gezien. Ik vind jullie allemaal geweldig en jullie zijn allemaal het beste in geschiedenis hier! Nou kom we beginnen met de les. Pak je boeken en open boeken op bladzijde 27. Ik leg eerst uit en dan gaan jullie de opdrachten maken."
Ik vind dit best wel een vreemd gedrag van de docent. Meestal is hij helemaal blij om Faylynn te zien en nu is hij gewoon normaal. Of er niks is gebeurd deze dagen. Als ik tijd heb dit tot de bodem goed uitzoeken. Zou het ook wat met de kaarsen te maken hebben en de wensen die ik maak? Ik zie het wel...