Niet zomaar een weesmeisje (voltooid)

Chapter 44

Het is het huis! Hier houden ze Amber!

Ik kan nu wel van blijdschap in het rond gaan springen, maar ik moet me hoofd erbij houden.

Ik pak me telefoon en maak zo onopvallend mogelijk een foto van het huis en het nummer.

Ik maak ook een foto van de straat zodat ik het adres heb.

Ik loop voorzichtig weg en ga op zoek naar mijn huis.

Ik kom erachter dat ik in een deel ben wat ik helemaal niet ken dus gebruik ik Google maps.

Na een kwartier te hebben gelopen ben ik eindelijk thuis.

Ik loop naar binnen, pak me auto sleutels en stap in me auto.

Op naar de politie.

__

"Meneer Delano?"

Ik kijk op en zie iemand in de deuropening staan.

Ik sta op en loop de wachtkamer uit een kantoor in met polities die ik al eerder heb gezien.

Ik doe me verhaal en ze gaan gelijk actie ondernemen.

Uiteindelijk gaan we met 3 politieauto's met 2 als backup.

Ik zit in de auto waarvan de mensen het huis binnen gaan.

Zodra we in de straat zijn wachten de andere 2 auto's aan de uiteinden van de straat zodat ze niet kunnen ontsnappen en wij parkeren hem ergens neer.

We lopen naar het huis en trappen in één keer de deur open.

We rennen naar binnen en zien al snel de jongens.

De meeste polities arresteren de jongens en de rest inclusief ik rent naar boven naar Amber.

We openen de eerste beste deur en we hebben geluk.

Ze is daar.

Ze schrikt als ze me ziet en probeert zichzelf te verbergen wat niet helemaal lukt.

Er is ook een jongen bij haar die ik maar al te goed ken.

Het is de 'baas' van de groep.

Ik loop met een woest gezicht op hem af, pak hem bij z'n kraag en smijt hem tegen de muur.

''Luister homo, als jij nog één keer, maar dan ook één keer haar nog met je vieze poten aanraakt, dan beland je de volgende keer in het graf in plaats van in de bak''

Ik geef hem een harde klap op zijn slaap waardoor die gelijk knock-out is.

Ik laat hem los en ren naar Amber om haar los te maken terwijl de politiemannen naar de jongen lopen.

Ik maak Amber los.

''Amber! Het spijt me zo. Ik.......'' begin ik, maar ik stop met praten zodra ze me een knuffel geeft.

''Het spijt mij ook. Ik had me nooit zo moeten gedragen. Het spijt me echt heel erg''

Ik glimlach en knuffel haar terug.

We knuffelen een tijdje totdat Amber zegt

''Maar eh Delano, ik ben naakt dus zou je miss iets van een deken kunnen regelen ofzo?'' zegt ze een beetje zenuwachtig

''Ja tuurlijk!''

Ik laat haar los dus verbergt ze zichzelf weer wat ik heel goed snap en open alle kasten.

Gelukkig vindt ik een deken dus sla ik die om haar heen.

''Wacht, hier''

Ik doe me shirt uit en geef het aan haar.

''Uitslover'' zegt ze plagend en we moeten beide lachen.

Ze trekt het shirt aan en daaroverheen het deken.

We lopen met de politiemannen naar beneden totdat Amber opeens bijna van de trap afdonderd.

''Amber! Alles goed met je?''

''J..ja hoor. Ik heb alleen.......'' maar ze maakt haar zin niet af doordat ze flauwvalt.

Gelukkig vang ik haar op.

''Ze ziet er slecht uit. Ik zou haar gelijk weer naar het ziekenhuis brengen'' zegt een politie en ik knik.

''Hebben jullie mijn hulp nog nodig?'' vraag ik, maar de mannen schudden hun hoofd.

''Nee hoor. We hebben alles hier onder controle. Ga jij maar naar het ziekenhuis met haar. Het komt goed''

Ik knik en loop naar buiten.

Ik leg Amber op de bijrijdersstoel en ga er vervolgens naast zitten.

Ik trap het gaspedaal in en rij zo hard als ik kan naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Zodra we er zijn ren ik met Amber in mijn armen naar binnen.

Ik doe mijn verhaal tegen de receptievrouw die me doorverwijst naar een wachtkamer.

Gelukkig hoeven we niet heel lang te wachten.

"Meneer Delano?"

Ik sta op en loop met hem mee naar een kamer.

Ik leg Amber op het bed en vertel me verhaal.

Zodra ik klaar ben begint hij haar te onderzoeken.

"Het zier er slecht uit, maar ze zal het redden. We moeten denk ik 2 of 3 operaties doen en dan moet ze minimaal nog een week in het ziekenhuis blijven om bij te sterken"

Ik knik.

"Ik zal even de dingen noteren en ga dan met me collega's overleggen. Je vertelde dat ze in een ziekenhuis in Hannover had gezeten?"

Ik knik.

"Oké. Dan zal ik ook even met die mensen praten"

Ik knik en hij loopt de kamer uit.

Ik pak een stoel en ga naast Amber zitten.

"Ik weet dat ik dit al heel vaak tegen je hebt gezegd Amber, maar het spijt me zo erg. Dit is ook weer mijn schuld"

Ik weet dat ze me niet kan horen dus hou ik het kort.

Ik kijk een poosje naar haar en wrijf over haar hand.

Langzaam voel ik dat mijn oogleden zwaar worden en niet veel later val ik in slaap.

__

Ik word wakker.

Langzaam open ik me ogen en voel ik dat iemand aan me haar zit.

Met een ruk kom ik omhoog en zie ik Amber naar me glimlachen.

Ze is wakker!

"Amber!"

Ik knuffel haar een ze knuffelt terug.

"Hoelang ben je al wakker? Waarom heb je me niet wakker gemaakt?"

"Ik ben pas een uurtje wakker en je lag zo schattig te slapen dat ik je niet wakker wilde maken"

"Ow, ja. Sorry dat ik hier heb geslapen"

Ze grinnikt.

"Is niet erg Delano"

Ik glimlach, maar ik voel toch weer dat schuldgevoel omhoog komen.

"Amber, ik weet dat ik dit de laatste tijd heel veel heb gezegd, maar het spijt me. Ik had nooit al die domme dingen moeten doen en toen probeerde ik het goed te maken, maar toen verknalde ik het weer. Ik heb gefaald als broer voor je zijn en dat spijt me ze erg. Ik weet niet of ik het mezelf......" begin ik, maar stop met praten omdat ze plotseling met haar hand mijn gezicht vastpakt en hem naar haar toetrekt waardoor onze lippen elkaar raken.