Perfectly imperfect

Κεφάλαιο 2

    Αφού σηκώθηκα από το κάθισμα/αγορι ένιωσα τόση ντροπή γιατί είχε δίκιο όμως δεν χρειάζονταν να το πει με τόση αγένεια. Οπότε όταν σηκώθηκα, γύρισα και τον αντίκρισα με το έντονο βλέμμα που μου έριξε προηγουμένως, λέγοντας του:
-"Ήταν ατύχημα... δεν φταίω εγω"
-"Όταν λέμε ότι την πέφτω σε κάποιον, δεν το εννοούμε με αυτή την έννοια, είναι μεταφορική έκφραση" λέει και χαμογέλασε λίγο στο τέλος.

Δεν είναι καλα αυτό το παιδί. Νομίζει ότι του την πέφτω, ποιος εγω. Αχ Θεέ μου,ας γελάσω. Ο Μαξ προσπαθεί να σταματήσει να γελάει αλλά δεν τα καταφέρνει ενώ η μητέρα μου αγνοεί εντελώς αυτή την παροδεία και προσπαθεί να βρει τις θέσεις μας
-"Ναι ρε καλύτερη δουλειά δεν έχω να κάνω οπότε σου την πέφτω" λεω ειρωνικά.
Εκείνος απλως γέλαγε ενώ προχώραγα να βρω τη μητέρα μου. Είχε καθίσει στην θέση της και μας περίμενε υπομονετικά.

    Όταν βρήκαμε την μητέρα μας, της ζήτησα να μου δώσει το εισιτήριο μου. Ουσιαστικά την παρακάλεσα να μου κλείσει μια θέση όπου θα έχω το παράθυρο στη δεξιά πλευρά μου. Θέλω πάρα πολύ να κάτσω μόνη μου αλλά το εκανα πιο πολύ για τον Μαξ γιατί μου παραδέχτηκε ότι φοβάται τα αεροπλάνα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάτσω με έναν άγνωστο όμως το προτιμάω από το να βλέπω τον Μαξ να πανικοβάλλεται.
-"Αυτό είναι το εισιτήριο σου, άμα χρειαστείς κάτι θα είμαστε σε αυτό ακριβώς το σημείο" είπε η μητέρα μου και πήρα το εισιτήριο.

    Εδω και 5 λεπτά προσπαθώ να βρω την θέση μου μέχρι που μια αεροσυνοδός παρατήρησε ότι χρειάζομαι βοήθεια. Καθώς με καθοδηγεί στην θέση μου αρχίζω να λεω στον εαυτό μου ότι τέτοια γκαντεμιά δεν μου έχει ξανατύχει. Την στιγμή που βλέπω με ποιον πρόκειται να περάσω 8 ώρες μέσα σε ένα αεροπλάνο, ξενέρωσα κατευθείαν. Τι στο διαολο μπορεί να κάνει ένα δεκαξαχρονο στην Αμερική και να πηγαίνει τώρα στην Αγγλία; Πρέπει να κάτσω με το πιο αγενές αγορι που έχω γνωρίσει ποτε στη ζωή μου για οκτώ γαμημενες ώρες. Εγω προβλέπω ότι πρόκειται να είναι το χειρότερο ταξίδι που θα κάνω ποτε στη ζωή μου.

    Όταν με βλέπει που τον πλησιάζω, χαμογελάει. Φτάνω στο σημείο που στεκόμουν όρθια πριν 10 λεπτά και μου λέει:
-"Βρε,βρε,βρε κοίτα ποια επέστρεψε"
Αγνόησα το σχόλιο του και του λεω:
-"Μαζέψου για να περάσω"
Εκείνος μαζεύεται και γελάει λίγο. Δεν τον καταλαβαίνω καθόλου. Εγω όμως ήρθα προετοιμασμένη. Έφερα μαζί μου ένα σακίδιο πλάτης το οποίο κουβαλάει το κινητό μου,ένα μπουκάλι νερό,τα ακουστικά μου, ένα μικρό πακέτο μπισκότα και το αγαπημένο μου βιβλίο το «After». Είναι η αγαπημένη μου σειρά με την οποία έχω παθιαστει μαζί της. Έχει πέντε βιβλία και εγω κουβαλάω μαζί μου το τέταρτο(τα αλλά τέσσερα είναι στην βαλίτσα μου).

