~SİMURG~

İlk Bakış

Onu gördüğüm ilk an.. Kalbimle midem yer değiştirmişti adeta. Ne düşündüğümü, nerede olduğumu, dahası kim olduğumu bile unutmuştum. Karşımda hayatım boyunca gördüğüm en güzel gözler, duyduğum en güzel ses, en zarif kadın duruyordu. Eylem... Gördüğüm ilk an anladım onun hayatımın aşkı olacağını. Ben Üstçavuş Fethi Kulaksız. Nam-ı diğer Avcı.
........

Dün bir gazetecinin kaçırıldığı bilgisi ulaştı üsse.
Kısıtlı bir vaktimiz vardı ve istihbarat ekibimizden detaylı bilgi alıp TİM arkadaşlarım ve ben hemen yola çıkmalıydık. Keşanlı, Çaylak, Aşık, Efe, Yiğido.. Hepimiz birer kahraman edasıyla göğüs göğüse çarpışmak için hazırdık. Canımız pahasına... Operasyon için gerekli hazırlıkları yaptıktan sonra yola çıktık. Dragan Ratkovic.. Ailesini bile gözünü kırpmadan öldürmüş psikopat bir terörist. Aynı zamanda yeni bir terör devleti kurmak için hain ittifaklar yapan örgüt lideri. Bu gazetecinin onların arasına nasıl ve ne amaçla girdiğini ya da girmek istediğini bilmiyoruz. İstihbarat bu konuyla ilgilenecektir elbet ama bizim şu an yapmamız gereken onu kılına bile zarar gelmeden kurtarmak.. Koordinatlar boş bir araba galerisini gösteriyordu. Aşık bu bölgeyi iyi bildiği için hemen bir plan hazırladık. Plan şöyle gerçekleşti. Gazetecinin tutulduğu yer muhtemelen galerinin deposuydu ve deponun 2 girişi vardı. Keşanlı ve Çaylak arka tarafı tutacaktı ön tarafı da Yiğido ve Efe.. Aşık da benimle gelecekti ve ben de her zaman olduğu gibi partiyi uzaktan izleyecektim.

.......
"Daha ne kadar tepemde dikileceksiniz? 2 adamın bir kızın başında durması sizce de komik değil mi yoksa korkaklık mı demeliydim ?"
"-Kes sesini!"
(Eylem dalga geçercesine gülerken dışarıdan bir silah sesi gelir)
......
O ses neydi? Burada olduğumu kimse bilmiyordu. Her şey berbat olacak. KAHRETSİN!!
Elimi ve ayaklarımı bağlamış olmalarına rağmen benim bu konuda eğitim aldığımı düşünemeyecek kadar aptallardı. Dışarıdan gelen ses dikkatlerini dağıtmaya yetmişti. Bu benim için bir fırsattı. İplerden kurtulup büyük bir zevkle oturduğum sandalyeyi kafalarına indirdim. Deponun girişinde 2 adam gördüm ikisi de üniformalıydı ve onların Türk Askeri olduğunu anlamam uzun sürmedi. Anlaşılan beni kurtarmak için gelmişlerdi. Ama asıl soru şu ki burada olduğumu nereden biliyorlardı? Gerçekten de söylenildiği gibi cesur ve profesyoneldiler. Dışarıdaki 26 adamı 6 kişi burunları dahi kanamadan temizlemiştiler. Her ne kadar beni kurtarmak için burada olsalar da onlara yakalanmamam gerekiyordu. Çünkü yakalanırsam kimliğim açığa çıkacaktı bu da işimden olmama sebep olurdu. Deponun arkasından çıkmaya karar verdiğimde artık çok geçti. İşte tüm hayatımın değişeceğini anladığım o ilk an... Siyah saçlı, uzun boylu, heybetli bir adam kolumdan tutmuş bana derin derin bakıyordu....