To właśnie my...~Inazuma Eleven {Wolno Pisane}

Rozdział 11

*Jane*

- Nie za szybko podejmujesz jakiekolwiek decyzje?- mruknęła moja siostra, kiedy siedziałyśmy w aktualnie niewidzialnym dla kogokolwiek z zewnątrz busie.

- Jestem Jane King, spontaniczne decyzje to moja specjalność, siostrzyczko. - puściłam jej oczko, i wstałam z fotela. Przeciągnęłam się. - Jak mnie plecy bolą...- moja siostra na moje słowa przewróciła oczami

- Nie dziw się, jak masz nerwicę, moja droga.- ona także wstała. Wyjęłam kluczyki ze stacyjki, po czym wyszłyśmy z busa. Wychowałam kluczyki do kieszeni.

- Czas namieszać w przeszłości...- stwierdziłam, z uśmiechem. Wolałam nie myśleć o konsekwencjach. Wyszłyśmy z lasu, i ruszyłyśmy w kierunku miasta, gdzie miałyśmy nadzieje, że się natkniemy na młodszą wersje mamy, taty, lub któregoś z wujków. Idąc tak z głową w chmurach wpadłam czyjść tors. - Bardzo pana przepraszam...- spojrzałam na osobę na którą wpadłam, i o mało co nie odebrało mi tchu w piersiach, kiedy spojrzałam w szare oczy chłopaka z lwią grzywą przede mną.

- Spokojnie, nic się nie stało.- ten jedynie się lekko uśmiechnął, po czym zmierzył mnie wzrokiem. - Pierwszy raz cię tu widze, dopiero się tu przeprowadziłaś?- spytał z wyraźnym zaciekawieniem. Nie potrafiłam z siebie wydusić słowa.

- Właściwie, to tak.- odezwała się moja siostra, próbując wykręcić mnie z tej sytuacji.- Jestem Angelica, a to jest moja siostra Jane. - przedstawiła nas obie.

- Jestem Joseph King, miło mi was poznać.- jego uśmiech się poszerzył. Razem z siostrą wyciągnęłyśmy do niego dłonie w geście przywitania, z nadzieją, że on zrobi to samo, jednak jakież było moje zdziwienie, gdy niczym gentleman, pochwycił najpierw dłoń mojej siostry,  ucałował jej wierzch, po czym uczynił to samo z moją.- Mam nadzieje, że się jeszcze spotkamy.- to mówiąc, nadal z uśmiechem, ruszył w przód.

Kiedy wystarczająco się oddalił, spojrzałam na siostrę, a ona na mnie.
- Tata.- powiedziałyśmy jednocześnie patrząc na jego oddalającą się postać.