Perfectly imperfect

Κεφάλαιο 50

    Σημερα επειδή δεν είχα τόση όρεξη,αποφάσισα να πάω στο στέκι του Αλεξ. Ίσως είναι βλάκας και αγενης αλλά καταβαθος είναι ένα καλο άτομο. Αφού αυτός δεν θέλει να βρίσκεται κοντά μου,τοτε ούτε κι εγω. Επειδή δεν θα πάω με τη μηχανή του θα κάνω είκοσι λεπτά μέχρι να φτάσω. Κάνει υπερβολική ζεστη αλλά αξίζει τόσο περπάτημα. Και φανταστείτε,είναι μόνο 19:00 η ώρα. Τραγικό!

    Επιτέλους έφτασα! Ο καναπές είναι ακομα εκεί όπως και η γαλήνη αυτού του μέρους. Έχει ψιλό νυχτώσει και αρχίζει να έρχεται το δροσερό θαλασσινό αεράκι. Κάθομαι στον καναπέ και απολαμβάνω τη θέα. Είναι τοοσο όμορφα! Είναι φανταστικό μέρος ώστε να σκεφτείς. Αυριο το βράδυ φεύγουμε για Ελλάδα και είμαι ενθουσιασμένη. Αλλά δεν θέλω να έχω τέτοια σχέση με τον Αλεξ όταν φύγω. Θα μου φύγει όλη η διάθεση που μου έχει μείνει. Πρέπει να τελειώσω τη βαλίτσα (επειγόντως),να φτιάξω μία λίστα για το ταξίδι (ώστε να μην ξεχάσω κάτι) και τη σχέση μου με τον Αλεξ. Έχει περάσει μία μερα και έχει πεσει ήδη η ψυχολογία μου. Η αληθεια είναι ότι θα μου φτιάξει ετσι κι αλλιώς η ψυχολογία μου αφού θα έχω τη θεία Νικολέττα. Αλλά και πάλι...

    Έπειτα από λίγο αποφάσισα να ξεκινήσω για τον γυρισμό. Κάθομαι εδω,εδω και μιάμιση ώρα οπότε πρέπει να γυρίσω ώστε να μην ανησυχήσουν. Το κακό είναι ότι δεν θέλω να επιστρέψω αλλά πρέπει. Σηκώθηκα με βαριά καρδιά από τον καναπέ και ξεκίνησα το περπάτημα. Τώρα έχει νυχτώσει αλλά είναι πολύ όμορφα. Μετά από ένα εικοσάλεπτο επιτέλους έφτασα στη γειτονιά. Χεχε,μου αρέσει πολύ να παρατηρώ το βράδυ. Όταν περνάω το σπιτι του,ακουω τη μηχανή του. Αα τέλεια! Επιταχύνω το βήμα μου ώστε να μην χρειαστεί να του μιλήσω. Δεν είμαι έτοιμη ακομα:). Η μηχανή του σταμάτησε να δουλεύει οπότε υποθετω την έβαλε στο γκαράζ. Τελικά είχα άδικο διότι ένιωσα το χέρι του πάνω στον ώμο μου. Γύρισα να τον δω.
-"Πού ησουν τέτοια ώρα;" λέει.
Αα,ωραια ξεκινάμε!
-"Εδω γυρω" λεω.
-"Εάν όντως ήσουν εδω γυρω,θα σε είχα βρει"
-"Λείπω εδω κι ώρα,άρα....λογικο"
-"Γιατί έφυγες;"
-"Εσυ γιατί λες;"
-"Κοιτα συγγνώμη αλλά πρέπει να ξεπεράσεις τους φόβους και το πείσμα σου"
-"Δεν με ενόχλησε αυτό Αλεξ. Έχω συνηθίσει να ζω με τους φόβους μου αλλά εμένα δεν μου άρεσε ο τρόπος που το διατυπωσες"
-"Συγγωμη αλλά τώρα έμαθες το πως λειτουργώ;"
-"Το έχω μάθει εδω και καιρό....αλλά τέλος πάντων. Δεκτή η συγγνώμη σου υπό έναν ορο"
-"Και ποιος είναι αυτός;" και κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου όπως κι εγω.
-"Να με παίρνεις τηλέφωνο κάθε μέρα,τώρα στις διακοπές" λεω και τον αγκαλιάζω.
Με αγκαλιάζει και εκεινος και ορκίζομαι πως αυτό είναι το καλύτερο αίσθημα.
-"Ενταξει..." μου ψιθυρίζει στο αυτί.
Διαλύω την αγκαλιά γιατι όντως πρέπει να πάω σπιτι.
-"Πρέπει να γυρίσω διότι δεν έχω τελειώσει ακομα τη βαλίτσα" λεω γελώντας.
-"Είσαι απίστευτη" λέει ειρωνικά αλλά γελώντας.
-"I know" λεω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
-"Πάρε με τηλέφωνοο" λεω και φεύγω αφού του κλείνω το ματι.
-"Οκευ" φωνάζει και πάει κι εκεινος σπιτι του με ένα χαμόγελο στα χείλη. Χαιρομαι πολυυ που τα βρήκαμε<3.