Ik kwam thuis, en je raad het al..... Mijn ouders waren alweer aan het ruziën. Ik was het zat dat ze me nooit zagen staan, dus ik kwam ik actie. HÉ IK BEN HIER HOOR! Schreeuwde ik. Eindelijk kwam er een reactie. Hier gaan we het ZONDER GERUZIE over hebben tijdens het eten, met z'n alle, aan tafel. Zei ik.
Ik zei alles wat me dwars zat, (ik zeg niet wat ik allemaal zij want dat ik echt heel veel).
De volgende dag werd ik wakker, het was zaterdag.
Voor het eerst was het helemaal stil,
Geen geruzie. Ik moet toegeven dat ik het een beetje eng vond. Maar het was eigenlijk wel fijn, nu merkte ze tenminste dat ik er was.
Ik ging naar school, en je raad het al; ik kreeg alweer een bloedneus, tijdens een toets nog wel! Ben vond het een goed idee als ik even naar het ziekenhuis ging.
JE LEEST
I wish you where here
RandomHet gaat over een meisje met kanker genaamd Chelsea ze lacht zelf haar hele verhaal uit dus veel plezier met lezen.
