I wish you where here

Hoofdstuk 23

Zaterdag. 2 dagen na mijn verjaardag.
Dé dag van de dood.
Vandaag zou ik dood gaan.
Mijn ouders, Ben, Lea, Rob, Lou, Layla en zelfs minoes, kwamen naar mij toe.
Ze zeiden dat ze bij me zouden blijven tot ik dood ging.
Layla zei dat ik zomaar in slaap kon gaan vallen, en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken.

En ja hoor. 1 minuut daarna viel ik in slaap. Maar dat hartslag ding deed het nog, dus er was geen paniek.

Totdat.....

Dat hartslag ding ging steeds langzamer, langzamer en langzamer. En toen.....

Stopte hij.

Één lange piep.

Geen beweging.

Toen ik wakker werd, zag ik een wit licht.

En toen......

zag ik Auriana!

Ik kon naar beneden kijken. Naar de aarde en alle mensen daar.
Ik zag mezelf....op mijn bed.......met iedereen om me heen.
Ze stonden allemaal te huilen.

Om mij..........