Niet zomaar een weesmeisje (voltooid)

Chapter 38

< Pov Amber >

Ik word wakker door een gezoem bij me oor.

Ik open langzaam me ogen en pak me telefoon erbij.

Het is Delano.

Ik gooi me telefoon weg en voel plotseling pijn in me armen.

Ik stroop me mouwen op en zie de ongeneesde wonden van het glas van de fles die Delano naar me heeft toegegooid.

Ik heb geen zin om het te wassen dus laat ik het zo.

Ik weet dat het dan erger wordt, maar dat boeit me echt niet.

Langzaam wordt ik wakker en ga ik weer voor het stuur zitten.

Ik voel dat me maag begint te knorren.

Tijd voor ontbijt.

< Pov Delano >

Ik laat me op de grond zakken en in één keer komt alles eruit.

Tranen rollen over me wangen en ik kan het niet stoppen.

Wat heb ik gedaan? Hoe had ik zo dom kunnen zijn?

Ik weet nu ook natuurlijk waar al die glasscherven en kots vandaan kwam en waarom Amber is weggegaan.

Dit vergeef ik mezelf nooit! Ik moet het goed maken!

Ik.......... ik kan niet zonder haar.

Ik................... ik ben verliefd................... op haar.

Nu weet ik het zeker.

Ik wist wel dat er iets aan haar was wat geen enkel meisje had, maar nu kan ik wel honderden dingen noemen.

Na een aantal minuten besluit ik om te stoppen met huilen want dat gaat het niet goed maken en actie te ondernemen.

Ik ga eerst naar Pien om me excuses aan te bieden en het te vertellen over wat er tussen mij en Amber is gebeurd, vervolgens ga ik naar het politiebureau om haar als vermist op te geven en dan ga ik haar zoeken.

Ik kom onder de douche vandaan en zodra ik heb ontbeten en me heb aangekleed, spring ik in de auto en rij ik naar Pien.

Toevallig weet ik waar Pien woont en dat ik er normaal in ongeveer een kwartiertje ben, maar ik geef veel gas en ben er binnen 10 minuten.

Zodra ik er ben parkeer ik me auto en loop naar de deur.

Ik adem een keer diep in en uit en bel vervolgens aan.

De moeder doet open.

"Hallo? Kan ik iets voor je doen?"

"Hoi en ja, ik ben op zoek naar Pien. Is ze thuis?"

"Ja, maar ze wil met niemand praten dus ik denk niet dat ze nu zin heeft in je"

"Dat snap ik, maar dit is heel belangrijk en het gaat ook over waarom ze zo verdrietig is"

Ze kijkt me even bedenkelijk aan, maar knikt daarna.

"Goed dan. Ze is op haar kamer. Het is de 2de deur van rechts"

"Oké dankuwel"

Ik loop naar boven en blijf voor haar deur even staan.

Ik zucht en maak voorzichtig de deur open.

Zodra ze me ziet zie ik dat ze heel bang wordt en gelijk weg van me gaat.

Snap ik ook wel.

Ze wil wat gaan zeggen, maar ik ben haar voor.

"Voordat je iets wil zeggen, wil je eerst alsjeblieft even naar me luisteren?"

Ze kijkt me een tijdje aan, maar knikt daarna voorzichtig.

Gelukkig.

"Luister, ik weet wat ik allemaal gisteravond heb gedaan en ik wil zeggen dat het me ontzettend erg spijt. Ik was zwaar dronken en ik weet ook niet wat me bezielde, maar ik had het nooit mogen doen. Ik snap dat je nu voor altijd boos op me bent en me het liefst nu dood wil hebben, maar ik wilde dit gewoon even zeggen omdat je daar recht op hebt en ik vond dat ik het moest doen. Verder is er nog iets over Amber......."

Ik leg het hele verhaal uit over hoe ze mijn stiefzusje is en waarom ze bij in huis is geplaatst.

Ik heb niet gezegd waar ze vandaan kwam want ik wil alleen de dingen zeggen die nu belangrijk zijn.

"....We hadden dus een hele goede band samen gekregen, maar ik heb het echt verknalt...."

Ik vertel wat ik gisteravond bij haar heb gedaan.

"..... En daarom wil ik zometeen naar het politiebureau om haar op te geven want ik vergeef het mezelf nooit als haar iets overkomt. Je mag zelf kiezen of je mee wil of niet, maar ik snap dat je niet mee wil met iemand die je gisteravond heeft verkracht"

Het is een tijdje stil en ik besluit om weg te gaan.

"Nou, ik ga maar weer. Dat was alles dat ik wilde zeggen"

Ik wil haar kamer uitlopen, maar ze houdt me tegen.

"Wacht!"

Ik draai me om en ze komt voor me staan.

"Ik heb ook wat te zeggen. Ondanks dat ik het nog steeds wel heel erg kut en klote van je vind dat je me hebt verkracht, wil ik ook sorry zeggen. Door mij kreeg Amber geen vertrouwen meer in je en is jullie band verslechterd. Ik vond je toen gewoon zo kut vanwege wat je ooit bij me gedaan hebt. Sindsdien haatte ik je met heel mijn hart en probeerde ik Amber daarmee te overtuigen om niet met jou om te gaan, maar ik zat fout. Je bent veranderd, in een goede zin. En dat komt door haar. Ik zou jullie nooit meer uit elkaar proberen te halen, maar als je met haar wil nemen, zorg voor haar met je leven want dat verdient ze"

Ik glimlach en knik.

"Dat zal ik doen. Nu alleen hopen dat als we haar terugvinden ze me ooit nog gaat vergeven"

"Ja. We weten beide dat dat het moeilijkste wordt van allemaal"

Ik knik.

"Maar, ik ben nog steeds wel boos op je maar niet meer zo erg als eerst. Ik wil ook zeggen dat ik meega. Amber is de beste vriendin die ik ooit heb gehad en ik zou het mezelf ook nooit vergeven als haar iets overkomt"

Ik knik en willen de kamer van Pien uitlopen, maar zodra we de kamerdeur opendoen staat de moeder met een boos gezicht voor ons.

Shit.