Bölüm şarkısı Ben Fero- babafingo
Şaka şakahjskdkd
Hadi bakalım. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur
Tüm bölümü "Söz dizi müziği-Bu benim hayatım " ile dinleyin lütfen.
Keyifli okumalar dilerim 🍃
Oturduğum banktan tüm hırçınlığı ile karşımda dalgalanan denize daldım. Rüzgar esti, tüylerimk ürpertti, içimde tuttuğum yumruyu gözyaşımla götürdü giderken. Her şey o kadar ağırdı ki.
Düşündüm..
Düşündüm..
3 senedir yapmadığım şeydi bu. Düşünmek, sorgulamak, acımak..
Her şey sahte bile olsa düşünmeyince acımıyormuş insan. Ben, hayatimı borcluğu olduğumu düşündüğüm adama bedel olarak kızına mutluluk vermiş ama kendi karısına ve çocuğuna kendini esirgemiş bir adamdım. Elimde olmasa da hiç bir neden bu duruma bahane olamazdı.
Bu hikayede suçlu bendim.
Yalnız olan Nefes,
Kimsesiz kalan çocuklarım,
Bu hikayeyi yöneten de Hira.
Benim yüküm Hiraydı. Hükmüm de Hirada. Ve yine Hira dün gece bu hikayeye hükmünü vermişti. Ben ki Nefes Kaleli için şüphesiz her şeyi feda edecek olan adam, dün gece onu heba etmiştim o yatakta.
Kendime Nefesten başka bir kadını yasaklamış olduğum gerçeğini nasıl unutmuştum ben?
Dediğim gibi suçlu bendim evet. Ama bu böyle devam edemezdi. 3 senedir hükmünü verdiğim bu hikayenin iplerini kendi ellerime alacaktim artık. Bu Hira'nın değil, Nefes ile Tahirin hikayesi idi...
Arabama doğru yürürken, maviş gözlü sarı saçlı veyaz tenli bir çocuk durdurdu beni. Elinde birkaç paket mendil, yüzünde saf bir tebessüm vardı. Bana o paketlerden birini uzattı.
Yere çömelerek küçük kız ile boyumu eşitledim. "Adın ne senin?" dedim. Çocuk tebessümden gerilen yüzünü bu sefer gülerek gerdi.
"Deniz!"
Yüzüm dondu, o an Deniz'in sarf ettiği cümleler geldi aklıma. Teker teker. Ard arda.
"GİT!"
"GELME BİR DAHA!"
Kafamı sağa sola sallayarak kendime geldim ve kızın hafif tombiş yanağına usulca bir öpücük bıraktım. "Birşey ister misin benden?" dedim. Çocuk anlamsızca yüzüme baktıve utanarak yere indirdi başını. Ardından bana gözlerini kaçırarak tekrardan bakarak "Peçetelerden bir tane alırmısın?" dedi nazikçe.
Elindeki peçeteleri diğer elindeki poşete yerleştirip posetin ağzını bağladım. "Bunlar sende kalsın prenses. Beni burada bekle ben hemen geliyorum tamam mı?" Kafasını sallayıp beni onaylayınca kucaklayıp yandaki az önce oturduğum banka oturttum.
Az ilerideki markete girip ufak ama doyurucu türden bir kaç atıştırmalık aldım. Reyonlar arasında gezerken Deniz'in de Ömer'in de en sevdiği atıştırmalıkları da poşete atmayı unutmadım.
Banka geri dondüğümde yere kavuşmayan ayaklarını sallayan ama gözleriyle de etrafta mendil satacak birini arayan Deniz vardı.
"Teşekkür ederim beni beklediğin için" diyerek elimdeki bir poşeti ona uzattım. Tedirgin olmuş gözlerime bakıyordu.
"Yok yok kü bir şey değil bak şu marketten aldım bunları. Sana aldım. Seversin diye."
"Teşekkür ederim abi. Ama.. ama benim param bunlara yetmez. Bakayım hangisine yeter param" diyerek elimdeki poşetin ağzını açıp içindeki atıştırmalıklara baktı.
