Malalim ang sugat sa puso ni Hazel at natatakot si Ms.Carreon dahil tuwing nakikita niya ito ay pakiramdam niya siya pa ang mas lalong nasasaktan
"I guess that leaves me somewhere sort of...here." Naalala niyang sinabi ito ni Hazel sa kanya. Alam niya ang ibig sabihin no'n at masakit yun para sa kanya dahil akala niya naka move on na ito sa nakaraan pero hindi parin pala talagang mahirap para dito ang makalimot ng gano'n gano'n na lang.
May hapdi sa damdaming bakas sa mata ni Ms. Carreon dahil malayo pa sa kinatatayuan niya ay tanaw niya ang isang dalaga na nakaupo sa sofa at tahimik na nakatanaw sa labas ng bintana.
Alam kong marami ka ng pinagdaanan at lahat ng iyon ay walang takot mong hinarap pero bakit sa palagay ko hindi parin sapat ang lahat ng iyon?
Hanggang kailan ka ba magiging ganyan?
Naalala ni Ms. Carreon noong nag kausap sila ng Dalaga. At Hindi niya iyon makakalimutan dahil yun ang kauna-unahang umiyak sa kanya ang Dalagang si Hazel.
*Flashback*
"Are you okay, Hazel? "- Ms. Carreon asked her.
"Of course, i'm okay Grandma. "-Hazel said trying to hide her pain.
Binigyan siya ng dalaga ng ngiti pero alam ni Ms. Carreon na may bahid iyon ng pait. Sweet smile yet sorrow.
"Are you sure, Hija? "- Paninigurado nito at marahang hinaplos ang magandang mukha ng dalaga.
"Why? Grandma? Don't you believe me enough? "- Nanahimik saglit si Ms. Carreon. Pakiramdam naman ni Hazel ay Tinatanya ang saloobin niya.
"Of course not, Hija and I do believe you, Apo. "- Sabi ni Ms. Carreon at hinalikan niya sa noo ang dalaga. "I'm just worried about you because I thought you forgot but i guess not. "- Kita sa mga mata nila ang awa sa isa't isa.
"But since tinanong niyo rin lang naman ako. Yes Grandma I won't deny it and i can't help it. I don't know just when i remember the past. But still remaining."- Hazel said while raving her words.
Saglit na nakipagtitigan sa kanya ang apo at nahuli niya ang pagkislap ng mga butil ng luha sa paligid ng mga mata nito at di rin nagtagal ay humagulhol narin ito sa pagiyak. She Hugged it tight.
*END OF FLASHBACK*
"Kanina pa ho ba kayo diyan? "- Hazel Asked while still looking out the window.
"Ah... No, in fact kadarating ko pa lang. "- Sabi naman ni Ms. Carreon at nilapitan ang dalaga at walang sabi sabi na naupo sa isang sofa.
"Ah, so... What brought you here today, Mr. Carreon?"- Hazel Asked. Naka crossed legs ito habang nakaupo sa isahang-sofa. "I guess you won't be here kung di mahalaga ang sasabihin mo, right? "- Hazel continued.
"Yeah,"- tango nito. "I came because it was about NAJA."- Ms. Carreon said.
Nangunit ang noo ni Hazel. "Huh?" Now it was her turn to get confused. "What about NAJA and What are you talking about? "
"You remember what happened last time?"- Ms. Carreon said calmly.
"Yeah, then?" Hazel said and raised her eyebrows.
"Nang mapasaatin ang NAJA patuloy ng nasa loss situation ang... You know. And as usaul gagawa at gagawa sila ng paraan para mabawi sa atin ang NAJA." Ms. Carreon said and breathe deeply.
"Yes, I know already and i think about it. So, what they want? "- Hazel said and she looks like it's burning inside.
"Right now i don't know what they really want and mostly i also need to make sure what they are planning for. "- Ms. Carreon said, At napahawak ito ito sa sentido.
"Okay, Leave it to me... Let's get it done with."- Ngumiti si Hazel ng sarkasmo, Ngiting may binabalak.
Tiyak na magugulat ang mga ito. Luluwa ang mata. Mapapaawang ang mga labi. Ano mang gawin ng mga ito'y di maitatago ang pagkabigla at iyon ang pakakaabang-abang ni Hazel.
