-hisleri yok olmuş bir kadınla baş edemezsin park jimin bence benden uzak durmalısın sonun diğerleri gibi olabilir!
-hiçbir hastamı yarı yolda bırakamam black angel.
unutma sadece seni iyileştirmek için burdayım sapıklaşmak için değil!
"Jimin çık şu odadan zaten sancım var bütün hırsımı senden çıkarırım" dedim jimine nefretle bakarak bişey demeden kapıyı çarpıp çıkmıştı neymiş efendim ailelerin önünde somurtupta canımı sıkmaymış hergünümüz böyle geçiyordu son 7 buçuk aydır ulan piç kurusu hem hamile bırak hemde bakma şerefsiz işte kendin değilmiydin çocuk istiyorum diyipte başımı yiyen şimdide kabullenmiyor sonuç ortada ben ve 8 aylık koca bir karın off zor gerçekten hayatımda yaşadığım en berbat zaman. Evliliğimizin ilk ayları mükemmelken şimdi ne değişti bilmiyorum hamileliğimin ilk aylarında hep yanımda olmuş elimi sıcak sudan soğuk suya koyamama izin vermemişti peki ya şimdi ayrı odalarda iki yabancı insan gibiyiz ki öyleyiz artık, bir kaç gün önce yaşadığımız büyük kavga ve onun iğrenç kelimelerinden sonra boşanmaya karar vermiştim ne hikmetse kabul etmemiş anlaşmayı yırtıp suratıma atmıştı halbuki anlaşmada yazılan tek şey bebeğimin benimle kalması ve yurt dışına çıkıcak olmamdı.. Sanırım hayatın bana sunduğu iyi ve kötü taraflarından sonra ilk defa ikisinide aynı anda yaşıyor olmamdı bebeğimle iyi anlaşıyorduk henüz karnımda olmasına rağmen, ailelerimiz buna çok sevinmişti bu bebek sayesinde karakterimin düzeldiğini söyliyorlar gerçekten öyle illegal işlere bulaşmıyor ve sadece bebeğim için yaşıyordum....
Çantama son eşyalarımı ve geceliğimi koyduktan sonra sırtıma aldım malüm yaz ayı olduğu için aşırı sıcaktı arabayla gitmek yerine yürümeyi tercih edip evden çıktım jimine görünmeden telefonumdan müzik listesinin herhangi bi şarkısını açarak kulaklığımı taktım hızlı ve dikkatli yürümek hem kendim hemde bebeğim için güvenliydi, telefonumun zil sesiyle dikatimi ona verdim kulaklıkları çıkarıp çalan telefonu açtım
"Efendim annecim"
"Kızım joy buraya geliceğini söyledi bi sorunmu var"
"Yok annecim ne sorunu ya sadece biraz bunaldım ve eve geliyorum müsaitsinizdir umarım"
"Eşşek sıpası öyle sorumu olur hiç çabuk gel torunumu özledim"
"Tamam baba geliyoruz"
Gülümseyip telefonu kapattım nerdeyse varmıştım fakat burnuma gelen yoğun çikolata kokusuyla olduğum yerde durmuştum tanrım çikolata kokuyor ve benim canım hep çikolata çekti 'hayır young kilo alıyorsun yiyemezesin' ama bebeğimde istiyor
'sana hayır dedim yiyemezsin kaç kilo oldun ayı gibi çikolata yiyorsun yeter' ama sanane lan yiycem
'şişko şişkosun işte obur yede 1000 kilo ol'
"Lan sus sikerim ha belanı"
İç sesimle olan tartışmam ağzımı tutamayıp bağırmamla sollanmıştı ve insanların bana olan tuhaf bakışları farkına varıp ordan ilerledim ve çikolatalı dondurma aldım umarım eve kadar erimezdi...
Sonunda eve vardığımda kai ve jonghyun benden önce gelmiş ve şuanda karnımla oynıyorlardı
"Burdayım geciktim üzgünüm" jiminin sesini duymamla kaşlarımı çattım her yerde karşıma çıkması yetmiyormuş gibi burdada çıkmıştı ibne bebeğimin sert tekmesiyle hafif inlemiştim lanet olası beni duyduğunu unutmuştum ve her seferinde bunu yapıyordu
"Ahh young tekme attı!"
"Kirli sakal gayet normal tekme atması ama sertti piç kurusu" ağzımdan çıkan küfürle babam yalandan öksürmüştü gülümsiyip yanımda oturan jimine baktım anında yüz ifadem düşmüştü
"Imm şey joy nerde ona dondurma vermek istiyorum" dedim anneme bakarak
"Ağaç evinde çıkmanda yardımcı olayımmı kızım"
"Olur anne gidelim burası fazla sıkıcı"
"Bende geliyorum" jiminin sesini duymamla göz devirip mutfaktan dondurmayı alıp bahçeye çıktım ordanda merdivenlere ilerliyip yukarı çıktım
"Aaaa abla senmi geldin"
"Yok ablacım deden geldi" dedim göz devirerek burda herkez benim kastıma sanki "Üff yine küçük kız canınımı sıktı bakim nerdeymiş" joy karnımla oynadığında kıkırdamıştım hamile olduğumu öğrendiğinde 2 ay benimle konuşmamıştı ve kıskanmıştı
"Eve gidelim young" diyen jimini görmezden geldim
"Sen defolup gidebilirsin ben burda kalcam" dedim ona bakmadan
"Sana yürü dedim" dedi kolumdan çekiştirerek
"Ya bıraksana kolumu acıtıyorsun"
Sonuç herşeyimi almış ve beni eve çekiştirerek bırakmıştı kapıyı açıp salona yönlendirmişti beni kolumdan hızla tutup yere sertçe fırlatınca karnımın üstüne düşmemek için büyük çaba sarf etmiştim
"Sana bidaha benden habersiz evden çıkma dememişmiydim bir kerede sözümü dinle be (saçımdan tutup baş parmağını karnıma bastırarak) sendende o karnındaki veleddende nefret ediyorum anlıyormusun"
"Bırak beni bırak dedikçe sümük gibi yapıştın hayvan herif o velet dediğin çocuğu tek başıma yapmadım şerefsizlik yapma" jimini hızla itip adımlarımı odama çıkarmıştım tutuğum gözyaşlarım gözlerimden firar ederken birkez daha varlığından dahi emin olamadığım tanrıdan sabır diledim.....
Sabahın ilk ışıklarıyla karnıma giren sancıyla uyandım yerimden doğrulup banyoya ilerledim kısa bi duş alıp aynadan karnıma baktım
"Biran önce gelsen iyi olur kızım yoksa annen seni erken çıkarıcak" dedim gülümsiyerek karnım biraz çıkmıştı ve artık rahatsız ediyordu Dolabı karıştırıp kıyafetlerimi yatağın üstüne bıraktım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ceketi saymayın)
Hızla üstümü giyinip saçlarımıda yaptıktan sonra aşağı indim acayip acıkmıştım sofrayı yavaş yavaş hazırlaken aniden gelen sancıyla duraksayıp duvara tutundum birsüre sancının geçmesini bekledim
"Hey iyimisin" jimin telaşla bana yaklaşırken
"Dokunma bize" dedim nefretle
"Sakın dokunma bize" dedim tekrar zorlukla hızla toparlanıp yarım kalan işime devam ettim ondan nefret ediyorum buraya geldiğim güne onu sevdiğim güne onunla evlendiğim güne lanetler ediyorum.....
