Hoofdstuk 7

38 3 0
                                    

Mijn ouders zeiden: lieve Chelsea, je vader en ik maken dus de hele tijd ruzie. Wij zijn naar een psycholoog gegaan en... Wij hebben besloten om te gaan scheiden. Maar dat is niet het enige, wij kunnen niet goed voor jullie zorgen. Dat betekent dat jullie in een gastgezin moeten.

Ik was zo verdrietig, dat ik heel snel zonder ook maar iets te zeggen naar Ben rende. Ik legde alles uit aan Ben en zijn gezin.
Toen zei de moeder van Ben het allerliefste wat ik ook heb gehoord.
Je mag met je zusje wel hier komen wonen als je dat wilt, wij hebben nog wel 2 kamers over. Zei ze. Ik was zo blij! Ik ging weer terug naar huis, en zei het tegen Lou.
Gelukkig was Lou ook heel blij, en mijn ouders waren het er ook mee eens.
We pakte onze spullen, en gingen naar Ben's huis. Natuurlijk moest ik mijn kanker verhaal wel vertellen, want dat is er ook nog steeds, sterker nog ik deed mijn muts af (want die had ik op) en er zat allemaal haar in.

I wish you where hereWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu