5 Seconds of Love

Strandwandeling

We liepen op onze blote voeten hand in hand langs de branding. Ik voelde het natte zand tussen mijn tenen kriebelen. In de verte zag ik lichtjes en de muziek uit het strandtentje was nog steeds te horen. We wandelden een aantal minuten zwijgend, tot Ash de stilte verbrak: 'Heb je zin om te zwemmen?' Ik was verrast. Dit was wel het laaste wat ik had verwacht. 'Ja.' Wat zeg ik?! Het is hardstikke koud en ik heb geen handdoek... Ashton trok zijn shirt uit en mijn lichaam leek uit het niets weer warm te worden. Hij stond daar in zijn zwembroek naar me te grijnzen. Snel trok ik mijn jurkje over mij hoofd. Ik zag hoe Ashton me van top tot teen bekeek en me vervolgens optilde om me in zee te gooien. Ik gilde maar niemand kon ons horen. Hij viel in het water met mij in z'n armen. Gierend van de lach kwamen we boven. Ik spteerde me nat en hij probeerde me liefkozend kopje onder te duwen.

Na een tijdje begon het echt koud te worden. We strompelden vanuit het water terug naar onze kleren. Ik pakte mijn jurkje en voelde rillingen over mijn rug trekken. Het was ijzig koud. Ashton leek het ook te zien. Hij had zijn shirt in zijn hand, maar liet het weer vallen en greep me vast bij mijn middel. Hij trok me naar zich toe. Zijn lichaam was heerlijk warm en het gevoel van zijn gespierde armen om me heen was onbeschrijfelijk. Ik liet mijn jurkje ook uit m'n handen vallen en sloeg beide armen ook om zijn gespierde lichaam heen. Hij was zo groot, sterk en warm. Ik wilde hem gewoon niet meer loslaten. ash grip verslapte iets. Ik keek hem recht in zijn groen-bruine ogen. Onze gezichten bewogen in slowmotion naar elkaar toe en ik voelde zijn warme lippen tegen de mijne. Mijn lichaam stond in vuur en vlam. Ik verplaaste mijn armen iets omhoog en woelde voorzichtig door zijn warrige haar. Ik voelde zijn mond zachtjes opengaan en ik kon me geen betere kus voorstellen. Nog nooit had ik zoiets gevoeld bij een kus, nog nooit had ik zoiets gevoeld voor een jongen. Zo stonden we een hele tijd. Onze lichamen leken wel versmolten. We waren de enige op de wereld, niemand kon ons uit elkaar halen.

Een koude windvlaag woei langs ons heen. Ondanks Ashton begon ik het nu wel echt koud te krijgen. Mijn lichaam begon te rillen. Aston liet me los en keek me teder aan. 'Je hebt het koud. Misschien is het beter als we teruggaan.' Ik wilde antwoordden maar er kwam geen woord uit mijn keel, dus knikte ik. Ik trok mijn jurkje aan en Ash zijn shirt. Ondanks de kou was mijn bikini zo goed als droog. Ashton pakte mijn hand en samen liepen we weer terug naar de strandtent. We zwegen het hele stuk terug, maar niet op een ongemakkelijke manier.