5 Seconds of Love

Het antieke bankje op het pleintje

Gabrielle en Mandy liepen naast me. We waren op zoek naar die ene leuke winkel, maar waren onderweg een beetje afgeleid geraakt. Na ongeveer 20 tussenstops in kleine boutiques zagen we nu vanuit de verte de winkel opdoemen. Na anderhalf uur was ik het winkelen wel een beetje zat, maar ik kon niet achterblijven, dus liep ik gezellig mee en gaf commentaar op de outfits, die Gabrielle en Mandy me showden. 

Voor het winkeltje stond een prachtig antiek bankje in de zon. Ik ging erop zitten en keek uit over het pleintje. Ik zag kinderen achter elkaar aan rennen en verkopers die toeristen iets aan probeerden te smeren. Mandy vroeg of ik meeging naar binnen, maar ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil nog even van het mooie weer en uitzicht genieten,' zei ik. Ze begrepen het en liepen samen naar binnen. 

De huizen rong het pleintje waren ouderwets en begroeid met klimop en onkruid. Onder de klimop zag je de orginele geel witte kleur van het huis nog zitten. Op de balkonnetjes stonden tuinstoeltjes en hingen plantenbakjes met felgekleurde bloemen. Aan de overkant was een leeg terrasje waarop tafeltjes met een grappig tafelkleedje stonden. Ik genoot van wat ik zag. Eindelijk had ik rust. Mandy en Gabrielle hadden de hele dag gepraat over jongens en hun favoriete sterren. Ik had leuk meegedaan, maar was niet echt geïnteresseerd geweest. Jongens hadden nooit echt mijn aandacht gevraagd. In ieder geval niet zoals bij de meeste meisjes. Ik had een hoop jongens-vrienden, maar ik zocht er nooit meer achter dan vriendschap. Ook was ik nooit echt fan geweest van muzikanten of acteurs. Ik was dol op film kijken en muziek luisteren. Ik ging vaak naar de bioscoop en mijn IPod had ik altijd bij me. Toch was ik nooit een echte fan van iets of iemand geweest, behalve van kunst en sport. En op het moment dat ik dat dacht, liep hij het pleintje op: De jongen met het warrige bruin-blonde haar en de bandana en zijn vrienden...