~KARMAŞIK PJM~

~bölüm 2~

Hwa young
"Şşş kirli sakal işim bitti çıkıyorum ben"
"Ahh tamam angel görüşürüz dikat ett!"
Diye arkamdan anırdı kirli sakal sabahın 4dünde eve dönüyordum oldukça yorgundum önümdeki motora sertçe baktım "dua et sabahın köründe o kadarda sinirli değilim hadi gidelim bebek" dedim motoruma evet motorumla konuşuyorum benim için her ne kadar normal olsada insanlar anormal karşılıyor motora binip kaskımı taktım çalıştırdım evim oldukça yakındı boş yolda hızla eve ilerledim yaklaşık 20 dk sonra motoru garaja bıraktım "dinlenme zamanı bebeğim annen gelene kadar uslu bi kız ol ve beni burda bekle" motorla sohbetimi bitirip garaj kapısından odama yol aldım işimin en güzel yanı ne bayan kim' i nede bay kim'i görmek zorunda kalmamam annemle babama böyle seslenirim benim için gram değerleri yok. odama girip bütün kıyafetlerimi çıkardım iç çamaşırlarımla yatağa uzanıp gözlerimi kapattım...

Sabah uyandığımda ahh pardon öğleden sonra 3de uyandığımda kapım çalınıyordu yine başlıyorduk her günüm böyle geçiyordu yataktan kalkıp kapıdaki kişiye baktım üstümdekileri önemsemeden "söyle genç adam ne istiyorsun yine" küçük kardeşim yüzüme bakıp içeri geçti sanırım canına susamış olmalı "yaa abla sana bişey söylemek için geldim"
"Otur bakalım anlat çabuk" o konuşurken bende uzerime bişeyler ayarlıyordum
"Abla bak benden duymuş olma ama annemle babam sana psikolog arıyorlarmış" duyduğum şeyle kaşlarımı hafif çattım bu duruma alışmıştım "pekala genç adam şimdi çıkabilirsin duşa giricem bilmiyormuş gibi yapıcam nede olsa o doktorda benim elimde deliricek dimi" hafif gülümseyip yanağımdan öptükten sonra odadan çıktı bende duşa girdim.

Park jimin
Karşımda duran bayan kim ve bay kimin anlatıklarını özenle dinliyordum kızlarının durumunun kötü olduğunu ve onları sürekli aşağaladığını söylediler hastaneye gelemediği için ben onlarda bir süre kalıcam hem tam olarak neyi olduğunuda öğrene bilirim gerekleri evrakları alıp onları gönderdim zaten akşam yemeğinde orda olucaktım bi kaç hastama daha baktıktan sonra mesai saatim bitmişti bende arabama binip eve gittim aklım nedensizce hwa young'a takılmıştı içimden acaba ailesimi abartıyo diye geçirmedim değil. Ailesi iyi insanlara benziyorlardı ama bunu zamanla öğrenecektim zaten çok geçmeden eve vardım sırt çantama bi kaç kıyafet ve bilgisayar tabletimide koyduktan sonra evden çıktım biraz kendi ailemden kurtulmak fena fikir değildi hani tekrar arabaya binip bay kim'in attığı konuma doğru sürdüm...

Hwa young
Salonda oturmuş açılmamış tvye bakıyordum arada sırıtıyordum babam ve annem durmadan bana bakıyorlardı ama napim elimde değil komik geliyor "hey abla bak bahçede ne buldum" diye bağırıp yerinde zıplamaya başladı joy merakıma yenik düşüp bahçeye ilerledim simsiyah bir kedi bahçede öylece duruyordu "gerçekten beni bunun içinmi kaldırdın yerimden cidden.... Ahhh canınamı susadın sen şu pire torbasını al ve yıka sonra ne halt yerseniz yiyin" dedim annemle babam ayağa kalkmış ne olduğuna bakıyorlardı eski yerime geçip tekrar boş televizyona baktım yansımam ve arkamdaki hareketlenmeler hem korkutuyor hemde komiğime gidiyordu kapı çaldığında hizmetli bakmak için gidiyordu ki annem onu durdurdu kendi bakacakmış pehhh sikimin papucu....
(Cidden o nasıl laf ya dkksmsjelfnfkeons sikimin papucu😂😈)
İçeri giren nerden bakılırsa 20-21 yaşlarında orta boy sanırım kasları var neyse siyah saçlı mavi lensler aman siktir et yüzüne bile bakmadan tekrar önüme dönüp yansımama bakmaya devam ettim oda bir bana birde tvye bakıyordu hayır yani ayı oynasa anlardım ama ayıda yok önümde durmasıyla kafamı ona çevirdim elini uzatmış bekliyordu "merhaba ben park jimin" elini tutup
"Bana back angel diyebilirsin" dedim elini bıraktım ve televizyona geri döndüm öylece bana bakıyordu belki de barda görmüştü ordan hatırlamışta olabilirdi dimi neyseee.......