Hwa young
Sonunda uçağımız inmişti ve gecenin bi saati taksiyle eve dönüyorduk çok değil en fazla yarım saatimizi alırdı yol. Bu şehir bu ülke bana geçmişimin iyi kötü her haliyle olan anılarımı hatırlatmak zorundamıydı? Peki benim içimde oluşan yoğun sıkıntıda neydi böyle acaba birine bişeymi olmuş yada heycanmıydı anlıyamıyorum 5 ay önceydi küçük bi notla herşeyi herkezi terk edişim şimdide kuçağımda bebeğimle dönüyordum babamın evine peki ya jimin geldiğimden haberi varmıydı yada benim gibi oda özlüyormuydu? Neden bu hale geldik inanın bilmiyorum sadece bildiğim tek şey arabanın koca evin önünde durduğu ve benden ücret beklemesiydi uzatmadan ücreti ödedim ve joy'u uyandırdım beraber taksiden inerken görevlilerin bizi fark etmesiyle yardıma geldiler şuan onlara bile sarılabilirim çünkü herkezi çok özledim. Başıyla selam verince bende aynı şeyi tekrarlıyıp bebeğimin kemerini kuçağımda yavaşça açtım zor uyutmuştum ve yine lanet olası uyanmıştı usulca zile bastım biraz bekledik sonunda kapı açılmıştı annem babam tanrım neden bu kadar duygusallaştım birden annem yaklaşıp bebeği kucağımdan aldı şaşırsamda bişey diyemedim
"Ay tanrım küçücük bu ahh çok tatlı"
Sanırım halen bizi fark etmemişler birden kapı suratımıza kapanınca öylece yerimizde dona kalmıştık
"Abla amy'i öldürmemem için bi sebeb söyle" dedi joy çatık kaşlarıyla
"Susarmısın o senin yeğnin nasıl öldürebilirsin" dedim aynı şekilde tekrar zile bastık
"Ahh sanırım yengem sizi almadılar hoşgeldiniz gençler"
"Ayss çok saol bi sen eksiktin jinnie" dedim "hem senin burda ne işin var hangi yüzle"
"Ahh çok ayıp ama unnie bana halla kırgınmısın"
"Dudağını büzme bana ve çekilde girelim artık joy mızmızlanmaya başladı"
"Beni affedersen alabilirim aslında" dedi kaşlarını yukarı kaldırarak tanrım sanırım beni nasıl kandıracağını iyi biliyor
"Gel buraya sümüklü şey" dedim ve ona sarıldım.
"Huh anne baba bizde burdayız" dedi joy sevimli çıkan sesiyle
"Oh pardon çocuklar sizi unuttuk" dedi babam ayağa kalktı ve ilk joya sarıldı sonrada bana
"Seninle sonra konuşçaz kaçak"
"Tabi babacım konuşalım" dedim gülümsiyerek
"Oww annecik bana küsmü?" dedim terliğini çıkarıp bacağıma attı şakadan
"Annecikmiş küsüm ben sana kaç defadır uçak kaçırıyorsun joy'u göndermesem geleceğin yoktu hain evlat"
"Ahahahah ya anne yapma ama hem sende amy'e nasıl sarılıyorsun boğucaksın bırak şu çocuğu"
Dedim biraz daha sohpetten sonra odalarımıza dağıldık bebeğimi emzirdim altını değiştirdim ve sıra bana gelmişti bebeğimin eline oyuncağını verip valize yöneldim pijama çıkartıyorum derken kapı çaldı içeri gelen jinniyeydi gülümsedim ve içeri buyur ettim
"Seni dinliyorum bayan kazıkçı" dedim valizle uğraşarak
"Ya ben öyle bişey yapmadım sadece uh sadece zorundaydım"
"Neye zorundaydın?" dedim tek kaşımı kaldırarak
"Tamam yapmamam gereken şeyler yaptım ilki sevgilinle ayırma çabaları seni barlardan uzaklaştırmak ne biliyim hepsi işte sadece iyiliğin içindi hem seni amcama ispiyonladığım içinde üzgünüm ama bilmiyordum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~KARMAŞIK PJM~
Fanfiction-hisleri yok olmuş bir kadınla baş edemezsin park jimin bence benden uzak durmalısın sonun diğerleri gibi olabilir! -hiçbir hastamı yarı yolda bırakamam black angel. unutma sadece seni iyileştirmek için burdayım sapıklaşmak için değil!
