dünden kalma - texting

17

“Dayı, geldik mi?”

Kafamın üstünde konuşan sese ağlamak isterken derin derin nefesler alıyordum. Omzumdaki küçük kız ellerini saçıma daldırıp çekiştirmeye başlayınca da, bir türlü varamadığımız parkın siniri ile ağlama isteğim hızlandı.

Bana çocuk vermeyin, vallahi vermeyin kardeşim. Bir yerde bırakır, unuttum diyerek gelirim yanınıza. Bana olan bu güven ne Yarabbi?

“Az kaldı cadı ama sen o ellerini saçımdan çekmezsen geri döneriz ona göre.” Yalandan kızdığım an çekmişti ellerini.

Bu kadar kolay mı ikna oluyorsun sen çocuk? Ağır ol biraz.

Sıcak güneş sayesinde alnımda biriken damlacıkları silmek için elimi kaldırmıştım ki, gözüme gelen güneşi kapattığım da parkın bankında köpeğiyle oturan Reyhan'ı gördüm. Yarım saattir yürüdüğüm yolun acısı üstümden kalkarken tüy gibi hafifledi vücudum ve zihnimde tilkiler dolaşmaya başladı. Sinsi bir sırıtış da eklenirken omzumdaki Sarya'yı indirdim.

“Parka geldik dayısının çiçeği! Ay iyi ki de gelmişiz! ” Sarya ellerini çırptı ve bir sağa bir sola sallanarak kum havuzuna koştu.

Ellerimi göğsümde birleştirdiğimde gömleği zorlayan kaslarım sırıtmama neden oldu. Aynı zamanda bakışlarım durmadan banka çevriliyordu. Kendisi gazete okumak istiyordu ama en az benim kadar olan büyük siyah köpeği durmadan yüzünü yalıyor, az önce yanımdan ayrılan Sarya gibi oyun oynamak istiyordu.

O gece köpeğinin fotoğrafını gösterse de, gerçekte görünce insanın ödü bokuna karışıyor. Böyle büyük bir köpek mi olur? Hadi tamam büyüksün kabul de, neden siyahsın? Daha korkutucu olmak için mi ne?

İzlemeye doyamadığım görüntüyü, Reyhan'ın beni fark edemeyeceğini bildiğim için telefonu çıkarıp çektiğim sırada Sarya durmadan bana sesleniyordu.

Telefonda çektiğim fotoğrafa bakarken de çığlık çığlığa yanıma koştuğunu fark ettim ve hızla kafamı kaldırıp ona baktım.

Hem ağlıyor hem de çığlık atarak paytak adımlarıyla bana koşmaya çalışıyordu. Ama koşmasının sebebi arkasında ki siyah büyük köpekti.

Göz bebeklerim korkuyla açılırken bana doğru koşan Sarya'yı kolumun altına aldığım gibi koşmaya başladım. Ağzımdan istemsizce çıkan bağırmaya engel olamazken Sarya ağlamayı kesmiş bana gülüyordu.

Parkın dışına kadar ayaklarım götüme değe değe koşmama neden olan köpeği Reyhan ıslık çalarak çağırdığında Sarya'yı yere indirip soluklanmaya başladım.

Al işte, evlendiğimizde benimle dalga geçeceği bir olay! Neden düzgün bir anım yok, neden hep sayko, Allah'ım?

“Ne ağlayarak koşuyorsun cadı! Köpekten korkulur mu hiç?” Gülmesini kesip bana baktı. Sinirle ona bakarken derin nefesler almaya çalışıyordum.

“Senin kadar bi köpekti dayı, çok korktum!”

“İyi, annene de söylersin dayımdan çok korkuyorum beni ona bırakmayın diye. Yürü eve gidiyoruz bücür, bu kadar eğlence yeter sana!”

*
*

Sarya; Kürtçe bir isim ve 'Özgürlük' anlamına geliyor.