    Προσπαθώ να βολευτω στη θέση μου ώσπου βλέπω με τις άκρες των ματιών μου ότι το αγενές αγορι παρατηρεί την κάθε μου κινήση.
-"Θέλεις κάτι;" τον ρωτάω όσο πιο ευγενικά μπορώ.
-"Τι να θέλω από ένα κοριτσι σαν εσένα;" ρωτάει κι αυτός. Τι; Τι έχω ας πούμε;
-"Κοριτσι σαν εμένα;" Τον ρωτάω.
-"Ποιος φέρνει το βιβλίο του για να διαβάσει στο αεροπλάνο αντί να φέρει περισσότερο φαγητό; Το φαγητό εδω είναι απαίσιο" είπε ψιθυριστά για να μην τον ακούσουν οι αεροσυνοδοί.
-"Τυχαίνει να είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ ως μέσο μαζικής μεταφοράς το αεροπλάνο και τυχαίνει να αγαπάω αυτό το βιβλίο" του λεω.
Πραγματικά ποιο είναι το πρόβλημα του;
-"Αα ετσι εξηγήται" λέει και χαμογέλασε πλατιά 
-"Ετσι εξηγήται τι;" τον ρωτάω
-"Γιατί είσαι τόσο...περίεργη" λέει και χαμογέλασε πλατιά για ακόμη μια φορά.
-"Δεν πρόκειται να πέσω στο επίπεδο σου" είπα ήρεμη.
-"Εσυ μου την έπεσες, δεν φταίω εγω" είπε σαρκαστικά.
-"Αχ Θεέ μου" λεω αναστενάζοντας.

    Πέρασαν δυο ώρες κολάσεως και απομένουν άλλες έξι. Παρακολουθώ από το παράθυρο ποσο υπέροχη είναι η θεα από εδω πάνω. Είναι τόσο γαλήνια και όμορφα. Το μόνο παράπονο μου είναι ότι οι αεροσυνοδοί σε εκνευρίζουν μέχρι αηδίας. Κάθε είκοσι λεπτά περνάνε να δουν άμα χρειαζόμαστε κάτι. Το αγενές αγορι έχει ξαπλώσει αλλά εγω τον βλέπω που με παρατηρεί που και που. Μόλις ήπια και την τελευταία σταγόνα νερού από το μπουκάλι μου και είμαι έτοιμη να κατουρηθω πάνω μου.

    Παίρνω το θάρρος και σηκώνομαι από την θέση μου για να πάω στο μπάνιο. Όταν πάω να περάσω το αγενές αγορι που κάθεται δίπλα μου, ένας άντρας περνούσε(πράγμα που δεν είχα δει) και έπεσα ΠΑΛΙ στην αγκαλιά του αγενές αγοριού. Απλώς σκοτώστε με. Μόνο σε εμένα συμβαίνουν αυτα τα πράγματα. Ελεος!

•Γεια σας παιδιά!! Τι κάνετε;❣️
•Όπως είχα πει και στο πρώτο κεφαλαιο.. τα λέμε συντομα😏(Το επόμενο κεφαλαιο θα ανεβεί την Κυριακή🥰)
•Πως σας φάνηκε το δεύτερο κεφαλαιο του "Perfectly imperfect";
•Τι λέτε να κάνει το αγενές αγορι; Ή μάλλον, πως θα αντιδράσει η Έμιλυ;
• Άμα σας άρεσε αυτό το κεφαλαιο πατήστε το" ⭐️"
Τα λέμε την Κυριακηη♥️