Niet zomaar een weesmeisje (voltooid)

Chapter 35

De dagen verlopen langzaam voorbij totdat je bij de minst kutte dag van de schoolweek komt.

Vrijdag.

Zoals gewoonlijk maakt Delano me weer is wakker en ga ik zoals gewoonlijk onder de douche staan, me vervolgens aankleden, daarna ontbijten en me klaarmaken voor school.

Zodra ik daar allemaal mee klaar ben roep ik tegen de Delano

"Dit keer gaan we met mijn auto!"

"Is goed"

We lopen naar mijn auto en scheuren naar school waar we ongeveer een half uur later aankomen.

We stappen uit en lopen zoals gewoonlijk weer naar onze vrienden.

"Goedemorgen Pientje"

"Goedemorgen Ambertje. Hoe gaat het met het leven?"

Ik wil net antwoorden totdat die vieze slet van een Emily langs komt lopen.

Tot mijn verbazing geeft ze me niet eens een afkeurende blik.

"Hallo? Amber?"

"Hm? Oja, het gaat wel goed met het leven, maar Pien weet je wat ik me nu zojuist bedenk?"

"Nee. Ik ben geen tovenares die in jou hoofd kan kijken weet je"

"No shit, maar ik bedenk me nu dat die hoer me al heel lang niet meer heeft lastig gevallen"

"Eindelijk heeft ze haar lesje geleerd. Fijn toch?"

"Nee, sowieso niet. Ze is iets van plan. Anders zou ze me niet zomaar met rust laten"

"Amber, je denkt echt veel te ver door. Sletjes zijn niet zo slim hè. Dat zou ze nooit hebben gedaan. Ze is gewoon bang voor je omdat je haar een aantal keer keihard op haar bek heb gerost"

"Denk je? Ik denk het niet"

De bel gaat.

"Nou, bespaar je denkwerk maar voor de stof en niet voor dat soort hoeren. Je wil je tijd daaraan niet besteden"

"Ja klopt. Je hebt gelijk, maar toch denk ik dat ze iets van plan is"

"Dan berijd je je op voor"

"Nou, dat was ik nou net van plan"

We lachen en lopen naar het lokaal.

__

"Zo, en ga nu maar strafregels schrijven"

Ik zucht en pak een blaadje.

Hier heb ik zo veel zin in!

Strafregels schrijven in het kantoor van de directrice!

Ja, ik ben er weer uitgestuurd voor het geval je het je afvroeg.

Na een uur wat wel drie uur leek gaat eindelijk de bel en wil ik het kantoor uitlopen, maar de directrice heeft nog iets te zeggen.

Ze geeft me weer de zoveelste waarschuwing en daarna mag ik eindelijk dat kut kantoor verlaten.

Ik zoek Pien op die ik al snel heb gevonden.

Pien is te opvallend om te missen.

Ik loop naar haar toe en we gaan samen ergens zitten in de aula.

We zijn wat aan het praten over koetjes en kalfjes totdat ik in mijn ooghoek een groep jongens zie aankomen die onze richting op lopen.

Ik doe alsof ik ze niet heb gezien en kijk een andere kant op totdat ze tegen ons beginnen te praten.