Beste mensen,
Dit is een verhaal over het tweeling zusje van Clary Fairchild. De rechten behoren toe aan Cassandra Clare. Als je wilt weten waar het overgaat zal je het echt moeten lezen. Hopelijk vinden jullie het leuk.
"Uhg." Ik hoorde gelach uit de kamer naast me en ik kreunde. "Ben je nou alweer uit bed gevallen." Ik keek naar de deur en zag Chris met ene grote grijns in de deur opening staan. Ik pakte een kussen van mijn bed en gooide hem naar hem toe. Hij bukte en ik miste. Hij glimlachte en zei:"Jij ging los gisteren." Ik keek hem verward aan en begon terug te denken aan gisteravond. Niks, helemaal niks kwam er in me op. Was ik echt zo dronken? We gingen toch alleen eten? "We waren aan het eten en toen gingen we naar huis", zei ik tegen hem. Hij schudde zijn hoofd en zei:"Na het eten begonnen jij en Leon samen te drinken en ik was de bob." Ik grimaste en stond op en liep naar beneden in mijn kleding van gisteren. Op de tafel in de eetkamer stond een uitgebreide ontbijt. Leon was bezig in de keuken met het maken van pannenkoeken en Chris liep me voorbij en schrok voor ieder thee in. Ik nam plaats aan tafel en Leon was klaar met het maken van de pannenkoeken en zette ze op 1 bord op tafel. In stilte begonnen we met eten tot dat de bel ging. Leon en ik keken beide naar Chris en hij zuchtte en stond op. Hij liep naar de deur toe en opende hem. Jace en Alec kwamen naar binnen en ze keken me gelijk aan. Toen keken ze kort elkaar aan. Leon zuchtte en Alec zei:"In naam van de kloof moet Daisy Morgenstern mee naar het instituut.' Ik glimlachte en zei:"Heren jullie zijn op het verkeerde adres, hier is geen Morgenstern." Leon en Chris begonnen te lachen en ik stond op en begon de tafel af te ruimen. Leon hielp me mee en Chris bracht de twee naar buiten. Even later kwam hij terug en zei:"Daisy, wil je je even omkleden?" Ik liep naar boven en hoorde hem tegen Leon zeggen:" Als ze de achternaam goed hadden hadden ze haar meegenomen en daar zouden wij niks aan kunnen doen." Ik zuchtte en besefte dat dat waar was. Ik trok dit aan:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En liep weer naar beneden. Ik stond in de hal en zei:"Als het goed is zijn er gisteren mensen bezig geweest in het huis." Leon en Chris kwamen naar de hal. "Gaan jullie mee willen meubels uit kiezen voor onze nieuwe huis?" De twee knikten en we stapten in mijn auto. We reden naar de winkelcentrum voor meubels. Aan de eind van de middag hadden we allerlei meubels voor de woonkamer, eetkamer en de slaapkamers. Onderweg terug naar de auto kwam ik Magnus tegen, hij was samen met Alec. Ze liepen onze kant op en Chris begon geïrriteerd te worden en zei:"Laat ons gewoon met rust, we hebben helemaal niks gedaan." Leon en ik knikte en Leon zei:"Die kloof van jullie kunnen me rug op, als jullie of wie dan ook iets proberen bij Daisy, hebben jullie een oorlog ontketend." Er kwamen jongens om ons heen staan en Chris knikte kort naar een jongen. De jongen was zeker 1.90 meter lang en had brede schouders met gespierde armen. Hij droeg een zwarte joggingbroek met een witte hemd. Door de hemd heen zag je een tatoeage die zijn hele linkerborst bedekt. De tatoeage trok door tot zijn linkerhand. Op zijn gespierde onderarm zag je een duidelijke rode roos. De jongen zijn ogen vingen de mijne en voor een moment konden we alleen elkaar aanstaren. Iets in me trok me naar hem toe, in mijn buik vlogen de vlinders. "Achilles!" De jongen verbrak ons oogcontact en keek geïrriteerd naast de jongen naast hem. De jongen, Achilles dus keek terug naar mij en knipoogde. Hij haalde daarna zijn rechterhand door zijn kort krullend zwarte haar en glimlachte naar me. Chris pakte me bij men hand en trok me mee naar de auto. Hij stapte voorin in en Leon ging snel achterin zitten. Verward stapte ik in de bijrijder kant en zodra ik de deur dicht had gedaan, reed hij alweer weg naar huis.
"Chris, wat is er aan de hand?" Chris keek in de spiegel naar achter en zei:"Achilles en Harvey zullen ons vanavond bij ons langskomen. Ze zullen het allemaal uitleggen." Ik knikte we kwamen aan bij Chris zijn huis aan en stapte uit. Ik liep gelijk naar binnen. Leon sloot de deur gelijk achter zijn rug en zette hem op slot. Chris rende als een gek het huis door. Ik ging in de keuken aan de tafel zitten. Leon begon thee te maken en Chris kwam naar een tijdje naast me zitten. Hij had een kop koffie voor zich en keek me glimlachend aan. "Dus zullen we film kijken?" Kwam de suggestie van Leon. Chris en ik stemde in en gingen scream kijken.
"We moeten haar kosten wat kost beschermen Chris, je kunt haar ware aard niet meer verbergen", zei een lage stem. In de stem zat een dreigende rand aan. Ik opende me ogen en zag de jongen van de winkelcentrum tegenover Chris staan. Ik stond op en rekte me uit.Ik voelde twee armen om mijn middel en uit het niks was ik in een andere kamer. "Daisy Morgenstern, heb je enige idee in welk gevaar je je verkeerd?!" Ik wurmde me los en zag een jongen. Hij was lang en mager. Hij had enorme wallen onder zijn ogen waaraan je kon zien dat hij dagen niet had geslapen. "Je hebt geluk dat Harvey en Achilles jou hebben gezien. Anders kon het nog verkeerd aflopen ook." Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en vroeg:"Hoezo verkeerd aflopen? Wie ben jij en waar ben ik?" De jongen gebaarde naar de lege kamer en uit het niks kwamen twee stoelen tevoorschijn. Hij trok een stoel naar achter en gaf aan dat ik daarop moest gaan zitten. Ik zat en hij zat binnen een seconde op de andere stoel. Ik keek hem verbaasd aan en hij glimlachte. "Ik ben Adam een dienaar van de engel Uriël. Hij heeft mij gestuurd om jou te zoeken. Zoals de andere engelen ook dienaren hebben rondlopen om jou te zoeken. Je bent nu in de veilige haven van de engel Uriël." Om me heen begon de kamer te transformeren. "Waarom wordt ik gezocht? Heb ik iets verkeerds gedaan?" Adams gezicht werd onleesbaar en hij stond op. Hij liep voor me af en knielde voor me neer. "Het is lang geleden sinds er een nieuwe engel is gecreëerd. Ik kon het eerst niet geloven, maar nu ik je persoonlijk heb ontmoet weet ik dat het waar is." Hij pakte mijn handen vast in de zijne en zei:" Ik weet dat je veel vragen voor me hebt maar kan nog niet beantwoorden, wees voorzichtig met wie je vertrouwd. Niet iedereen is wie hij beweerd te zijn." Hij liet mijn handen los en ik stond weer terug in de kamer. Chris was met de jongen aan het praten. Ik rende naar boven naar mijn kamer en zocht naar informatie over Uriël.
