I wish you where here

Hoofdstuk 18

Ben en ik gingen uit school naar huis.
We waren bijna thuis en toen hoorde we een telefoon rinkelen, maar we wisten niet wie het was. We keken op de telefoon van Ben. Het was Lea. Ze zei: Ik heb een lekkere lunch gemaakt.
Ik had al zo'n honger.
Lea had een hele tafel vol met lekkere dingen.

We waren klaar met eten. Ik ging naar Suzan toe, want die was er ook nog.
Ik wist niet dat Ben opzoek was naar minoes.
Ze was namelijk weggelopen.
Maar tijdens dat Ben naar minoes zocht, kwam er een auto en....... BOEM!!! Ben lach onder de auto.
Het goede nieuws was dat minoes weer terug was, maar Ben....

Ik ging snel naar het ziekenhuis, en weet je wie hem hielp.... Layla! Dat was natuurlijk wel fijn voor hem, en hij leefde ook nog.
Layla was blij dat ik weer een beetje haar had, en zij dat het nog wel goed zou komen met Ben.
(Ik hoopte dat ze dat deze keer ook echt meende).

Ben moest wel geopereerd worden, aan zijn arm. Nu weet ik hoe het voelt als iemand die je lief hebt iets naars heeft.

Niet.

Te.

Geloven.

Hij was gewoon bijna dood.
Nu ik er bij stil sta, is het veel erger.
Écht veel erger.

Dat had hij dus ook bij mij :(