Sei

7 3 0
                                    

Oo nga naman. Bakit pa natin kailangan humanap ng iba? kung nandito naman ako/tayo? It means that we need others to survive and to be one of those survivors. U know y? 'coz ppl know that number 1 cant be number 2. Inshort, paulit ulit lang tayo. DI NATIN KAYA MAG ISA KASI NGA NASANAY TAYO SA PRESENSYA NG IBA.

And yeah, naagaw nya ang kanang kamay ko pero agad ko din itong binawi. My voice is too useless to be use delivering my opinion. It will not help the society grow anyway. Tamang pachill chill lang ako habang nakikinig sa pangmalakasang diskusyon ng guro namin. Chill lang mga kalmadong babagsak. Grades are just numbers. Just numbers. Numbers.

Natapos ang klase na para bang umattend ako ng isang research class. Kahit na paborito kong subject ang Filipino nawawalan padin naman ako ng mood no? Sabe nila minsan daw madalas ang minsan na nagiging madalas ang pagkawala ng mood ko yung tipong masaya to malungkot. nakakatakot to nakakatacute. maganda to sobrang ganda. kaso dina mood yon. katotohanan na yon.

Anyway, may napapansin ako sa story ko ngayon e diko alam kay author kung bat ganto ang ud nya sa story ko? Biruin mo ba naman sobrang ganda ng bida sa story nya tas ang tamad nya magsulat. May napapansin pa akong isa dahil dakilang papansin din naman ako aminado na. Di nagpapakita sakin ang gago na kanina ko pang hinahanap  may ipapaamoy kasi ako sa kanya. Niluto ko kanina. Grabe naka reserve talaga yon para sa kanya. Nagtatanong mga kaklase kong plastik if bakit daw may dala akong lalagyan na babasagin? tas wala naman laman. Ngumiti nalang ako. Ngiting Tagumpay.

Matapos ang pangmalupitang paghahanap sa taong bubuo ng araw ko eh nakita kona din naman sya. Papunta sya ngayon sa gawi ko at ngiting ngiti pa. Kung maaamoy mo lang ang dala dala ko baka masuka ka pa.

"Oh masaya ka ata, asie" nangingiti kong bati kay gago. Sige sulitin mo lang yan.

"Ayy tunayy!! Makita ba naman kita dipa ako sumaya?" kalandian ni asie oh hanggang dito dala dala padin. Abay matibay.

Umakbay ako sa kanya at inilabas ang mahiwagang lalagyan. Take note ha! May pa red ribbon pa ako. Effort ko talaga. Give me a tae instead of clap. Red ribbon na di brand ng cake. Mismong pulang laso. Kubli ng mga laso ang lason wahahahaha. Tawang nadedemonyo lang.

"Asie oh regalo ko sayo since lagi mokong binabadtrip" may halong ngiti at kaplastikan pa.

"Sweet mo naman. Sabe na kruxx moko" sambit nya.

Pigil na pigil ko naman ang tawa ko ng simulan na nya itong buksan kasama ang ngiti sa kanyang mga labi. Oh pak tarush! Sige ngiti ngayon na lang yan. At ng tuluyan  na nyang mabuksan ang mahiwagang lalagyan.

From nakangiting mukha to nademonyong mukha. Yeah thats his facial expression now. Maamoy mo ba naman ang pinamakamabangong fart diba? 1 pt for me.

"Tangina ka talaga Zeraaaaaa" sigaw nya. Kasabay non ang pagtakbo ko papalayo sa kanya.


Pagtakbo papalayo sa nakaraang hinahabol padin ako.

Ayoko na.

Tama na.

Pagod na ako.

Asie balik kana.

AN: Asie nn ni Alex here. Asie means Asshole HAHAHA. ily readers!! Salamat sa pagbabasa! Godbless u all. Thankyou sainyoooo♡ Pls correct me if may namimiss akong events ha? Makakalimutin kasi ako. My sorry to everyone.

Like a Bullet ( TO BE EDITED ) Where stories live. Discover now