Niet zomaar een weesmeisje (voltooid)

Chapter 32

< Pov Delano >

Ik kijk haar verbaasd aan.

Wat is dit? Waar kwam dit ineens vandaan?

"Waar kwam dit vandaan Amber?"

"Boeit dat iets?! Laat me nu met rust. Ik moet autorijden"

"Dan zet je hem aan de kant want ik stop niet. Wat is er opeens? Waarom doe je opeens zo? Heb ik je wat misdaan? Zo ja, wat dan? Zeg het me. En zo niet, waarom ben je dan zo boos?"

"Ik ga hem niet aan de kant zetten"

"Geef antwoord op mijn vragen"

"Waarom zou ik?"

"Waarom zou je niet?"

"Nou omdat ik zelf mag kiezen op wat voor vragen ik antwoord geef"

"Je durft er geen antwoord op te geven"

"Helemaal wel!"

"Nou, doe het dan"

"Nee!"

"Je durf het dus niet. Had ik niet van je verwacht"

Ik blijf doorgaan hoor. Net zo lang totdat ik de waarheid weet.

Het ging zo goed samen en toen ineens, bam. Is ze boos op me.

"Delano, stop hiermee!"

"Nee! Het ging zo goed samen en we hadden het zo gezellig en toen ineens, bam. Alles wat we hebben op gebouwd is weg"

"Je hebt wat we hadden opgebouwd nooit serieus genomen. Geef het maar toe"

Pardon? Waarom denk ze dat?

"Wat?! Waarom denk je dat? Waar komt dan nou ineens vandaan? Heeft Pien dat tegen je aan geluld ofzo?!"

"Nee!"

Tuurlijk wel. Dit is allemaal de schuld van Pien. Omdat zij nu allemaal slechte dingen over mij tegen Amber aan het vertellen is, raken wij onze band kwijt.

Zij. Is. Dood.

"Denk je dat ik dom ben? Ik weet echt wel dat Pien dit tegen je heeft geluld hoor. Want je doet niet zomaar zo"

"Dat weet je niet! Je kent me niet eens!"

"Helemaal wel! Ik weet meer van je dan dat je nu denkt"

"Ja ja, denk het ook" brengt ze er sarcastisch uit.

"Hoe dan ook, wat Pien ook tegen je heeft gezegd, het is allemaal gelul. Pien kent mij niet. Het enige wat ze van me kent is mijn slechte kant en dat ik elk meisje gebruikte. Maar dat is niet meer zo. Zo ben ik niet meer. En weet je door wie dat komt? Door jou, Amber. Jij maakt me een beter persoon"

Ze doet alsof het haar niks boeit, maar ik weet echt wel dat dit bij haar binnendringt.

Niet veel later verslapt ook haar boze gezicht.

Na een half uur zijn we thuis en besluit ik om gelijk maar even te gaan boksen.

Ik loop naar boven, pak me spullen en loop weer naar beneden.

"Ik ga boksen. Ga je mee?"

"Nee. Ik wil nu tijd voor mezelf" brengt ze er bot uit.

Ik snap wel waarom, maar goed.

Ik besteed er verder geen tijd aan en loop naar buiten.

Op naar de sportschool.

< Pov Amber >