Stop! I Love You! ~ Park Jimin

Rozdział 1

Obudziłem się i zerknąłem na wiszący na ścianie zegar, który wskazywał na godzinę 11. O 12:30 byłem umówiony z jakąś dziewczyną, która dzwoniła do mnie z dość niegrzeczną propozycją. Nie mam pojęcia skąd miała mój numer. Tak szczerze to nawet mnie to nie obchodzi, dużo dziewczyn dzwoni do mnie z takimi propozycjami na co ja oczywiście się zgadzam. Wstałem z łóżka i ruszyłem w stronę mojej dużej łazienki.
O 12:00 byłem gotowy więc wsiadłem w auto i ruszyłem na podany mi wcześniej przez nieznajomą adres.
Dotarłem do małego, drewnianego domku, który mieścił się w lesie przy małym jeziorze. Stanąłem przy drzwiach i zadzwoniłem dzwonkiem. Po chwili otworzyła je dość niska blondynka, którą skądś znałem
- Park Jimin, jak miło Cię znowu widzieć!
- Seulgi? Czego ty ode mnie chcesz?
- nie pamiętasz? Powiedziałeś, że jak minie trochę czasu to spróbujemy wrócić do siebie. Jiminie wiesz, że ja nadal czekam? - spojrzałem na dziewczynę prychnąłem w jej stronę. Popukałem się w głowę i doszedłem śmiejąc się
- Jimin wracaj! Dlaczego nie chcesz mi dać drugiej szansy? - zapytała, chwytając mnie za rękę, którą od razu wyrwałem
- dlaczego? Bo byłem z tobą w związku, a ty się puszczałaś na prawo i na lewo? - bardziej spytałem niż stwierdziłem.
- a... Ale to był raz! - drążyła temat dalej
- raz?! Ty się słyszysz? Prawie codziennie w twoim domu znajdywałem coraz to nowsze męskie ubrania, które nie należały do mnie!
- ale Ji...
- zamknij się! Zniknij z mojego życia raz na zawsze! - krzyknąłem w jej stronę i ruszyłem w kierunku auta, do którego po chwili wsiadłem.
Wjechałem autem do garażu i poszłem się przejść po pobliskim parku. Na jednej z ławek siedziała dziewczyna o pięknej urodzie. Nie była z Korei, ani w ogóle z Azji.
Jej policzki były pokryte łzami. Chciałem do niej podejść lecz wyprzedził mnie o głowę wyższy ode mnie chłopak. Wziął dziewczynę za rękę i szarpnął ją ciągnąc za najbliższy budynek. Chciałem odejść, ale coś mnie powstrzymywało. Ruszyłem za nimi, sam nie wiem dlaczego...