~bölüm 22~

73 8 0
                                    

Park jimin


'sensiz geçirdiğim kaçıncı ay'ım hatırlamıyorum sevgilim artık günleri ayları yılları saatleri saymıyorum çünkü artık dönmiyceğini biliyorum. Herkez bişey söyliyor ama ben inanmıyorum sadece seni özlüyorum çok özlüyorum"


Yazıp yolamadığım bilmem kaçıncı notu yine defterimin arasına sıkıştırdım o artık dönmiycekti ki bende onu bulmak için uğraşmamıştım belki kafa dinler tekrar döner sanıyordum öyle olmadı o gelmedi gelmiycek hiçbirzaman..

Düşüncelerim beni boğmak üzereyken çalan kapıyla tüm dikkatim dağılmıştı içeri giren yine aynı kişiydi annemin karımı unutmam için ayarladığı bi sürtük sadece hiçdeğilse benim için öyleydi.


"Yinemi sen mesai saatim bitmeden gelme demiştim"

"Ahh hadi ama aşkım yemek yeriz diye düşündüm hadi kalk gidelim artık"

O cırtlak sesiyle cıyakladığında istemsizce yüzüm buruştu günlük listeme baktım


"Peki herhangi bi hasta bugün yok gidelim" dedim ceketimi üstüme geçirdim telefonumu ve anahtarımı alıp odanın kapısını kilitledikten sonra ikimizde çıkışa yöneldik herkezin gözü bizdeydi nedenmi?

Çünki Ra jin hanımın eteği götünde bitiyordu bu kızdan gerçektende hiç haz etmiyorum.

Arabayı restorantın garajına park edip arabadan indik hızlı adımlarla önden ilerlerken ra jin'in arkamdan koşuşturduğunu duyabiliyordum


"Yahh jimin yavaşlarmısın lütfen hızlı yüriyemiyorum"


"20 santim toplukluyu bende giysem yüriyemem bu nedir ya" dedim göz devirerek onu orda bırakıp restorana giriş yaptım hızla boş bi masa bulup oturdum çok geçmeden ra jin de gelmişti beraber yemek yedikten sonra çıktık onu evine bırakmak istemiştim fakat hanfendi anneme uğrıycağını söyledi

"Ahh oğluşum sizimi geldiniz ay ay gelin bakalım" annemin yapmacık konuşmasından sonra göz devirip içeri ilerledim. Biraz daha oturduktan sonra odama çıkıp uyudum....



Hwa young

"Üff evet anne ya sende bi panik yaptırdın varya yeter be uyandım işte"

"Kızım hadi uçağı kaçırcaksın"


"Ahh tamam anne hazırlanıyorum izin verirsen"


"Tamam kızım gelirken amyede joyada dikat et olurmu kuzum"


"He anne he allahtan oğlun torunun var çocuk değiliz hadi öptüm bay bay"


Dır dır eden annemin suratına teli kapatıktan sonra kendimi tekrar yatağa attım


"Ya abla uyan valla bu seferde uçağı kaçırırsak annem keser bizi"


"Tamam 5 dk daha ya lütfen"

Bataniyeyi üstümden kaldırınca inat etmeyi bıraktım


"Amy uyandımı?"


"Hayır halla uyuyor"


"Hanım efendiye bak sen ya gece uyumak bilmez gündüz uyanmak gidip uyandıralımda çıkalım biran önce" odadan iç çamaşırlarımla çıkıp kızımın odasına girdim melek gibi uyuyordu tanrının bana verdiği en güzel hediyesiydi o küçücük burnu dolgun dudakları minik ve çekik gözleriyle tıpkı jimine benziyordu ahh herneyse onu unutmaya çalıştıkça aklıma gelmesi deli ediyordu beni kızımı yavaşça uyandırıp kucağıma aldım üzerini değiştirip joya verdim ve bende hazırlanmak için odama yöneldim üzerimi giydikten sonra saçımı ve makyajımıda yaptıktan sonra odamdan çıktım.

Son valizide koyduktan sonra arabaya bindim yaklaşık 20 dk kalmıştı ve biz daha yeni yola çıkıyorduk neyseki yakındı ve uzun sürmezdi..


Artık uçaktaydım eski evimi ailemi  ve arkadaşlarımı görcektim tek kişilik çıktığım bu yolda şuanda 2 kişiydik 2 değil 3 kardeşim gelmişti benim için bizim için jiminin yapmadığını abim ve kardeşim yapmıştı birgün bile aramamıştı beni ki ben söylemiştim beni arama sorma soruşturma diye umarım onu görmem oralarda belkide geçen şu 5 ay boyunca yeni birini bulmuştur kendini daha iyi hisedebileceği biri böyle diyorum fakat en büyük korkumda buydu onu başkasıyla görmek öyle olacaksa umarım hiç görmem çünkü buna dayanamam yeterince kırmıştı beni yeterince üzmüştü.....

Oylamayı unutmayın.

😍😍😍😍😍😍

~KARMAŞIK PJM~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin