Nigdy o tobie nie zapomnę - {Natalia i Kuba}

2.Serca nie oszukasz

-Wróciłem -  powiedział - Natalia nie mogła uwierzyć w to, że widzi go po tych wszystkich latach. Nic się nie zmienił. Nadal był tak samo przystojny. Nie mogła przestać wpatrywać się w jego piękne czarne oczy, które kiedyś tak bardzo kochała. Nigdy nie sądziła, że jeszcze kiedykolwiek go spotka.
-Skąd wiedziałeś, że tu dalej pracuje ? - zapytała po chwili.
-Nie wiedziałem. Miałem po prostu nadzieje , że dalej tu pracujesz - odpowiedział - nic się nie zmieniłaś. Nadal jesteś tak samo piękna jak wtedy - szepnął jej prosto do ucha.
-Proszę, nie mów tak do mnie, bo się zaraz zaczerwienie - stwierdziła i lekko się do niego uśmiechnęła.
-Dlaczego wróciłeś ? - zapytała cicho.
-Po prostu się stęskniłem za Polską, rodziną, przyjaciółmi i tobą - spojrzał na nią i ujął jej twarz w dłonie - Natalia ja cię nadal kocham - powiedział po chwili - chciałbym wrócić do tego, co było kiedyś - dodał, nie spuszczając z niej wzroku.
-Kuba nas już dawno nie ma - powiedziała stanowczo - to, co było kiedyś, nie ma już dla mnie znaczenia. Kilka lat temu byłeś dla mnie całym światem, ale twój wyjazd wszystko zniszczył. Teraz mam poukładane życie i nie pozwolę nikomu nawet tobie tego spieprzyć. Rozumiesz ? - była zdenerwowana i za nic w świecie nie chciała wracać do tego, co było kiedyś. Mimo upływu lat to nadal bolało tak samo.
- Daj mi szansę - nie poddawał się Roguz - udowodnię ci, że się zmieniłem. Ja naprawdę nigdy nie przestałem cię kochać i zrobiłbym dla ciebie wszystko. Przepraszam, że wtedy wyjechałem i cię zostawiłem. Byłem głupi - powiedział i spojrzał jej prosto w oczy.
-To nie ma sensu - zaczęła - ja jestem zaręczona i za 3 miesiące biorę ślub - wyrzuciła z siebie. Kuba nie mógł uwierzyć w to, co słyszy. To nie mogła być prawda. Jego Natalia za kilka miesięcy miała zostać żoną jakieś obcego kolesia. Czuł, że cały jego świat się zawalił.
-Natalia naczelnik cię wzywa. Podobno ma dla ciebie i Michała jakąś nową sprawę. Kazał was wezwać w trybie natychmiastowym - ich rozmowę przerwało nagłe pojawienie się Pawła Laseckiego. 
-Już idę - rzuciła.
-Przepraszam, ale jak widzisz obowiązki wzywają - powiedziała do Kuby - w każdym razie cieszę się, że cię spotkałam i życzę ci powodzenia - dodała.
-Natalia to się nie może tak skończyć - zaczął - spotkajmy się wieczorem po twojej pracy. Wszystko ci wyjaśnię - próbował ją przekonać.
-Dla mnie to już nie ma żadnego znaczenia - rzuciła i wyszła z pokoju, który dzieliła z Michałem.

***

Natalia po przekroczeniu progu swojego mieszkania zdjęła buty , odwiesiła w szafie kurtkę i  usiadła na kanapie chowając twarz w dłonie. Dalej nie mogła dojść do siebie po spotkaniu z Roguzem. Do dziś wydawało jej się, że ma wszystko pod kontrolą. Miała Michała i była z nim szczęśliwa. Kochała go i naprawdę cieszyła się na ten ślub. Tylko że ponowne spotkanie z Kubą sprawiło, że wszystko do niej wróciło. Uczucie, które ich kiedyś łączyło było naprawdę silne. Na studiach policjant był dla niej wszystkim i nigdy nikogo nie kochała tak jak jego. Przez te wszystkie lata tak bardzo za nim tęskniła. Nie było dnia, aby o nim nie myślała. Jeszcze kilka lat temu była pewna, że nigdy już nie pokocha żadnego mężczyzny. Dopiero Michał sprawił, że na nowo uwierzyła w miłość. Teraz nie wiedziała, co robić. Po głębszym zastanowieniu wyciągnęła telefon i wykręciła numer swojego najlepszego przyjaciela. Wiedziała, że jeśli może o tym wszystkim z kimś pogadać to tylko z nim. Po dwóch sygnałach usłyszała jego głos.
-Cześć Natalia. Cieszę się, że dzwonisz. Jak tam przygotowania do ślubu? - zapytał.
-Krystian... - szepnęła, a po jej twarzy zaczęły spływać łzy.
-Stało się coś ? - zaniepokoił się policjant.
-Możesz do mnie przyjechać ? Potrzebuje cię – rzuciła do słuchawki.
-Jesteś w domu ? - zapytał dla upewnienia.
-Tak - odpowiedziała krótko i się rozłączyła. Wiedziała, że przyjedzie. Na Krystiana zawsze mogła liczyć. Poznała go na pierwszym roku studiów i nigdy się na nim nie zawiodła. Górski zawsze był przy niej. To on wspierał ją, kiedy Kuba wyjechał i pewnie gdyby nie jego pomoc to by sobie z tym wszystkim nie poradziła. Cieszyła się że go ma, bo taki przyjaciel jak on to skarb.

