Perfectly imperfect

Κεφάλαιο 81

ΑΛΕΞ POV (συνέχεια)

Της έκανα λίγο αέρα με οτιδήποτε έβρισκα γύρω μου. Την τοποθέτησα στο κρεβάτι και τώρα παθαίνω κρίση πανικού. Παίρνω κατευθείαν τον Μαξ τηλέφωνο. Το σηκώνει γρήγορα.
-"Πού είστε; Σας ψάχνουν" λέει.
-"Έλα γρήγορα στο δωμάτιο. Λιποθύμησε η Εμιλυ και δεν ξερω τι να κάνω. Πες στους άλλους ότι θα κάνουμε βόλτες" λέω.
-"ΤΙ; Καλά,έρχομαι" λέει βιαστικά και μου το κλείνει.
Ωραία Άλεξ.
Πώς θα του εξηγήσεις ότι έχασε τις αισθήσεις της;
Βάζω λίγο νερό σε αυτά τα πλαστικά ποτήρια του ξενοδοχείου μήπως ξυπνήσει έτσι. Βάζω τα ακροδάχτυλα μου στο νερό και πιτσιλάω το πρόσωπο της. Δεν ξερω εάν πρέπει να ρίξω όλο το νερό χύμα στο πρόσωπο της.

Μπαίνει στο διαμέρισμα ο Μαξ πανικόβλητος. Κοιτάει πρώτα την αδελφή του κι ύστερα εμένα.
Πω ρε φιλε,τι πρέπει να του πω τωρα;
-"Γαμωτο δεν αστειευόσουν" λέει και έρχεται κοντά μας.
-"Τι κάνουμε στην προκειμένη περίπτωση;" ρωτάω.
-"Φέρε μου το ποτήρι" λέει και παει στο μπάνιο.
-"Το έχει ξανά πάθει;" ρωτάω.
-"Ναι όταν ήταν μικρή. Στον θάνατο του πατέρα μου" λέει και βγαίνει με γεμάτο ποτήρι.
-"Τι κάνατε τοτε;"
-"Πώς θες να θυμάμαι; Ήμουν μόλις δυο χρονών"
-"Κι εκείνη πώς τον θυμάται;"
-"Είχε δεθεί με τον πατέρα μου κι ήταν ένα ευαίσθητο μωρό. Αλλά δεν τον θυμάται τωρα. Τέλος πάντων δεν είναι η ώρα για να το συζητήσουμε αυτο. Κάνε αέρα" λέει ο Μαξ.
Ρίχνει το νερό στο πρόσωπο της.
-"Χαστούκισε τη" λέω.
-"Τι;"
-"Έτσι έχω ακούσει. Κάνε το"
Τη χαστουκίζει και ξυπνάει.
Κοιτάει γύρω της και με κοιτάει.
-"Εμιλυ είσαι καλά;" ρωτάει ο Μαξ και συνεχίζει να με κοιτάει.
-"Ωραία αφού είναι καλά,φεύγω" λέω κοιτάζοντας τον.
Φεύγω από το δωμάτιο με τύψεις.
Ταχυπαλμία δεν έχω ξανά νιώσει.
Όμως...είπε ότι έφτασε σε σημείο που να με ΑΓΑΠΑΕΙ όχι ΑΓΑΠΟΥΣΕ. Αυτο κάτι δεν σημαίνει; Τωρα δεν είναι η ώρα γι'αυτά. Θα την αφήσω να ηρεμήσει πρώτα και μετά θα μιλήσουμε. Είναι σοβαρά τα πράγματα.

ΕΜΙΛΥ POV

Βλέπω από ένα σημείο και μετά,τα πάντα μαύρα. Σκορπισμένες λέξεις ακούω και νιώθω ότι ειμαι στο κρεβάτι. Όταν νιώθω το νερό στο πρόσωπο μου,άρχισα να ακούω κανονικά και αφότου με χαστούκισαν,απέκτησα την όραση μου πίσω.
Οκευ τι;
Τι έγινε;
Βλέπω τον Μαξ και τον Άλεξ να κάθονται στο κρεβάτι μου. Με ένα μου βλέμμα εξαφανίστηκε από το δωμάτιο ο Άλεξ.
Ωραία!
Ούτε να τον βλέπω δεν θέλω. Με έκανε να πω τόσα πράγματα τα οποία ήταν θαμμένα μέσα μου.
-"Είσαι καλά;" ρωτάει ο αδελφός μου.
-"Ναι...αλλά τι έγινε; Μιλούσα και μετά όλα ήταν μαύρα" απαντάω.
Ουσιαστικά ούρλιαζα αλλά τέλος πάντων.
-"Δεν ξερω με τον Άλεξ ήσουν. Πρέπει να έπαθες ένα επεισόδιο όπως όταν ήσουν μικρή με τον μπαμπά. Έτσι δεν το είχε περιγράψει η μαμά;"
-"Μάλλον..."
-"Πρέπει να σταματήσεις να φέρνεις τον εαυτό σου στα άκρα" λέει ο Μαξ.
Με αναγκάζουν,δεν το κάνω από μονη μου.
-"Έχεις δίκιο. Όμως λέξη μην πεις στη μαμά. Παρεπιπτόντως πού είναι;"
-"Τους είπα ότι κάναμε βόλτες γιατί ανησύχησαν. Αλλά να σε ρωτήσω. Τι έκανες εδώ αφού υποτίθεται ήσουν στην τουαλέτα;"
Να τα μασς!
-"Πήγα στην τουαλέτα γιατί δεν ένιωθα καλά στο τραπέζι και μετά ανέβηκα πάνω λόγω κούρασης" λέω αλήθεια και ψέματα ταυτόχρονα.
-"Και πώς έχασες τις αισθήσεις σου;"
-"Σου είπα δεν ένιωθα καλά"
-"Κι ο Άλεξ-"
-"Δεν έχω όρεξη για ανάκριση,παω να πλυθώ" λέω,σηκώνομαι αργά και παω στο μπάνιο για να κάνω ντους.