Chapter 4:
---
"Ate Jean and Kuya Bobby broke up."
"What?! How come? They're so perfect diba? Relationship goals sila!" Gulat na tanong ni Risa.
Lumingon kami kay Hanna. Tumatango-tango siya. I know ate Jean. She was 3 years ahead of us. Batch siya ni Kuya jacko.
"Well, college happened."
"4 years na sila diba? Sayang naman." Nakapalumbabang tugon naman ni Jeya.
"Different schools kasi sila. Ate Jean's in Cebu, while Kuya Bobby is in La Salle, Manila." Paliwanag naman ni Hanna. "Iyak nang iyak si ate Jean. Her twitter says it all."
"Awwe. Long Distance Relationship sucks."
My friends eyed me waiting for any response to me as if I have answer kung bakit naghiwalay si Ate Jean and Kuya Bobby, at sa aming lahat ako lang sa ngayon ang nasa LDR. Hilaw akong tumawa. Fix na ang plano namin ni Zai a sa iisang university kami. Long distance kami ngayon but eventually..
"What? Long distance works if the both parties willingly commit and update each other. Its just a matter of communication."
"Wala kaming sinasabi Kee."
Nagsiiwasan sila ng tingin ngunit bahagya akong kinabahan lalo pa't shaky ang communication namin ngayon ni Zai. Mabilis kong kinuha akong aking cellphone at nagtipa ng mensahe..
To: Zai ko
I miss you babe. L
Nagpatuloy na ang pag-uusap ng aking kaibigan pero di ko na maalis ang aking titig sa aking cellphone. No reply.
My friends keep on reminding me about long distance relationship. The struggles, the temptation and the risk. But I am firm at ayaw ko sa mga iniiisip ng aking mga kaibigan. They're making me paranoid.
Another two weeks passed. I can't get a hold of Zai. He's totally in M-I-A already at parang mababaliw na ako dahil wala na akong balita sa kanya, samahan pa nong pinag-usapan namin ng aking mga kaibigan last last week.
"Where is Zaizen, Kee? Hindi pa rin ba siya umuuwi?" Chary, one of my closest friend asked me. Tinitigan ko ang cellphone ko. Pang 31 tawag ko na ngunit panay ring lang ang phone niya.
"He's busy Cha."
"Busy? Naniwala ka naman?"
"He said he's busy. I trust him. Please, don't think ill of him Cha." I said to Chary na umismid lang sa akin.
"Today is Saturday Kee and one of the most important day of your life. Minsan ka lang mag 18, so dapat andito siya. Siya diba ang escort mo?"
I wasn't able to tell him na siya ang escort ko dahil laging 'busy o di kayay 'pagod ako' ang pambungad niya sa akin. Naiiyak na ako dahil hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Para na akong sasabog sa pag-aalala. Ngayon lang nangyari ang ganto sa amin.
I keep on dialing his number but he's not answering it. I don't have contacts of his friends or classmates.
I was pacing back and forth nang maalala ang taong maaring makatulong sakin – ang kapatid niya specifically, kambal niya. Zai doesn't want me to associate with his twin but I really have no choice.
I grab by purse and went to the soccerfield at hinintay ang taong makakapagbigay ng sagot sakin ngayon. Malayo pa lang, naaninag ko na ang lalaking tumatakbo habang pinaglalaruan ng kanyang paa ang bola. He's trying to avoid some player na humaharang sa kanya at nang makalapit na sa siya sa may net, mabilis niyang sinipa ang bola at di man lang ito nasalo ng goalkeeper.
