Chapter 15:
---
"Kee. It's okay. Title lang naman yun eh. You got 1st."
"It wasn't okay Vanna! I should be the winner! That title should be mine!"
Malungkot na pinagmasdan ako ng mga taong naroon sa dressing room. Pinilit akong pakalmahin nina Matt at Vanna ngunit tinampal ko ang mga kamay nila. Naawa sila sa akin. Its written all over their faces!
"Please, I need to be alone."
I said to them. The two make-up artist just nod to me at walang kibo na umalis naman sina Vanna at Matt. Hindi parin ako makapaniwala sa nangyari. Maliwanag pa sa sikat ng araw na sakin dapat ang korona! Kumalabog ang pintuan at iniluwa nito si Pau na katulad koy nagngingitngit sa galit.
"Ang daya! Tangina ang kakapal ng mukha! Alam mo bang inagaw ko ang result at nakitang inikes ang pangalan mo at pinalitan ang resulta! I confronted the judges at sinabing ikaw ang nanalo kayat nagtaka din sila!"
Nagulat ako sa sinabi ni Pau at agad napabaling sa kanyang pulang pula na mukha.
"I went to the faculty and staff! nirason nila kung bakit naging 1st ka lang? Dahil hiniling daw ni Dean! Because of your records. Tangina talaga! Ang bulok ng sistema!"
The intense rage is building inside me. Paula's cursing the whole time at kulang nalang magwala siya. He's pissed and so am I!
"We should file a complaint Kee!"
Pwede ko silang isumbong sa nakatataas and even file a complaint! Pero pinigilan ko pa rin ang aking sarili. It will create a big ruckus! Pinahid ko ang luhang tumulo saking mata.
Atleast alam ko sa sarili kong ako dapat ang nanalo. Atleast, Paula's here and ready to fight for me. Pero tuwing naalala ko ang kahihiyan na naranasan ko kanina as I step forward expecting that I won, only to hear that Maria stole the crown na dapat sana'y sa akin. Gusto ko nalang lumubog sa kahihiyan.
There was 'boo' everywhere at may mga tumawa pa. I was humiliated in front at pakiwari ko talaga'y maglalakad ako nang walang ulo for the following days kaya't nagwalk out ako agad. I cried. My pride cannot take it! Sinong tangang di masasaktan.
Zai was calling my name to stop me from walking out but Maria immediately stopped him. Nagkagulo saglit sa stage dahil sumugod si Pau, but I was fvcking hurt to give a damn.
I remember my mom telling me to remain kind and good even if others don't. Pero pano ko gagawing maging mabuti kung naaapakan na ako?!
3 days akong hindi pumasok. Kasagsagan ng midterm at lahat ng kasali sa pageant ay excuse at excempted sa midterm. It was an immediate announcement of Mrs. Luciana Perez, the Dean of our school.
Dahil na rin sa sinabi ni Pau about Dean, mas lalo lang akong nawalan ng respeto sa kanya. Ang kapal ng mukha niyang sabihin sakin na maging responsible at maging inspirasyon kung maskin pala siya ay di kasunod-sunod ang mga pinaggagawa.
"Oh? Buti pumasok ka na. Tapos ka na bang magdrama?"
The president of our Department said. Matalim niya akong tinignan. "Bibilib na sana ako sa confidence mo Jimenez, pero wala eh, masyado kang hambog. Magsama kayo ni Domingo."
Nilampasan ako ng ilang officers' ng Department namin. Napakuyom ako ng kamao. Mga insecure! I've been hearing the same opinion at kahit anong gawin kong pag-iwas, pinagtatawanan na ako.
"Siya iyong nagstep forward diba kasi akala siya ang mananalo? Hahaha Napahiya tuloy!"
A group of girls laugh when I walk past them. Gusto ko nang umiyak at ipagtanggol ang sarili ko. For a week, I became the laughingstock of the school. But I have to endure it at pinalampas ang mga sabi-sabi at sidecomment ng karamihan.