Godzinę później Krystian pojawił się w mieszkaniu należącym do Michała i Natalii. Był zszokowany widząc, w jakim stanie jest jego przyjaciółka. Czuł, że musiało stać się coś złego. Górski usiadł obok policjantki i mocno ją do siebie przytulił. 
-Co się dzieje ? - zapytał chcąc przerwać niezręczną ciszę, jaka między nimi zapanowała.
-On wrócił...- wyrzuciła z siebie w końcu.
-Kto ? - nie rozumiał o kogo chodzi.
-Kuba Roguz - wyszeptała, a po jej twarzy zaczęły spływać łzy.
Krystian spojrzał na blondynkę i nie wiedział, co powiedzieć. Nigdy nie sądził, że dawny ukochany jego najlepszej przyjaciółki kiedykolwiek jeszcze tutaj wróci. Znał Kubę doskonale i kiedyś się nawet z nim przyjaźnił. W szkole policyjnej zawsze trzymali się razem. Po studiach mieli nawet pracować na jednej komendzie jednak w międzyczasie Roguz dostał lepszą propozycję za granicą. Wyjechał. Ważniejsza okazała się dla niego kariera. To właśnie wtedy jego związek z Natalią się rozpadł. Blondynka kazała mu wybierać między nią a karierą. Wybrał karierę. Dla Natalii to był koniec. Nie potrafiła mu tego wybaczyć. Krystian nie mógł zrozumieć jego zachowania. Gdyby on był na jego miejscu to nigdy nie pozwoliłby Natalii odejść. Zostałby z nią. Na początku Kuba dzwonił do Krystiana i opowiadał mu, co się dzieje w jego życiu, ale z czasem ich kontakt się urwał. Z Natalią nie kontaktował się wcale od tamtego dnia, w którym się rozstali. Górski wiedział, że to był najgorszy dzień w jej życiu. W końcu przystojny brunet był dla Natalii całym światem i trudno jej było pogodzić się z jego decyzją.
-Skąd wiesz, że wrócił ? - zapytał i spojrzał na policjantkę.
-Był u mnie dzisiaj - zaczęła - powiedział, że chce, abym dała mu drugą szansę. Podobno nigdy nie przestał mnie kochać. Teraz po tylu latach postanowił mnie odzyskać. Ja kiedyś marzyłam o tym, że on pewnego dnia stanie w moich drzwiach i powie, że mnie kocha. Z czasem jednak zrozumiałam, że to się nigdy nie stanie. Przestałam wtedy wierzyć w to, że jeszcze będę w stanie kogokolwiek pokochać. Dopiero Michał pozwolił mi uwierzyć, że mogę być jeszcze szczęśliwa.
-Rozumiem - zapewnił ją - co poczułaś, kiedy go zobaczyłaś ?
-Sama nie wiem - odpowiedziała zgodnie z prawdą - kiedy spojrzałam w te jego piękne oczy, w które kiedyś mogłam wpatrywać się godzinami i zobaczyłam ten czarujący uśmiech, w którym ponad dziesięć lat temu się zakochałam to pragnęłam tylko tego, aby móc cofnąć czas. Tak strasznie chciałam znów być tą młodą beztroską dziewczyną, która żyła wielką miłością i pragnęła tylko tego, aby chwila trwała.
-Ty go dalej kochasz - stwierdził Krystian i przytulił swoją najlepszą przyjaciółkę.
-Pogubiłam się Krycha. Jeszcze kilka dni temu byłam pewna, że wiem, czego chce. Teraz już nic nie wiem.
-Może powinnaś z nim jeszcze raz porozmawiać ? - zasugerował jej Górski.
-Po co ? Rozmowa już nic nie zmieni. Ja za trzy miesiące biorę ślub i muszę się na tym skoncentrować - powiedziała i podeszła do okna.
-Jesteś pewna, że chcesz tego ślubu ? 
-Tak - odpowiedziała, choć dość niepewnie - Michał mnie kocha i zrobiłby wszystko, abym była szczęśliwa. Jest dla mnie dobry, czuły i zawsze mogę na nim polegać. Poza tym złamałabym mu serce, gdybym go zostawiła a tego, nie chce zrobić. Na Kubie już tyle razy się zawiodłam. Nie potrafiłabym mu chyba na nowo zaufać.
-Przemyśl to jeszcze raz na spokojnie - poradził jej - serca nie oszukasz - dodał i posłał przyjaciółce ciepły uśmiech.
...
Postanowiłam dodać dziś wyjątkowo nowy rozdział i mam nadzieje, że wam się spodoba. Dziękuje wam bardzo za miłe komentarze pod rozdziałami i wszystkie gwiazdki. To mnie bardzo motywuje do dalszego pisania. Na moich pozostałych opowiadaniach nowości pojawią się jak zwykle w niedziele. Na tej historii też postaram się dodać 3 część w niedziele. Jeśli chcecie być informowani o nowościach to, zapraszam na https://www.facebook.com/LealPisze-518147042047909/ .