Niet zomaar een weesmeisje (voltooid)

Chapter 2

Ik zucht en kijk wie me lastig valt.

Het is Hettie.

Ik krijg altijd weer automatisch een glimlach op mijn gezicht wanneer ik haar lieve, zachte en bolle gezicht zie.

"Laat me raden, we gaan eten?"

"Ja, klopt. Kom je zo ook aan tafel zitten?"

"Kan ik alleen zitten?"

"Als je opschiet wel"

Ze geeft me een knipoog en loopt weer weg.

Ik leg mijn bokshandschoenen weg, sprint naar me kamer om me om te kleden en ga daarna naar de eetzaal.

Als ik in de eetzaal kom zijn er gelukkig niet heel veel mensen dus kan ik rustig een lege tafel uitzoeken.

Zodra ik ga zitten hoef ik niet bang te zijn voor mensen die bij me komen zitten want dat doen ze toch niet omdat ze bang voor me zijn.

Snap ik wel want als je iets doet wat ik irritant vind geef ik je gewoon een dodelijke blik en dan deinzen ze gelukkig al achteruit.

Dat is ook maar beter zo want anders verkoop ik je gewoon een pak slaag.

Ik weet dat ik agressief ben, maar dat maakt me echt geen fuck uit.

Wat boeit het als ik agressief ben? Laat mij gewoon lekker agressief zijn.

Ik scroll wat door insta totdat mijn telefoon uit mijn handen word gerukt.

"Hé!" roep ik waardoor iedereen naar me kijkt.

Het was dus blijkbaar helemaal stil.

"Luisteren naar de directrice" fluistert Stef en loopt daarna weer weg......

Met mijn telefoon.

De directrice schraapt haar keel en begin met praten, maar ik krijg na de eerste paar woorden het al niet meer mee omdat het me geen flikker boeit.

Zodra ze klaar is met haar 'interessante' speech, mogen we eten gaan halen.

Voordat ik naar het eten loop, loop ik eerst naar Stef en steek ik mijn hand uit.

"Wat?"

Hij doet alsof die mijn hint niet begrijpt, maar hij begrijpt mijn hint echt wel.

Idioot.

"Geef" zeg ik op een dringende toon

"Wat?"

Als hij zo doorgaat, maakt hij me echt heel boos!

"Stef" zeg ik dit keer geïrriteerd

"Ja?"

Oké, nu ben ik er klaar mee

"Ik ram je in elkaar als je nu niet mijn telefoon geeft!" zeg ik dit keer boos.

"Ohwww je telefoon. Die krijg je pas terug na het eten"

"Hoezo?!"

"Aan tafel zitten we niet op onze telefoon"

"Wie zegt dat ik er op ga zitten?"

"Ik want ik ken jou langer dan vandaag Amber"

"Wie weet ga ik er wel op staan"

Nu ben ik degene die flauw gaat doen

"Het maakt me niet uit wat je met je telefoon gaat doen, maar je krijgt hem pas terug na het eten. Punt uit. En nu eten halen"

Ik slaak een vermoeiende zucht en geef Stef een boze blik.