VISION

6. BÖLÜM

James geri dönmüştü gerçekten de. Şu an karşımda duruyordu. Ne yapacağını bilemez gibiydi. Ben de bilmiyordum. O olaydan sonra ilk defa karşımda böyle duruyordu. Dün de görmüştüm onu ama o sayılmazdı. Birşey söylemek ister gibiydi. Sormak istediğim çok şey vardı. Ama şu an olmazdı. Arkamı döndüm ve hızlıca yürümeye başladım. O sırada James bileğimi tutup beni kendine çevirdi. Neden herkes bileğimi tutuyordu? Morardı o, biraz iyi davranın bileğime.

"Amanda" dedi. Ses tonu...hüzünlüydü. Sanki yaptıklarından pişman gibi duruyordu ama tabiki de buna inanmıyorum.

"Amanda, ben gerçekten de çok pişmanım" yine haklı çıktım ama ben asl-

"Eğer böyle dememi bekliyosan çok beklersin çünkü hayır pişman falan değilim" diyerek düşüncelerimi böldü. Bu çocuk iyi mi? Artık suskun kalmayacağım.

"James, dediklerini duyabiliyo musun sen? Ya da hafıza kaybı falan mı geçirdin? Ama geçiremezsin çünkü sen lanet olası bir vampirden başka birşey değilsin" dedim ama vampir kelimesini söylerken fısıldadım. Herkesin duymasına gerek yoktu. Bu söylediklerimle James şaşırmıştı.

"Öğrenmişsin" dedi. Daha yeni mi anladın gerizekalı?

"Benim vampir olduğumu biliyorsan ailen hakkında birkaç şey de biliyor olmalısın" dedi

"Evet biliyorum

"Lanet olsun"

"Neye lanet olsun? Bunları bilmeme mi yoksa benim vampir avcısı ailesinden olmama mı? Eğer avcı olmamla ilgiliyse merak etme avcı falan değilim ve olmayacağım da ama şu an seni öldürebilecek sinire sahibim"

"Sinirlenince çok tatlı oluyorsun" Ne? Ne? Ne? Ne? Koca bir ne? Ne dedi bu biraz önce?

"Sen biraz önc-"

"Evet biraz önce sinirlenince çok tatlı olduğunu söyledim" Ne sanıyodu bu kendini? Onca olaydan sonra hemen koşup boynuna atlayacağımı düşündüyse beyninden şüphe ederim.

"Dövülürken de tatlı mıydım peki?" Bir anda gülen yüz ifadesi değişti ve ifadesiz bir hal aldı. O sırada Daniel ve Dylan'ın karşı taraftaki dolaplara yaslanıp bizi izlediklerini gördüm. Umursamadım.

"Amanda, artık herşeyi bildiğine göre bunu neden yaptığımı da sana açıklayabilirim" dedi. Bir açıklamayı hak ediyordum ama dinlemek istediğimden emin değildim. Yine de her zaman 'neden bunu yaptı?' diye düşünmekten bıkmıştım.

"Anlat"

İçeride çok insan olduğu için dışarıdaki bir banka oturduk. Bugün dersleri iyice kaynatmıştım ama James'in herşeyi açıklaması daha önemliydi. Önce ona bütün bildiklerimi anlattım. Sonra o da vampirler, cadılar ve kurt adamlar hakkında herşeyi anlattı. Vay be, onlar da mı vardı? Anlatması bitince artık 6 ay önce neler olduğunu anlatma vakti gelmişti.

"Başla" dedim sakince. Dışarıdan sakin gözüküyordum ama içimde gergedanlar zıplıyordu.

"Sözümü kesmeden dinlemeni istiyorum" dedi. Olumlu anlamda kafamı salladım. o da anlatmaya başladı. Sonunda gerçek ortaya çıkıyor.

