Perfectly imperfect

Κεφάλαιο 42 ♡

(συνέχεια ΑΛΕΞ POV)

    Φτάσαμε επιτέλους στο σημείο που συχνάζω. Η Έμιλυ,αρχίζει να εξερευνεί το τοπίο και αντικρίζει κάθε γωνιά. Εγω πέφτω με φόρα στον καναπέ και αφήνω το κινητό μου (στο οποίο είχα ενεργοποιήσει το φακό) δίπλα μου ώστε να έχουμε φως επειδή είναι πολύ σκοτεινά. Με κοιτάζει αηδιασμενη.
-"Τι;" λεω.
-"Ιου. Ένας Θεός ξέρει ποσα μικρόβια έχει" λέει.
-"Δικός μου είναι και τον καθάρισα εχτες που ήρθα"
-"Αα τόσο συχνα έρχεσαι;"
-"Ναι. Είναι κάτι σαν το...στέκι μου" λεω.
-"Οοο. Και αφού είναι δικό σου γιατί με έφερες εδω;" λέει και κάθεται δίπλα μου στον καναπέ.
-"Δεν σου αρέσει;"
-"Όχι,μου αρέσει απλώς...δεν καταλαβαίνω γιατί φύγαμε από το σπιτι μου και με έφερες στο στέκι σου" λέει.
-"Θέλω να...σου ζητήσω συγ-συγγνώμη" λεω τραυλιζοντας.
Αχ καλε,τι ωραια. Τραυλιζω κιόλας🤦🏻‍♀️.
-"Για ποιο πράγμα;" λέει μπερδεμένη αλλά ξερω ότι ξέρει για τι πράγμα μιλάω.
-"Δεν σήμαινε κάτι το φιλί με τη Χριστίνα,πρέπει να το ξεκαθαρίσω αυτό. Παλιά συνέχεια τριγυρνούσα με κάτι τέτοιες αλλά το έχω κόψει εδω και καιρό Έμιλυ. Για εσένα εκανα αυτή την αλλαγή" λεω βγάζοντας ότι ένιωθα από μέσα μου.
-"Τ-τι;" λέει.
-"Με άκουσες" λεω χαμογελώντας.
Εκείνη με κοιτάζει έκπληκτη.
-"Μου αρεσεις από την πρώτη στιγμή που σε είδα στο αεροπλάνο. Μου αρέσει αυτός ο πεισματάρικος,ξεροκεφαλος,υπέροχος και γλυκός χαρακτήρας που έχεις. Και διάολε....η ομορφιά σου δεν περιγράφεται" λεω
-"Αληθεια;" ρωτάει.
Γνέφω καταφατικά και ανεβαίνει στα πόδια μου έχοντας τα πόδια της αριστερά και δεξιά και αρπάζει το πρόσωπο μου με τα μικροσκοπικά χέρια της και μου δίνει ένα παθιασμένο,βαθύ φιλί και εγω τυλίγω τα χέρια μου γυρω από τη μέση της. Αυτό που περίμενα τόσο καιρό. Δεν περιγράφεται η χαρά μου αυτή τη στιγμή.

ΕΜΙΛΥ POV

    Δεν μπορώ να το πιστέψω. Είμαι τόσο χαρούμενη! Αρέσω ΕΓΩ στον Αλεξ Τζονσον. Μου ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ο Αλεξ Τζονσον. Έχω μείνει άφωνη. Δεν μου βγαίνουν οι λέξεις από το στόμα μου. Οπότε κάθισα πάνω του και του έδωσα το παθιασμένο φιλί που λαχταρούσα τόση ώρα. Επισης αυτό το μέρος είναι καταπληκτικό. Ακούμε τα κύματα που σκάνε στα βράχια και είναι τόσο χαλαρωτικό. Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω; Εξομολόγηση στο μέρος με αυτόν που μου αρέσει έχοντας μουσική τη θάλασσα. Απλά ότι καλύτερο. Η καλύτερη μέρα της ζωή μου.

    Αφού μας τελειωσε το οξυγόνο,απλώς τον παιρνω αγκαλιά για μερικά δευτερόλεπτα.
-"Η πιο όμορφη εξομολόγηση που μου έχουν κάνει" λεω γλυκά.
Εκεινος χαμογελάει με αυτό το χαμόγελο που με λιώνει. Τα μάτια του είναι το φως μου σημερα. Φωτίζουν ακομα και το βράδυ. Ποσο πιο απίθανο;
-"Το πιο μαγευτικό φιλί που μου έχεις δώσει" λέει κάνοντας με να γελάσω.
-"Και εμένα μου αρέσεις Αλεξ,εδω και αρκετό καιρό ασχέτως αν είσαι βλάκας" λεω κοκκινιζοντας με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτα,βρισκόμενη στην αγκαλιά του.
-"Βλάκας;" λέει με το puppy face του. ΙΙΙΙ με πεθαίνει.
-"Ο βλάκας ΜΟΥ πλέον" λεω.
-"Άρα δέχεσαι να γι-γίνεις το κοριτσι μου Έμιλυ Χέιμινκς;" ρωτάει και εγω λιώνω αυτή την στιγμή.
-"Με το παραπάνω Αλεξ Τζονσον" λεω περήφανη.
Η κοιλιά μου έχει γεμίσει με: πεταλούδες,πυροτεχνήματα,χειροκροτηματα, φωνές και καρδούλες. Είμαι τοοοοσο χαρούμενη,ενθουσιασμένη και πανευτυχής. Αυτα τα απλά πράγματα με κάνουν χαρούμενη,όσο τίποτ'άλλο.