"Ailenin bir vampir avcısı olduğunu biliyorsun ama ne kadar güçlü olduklarını bilmiyorsun. Gerçekten de çok iyiler. Nesilden nesile geçen bir geleneğiniz bu, avcılık. Bu yüzden kaç tane vampir öldürdüklerini bir düşün. Şu an sana vampirlerin canavar gibi geldiğini ve ailenin yaptığı şeyin çok iyi birşey olduğunu düşündüğünü biliyorum ama öyle değil. Masum vampirleri de öldürdüler. Yeni dönüşenleri, neler olup bittiği hakkında hiçbir fikri olmayanları öldürdüler. Bu avcılıktan çok cinayet haline gelmeye başladı. Dışarıda gerçekten de ölmeyi hak eden vampirler var ama ailen bu ayrımı yapmadan önlerine geleni öldürdü. Bu yüzden birçok düşmanı oldu. Çok güçlü vampir toplulukları var, Amanda. Eğer hepsi birleşirse ne olacaklarını bir düşün. Littleton ailesindeki herkesi masum suçlu diye ayırmadan öldürürler. Asıl konumuza gelelim. Bunu yapmak üzereydiler. Daniel ve Dylan'ın öldürdüğü akrabalarına doğru gidiyorlardı. Bu bilgiyi onlar hazırlanmadan önce aldım iyi ki. Eğer Dylan ve Daniel aileni öldürmeseydi bu topluluklar cadılar yardımıyla bütün ailenin nerede olduğunu öğreneceklerdi. Sırayla bu şekilde devam edeceklerdi ve bunun için hala uğraşıyorlar. Senin şehirden gitmeni istedim çünkü tehlikede olmanı istemiyordum. Seni dövdürdüğüm için gerçekten özür dilerim ama başka şansım yoktu. Sen gitmeyi reddettin eğer ailen senden bunu isteseydi giderdin. Senin güvende olmanı istediğim için acı çekmeni göze aldım. Olayın ne kadar ciddi olduğunu anlamalısın. Ailen mutlaka vampirler tarafından görülmüştür ve bu topluluklar şehirde dolaşırken ailenin yanında seni görselerdi şu an mezarın başında ağlıyor olurdum. Gerçekten de ağlıyor olurdum şaka yapmıyorum. Sana ihtiyacım var, Amanda. Sensiz yapamıyorum" dedi ve uzun bir sessizlik olmuştu. O söyleyeceklerini bitirmişti bense şaşkınlık içinde ona bakıyordum. Bir süre böyle bakıştık. Sonunda konuşabildim.

"Bak James neden bunları yaptığını anlayabiliyorum. Gerçekten artık anlıyorum. Ama herşeyin bir anda düzelmesini bekleme. 6 ay kısa bir süre değil o sürede çok şey değişti. Öncelikle senin bir vampir olduğunu öğrendim. Bu benim için hiç de normal birşey değil yani 3 yıllık sevgilimin vampir olduğunu ve yıllardır beni kandırdığını yeni öğreniyorum"

"Seni kandırmadım. Eğer sana ben vampirim desem beni deli sanardın, göstersem korkup kaçardın. Sana doğruyu söylemeyi birçok kez düşündüm ama yapamadım. Çünkü seni seviyordum ve hala seviyorum. Şu an beni affetmeni beklemiyorum ama bana nefret dolu bakışlar atma. Benimle konuş. İstersen güvenme ama bana eskisi gibi davran. İnsanmışım gibi. Bir parçanın hala beni sevdiğine inanıyorum. Karar vermek sana kalmış" James'ten ilk defa böyle bir konuşma duyuyordum. Açıkçası etkilenmiştim ama kendimi tutmak zorundayım. Aslında gerçekten de bir parçam onu hala seviyor. Aklımı bundan uzak tutmaya karar verdim ve merak ettiğim soruları sormaya başladım.

"Şu an topluluklar nerede?"

"Bazıları öldü, bazıları kaçıp bu işten vazgeçti, bazıları başka şehirlere dağıldı"

"Yani şu anda güvende miyim?"

"Şimdilik. Bana güvenirsen daha da güvende olucaksın" Şu an James'e olan 6 aylık kızgınlığım azalmaya başlamıştı. Buna çok şaşırdım ama James beni korumaya çalışıyordu burda yanlış birşey yoktu.

"Benim olmadığım süre boyunca neler oldu?"

"Sen güvendeydin ama ailen değildi. Bir cadı bulup toplulukların onları bulamayacağı bir büyü yaptırdım. Büyü yaptırsam da sürekli onları izledim. Bir yandan toplulukları takip ettim. Daniel ve Dylan da bana yardım etti. Yakalayabildiklerimizi öldürdük. Senin gittiğin yerde de seni izleyen bir vampir arkadaşım vardı" deyince ona inanamayan bir bakış attım

"Ne var? Seni orada yalnız bırakıcağımı mı sandın?" dedi ve hafifçe güldü. Ben de kendime inanamayacak birşey yaptım ve hafifçe güldüm. Gülüşü çok tatlıydı. Bir saniye. Bunu biraz önce ben mi dedim? O sırada Daniel ve Dylan gelip yanımıza oturdular. İyi ki geldiler çünkü çok tuhaf şeyler düşünmeye başlamıştım. Bir anda James'e geri dönemezdim.

"Amanda, artık herşeyi bildiğine göre sana birşey itiraf etmemiz gerek" dedi Dylan ve Daniel'a baktı. Daniel devam etti.

"Seni biz dövdük" dediği anda

"Ne?" diye bağırdım.

"Seni tanımıyorduk ve James istemişti bizim dostumuz olduğu için hiç sorgulamadık" dedi Dylan.

"Okula geldiğimizde senin o kız olduğunu bilmiyorduk ama sen bana geçen gün olanları anlatınca anladım ama tabiki de birşey diyemedim" dedi üzgünce Daniel. Asıl garip olan şuydu. Onların vampir olmasını kabullenmiştim ama Daniel ve Dylan'ın beni dövmesi hala tuhaf geliyordu. Zamanla buna da alışacaktım galiba.