13 yaşındayım ve 7 sınıfa gidiyorum. Artık babamın işi yüzünden Adana'dan Amerika'ya yolculuğa hazırlanıyoruz. Sonunda yurt dışında neler olduğunu anlaya bileceğim. Uçakla süren 2 saatlik yolculuktan sonra, sonunda yaşayacağımız eve vardık. Evin dışı siyah ve gri renkler içeriyordu içi ise daha güzeldi koltuklar gri halılar beyazdı. Genelde koyu tonlara ağırlık verilmişti. Hemen odamı merak ettim ve merdivenlerden yukarıya doğru çıkmaya başladım. Odam koridorun sonundaydı. Duvarları Pembe halıları beyaz perdesi kırmızı renkteydi ve manzarası ormana bakıyordu. Şimdiden yeni evimize alışmıştım ama içimde garip! Bir his vardı ama bunu kafaya takmadım ve çok acıktığım için aşağıya indim ve annemden bana sandviç tarzı bir şeyler hazırlamasını söyledim. Annem de anlayış gösterip mutfağa doğru yol aldı. Bende televizyon'un kumandasını alıp düzgün kanallar aramaya başladım. Neden bilmiyorum ama kanalların çoğunda ya hapisten kaçan katiler yada korkulu şeyler vardı. Bende en sonunda dayanamayıp televizyonu kapattım,ve odama çıkmaya karar verdim. Merdivenlerden çıktım ve odamın hemen yanındaki kapıya baktım. Kapının üzerine "AÇMAYIN" yazıyordu. Bende merak ettim ve dayanamayıp kapıyı açmaya karar verdim. Tam kapının kolunu aşağıya indiricem babam arkamdan İrem diye seslendi bende korktum ve arkama bakıp efendim baba dedim. Babam düz ve sert ses tonu ile bir daha sakın bu kapıya yaklaşma dedi. Ben tam neler oluyor diye soracakken babam soru soracağımı anlamış gibi soru sorma ve aşağıya inip annen ile yemek ye dedi. Arkama bakmadan aşağıya inerken babam içinden derin bir off çekti. Bende bu olaya hiç anlam verememiştim ve daha merdivenin yarısında aklıma telefonumu odamda unuttuğum aklıma geldi ve hemen üşenerek yukarıya çıkmaya başladım. Koridora vardığımda dikkatimi çeken tek şey odamın yandaki kapının üzerinde HEM "AÇMAYIN" yazısı hemde zincirli bir kilit vardı. Bende daha fazla kurcalamayıp odamdan telefonumu aldım ve aşağıya inmeye başladım. Mutfakta vardım sesiz ve sakin bir akşam yemeği yedik. Annem mutfağı topluyor babam maç izliyordu bende sıkıldığım için ve 6 saattir telefonuma bakamadığım için sonunda telefonumu açtım ve gördüğüm manzara karşısında şok oldum çünkü WhatsApp'dan 1256 tane mesaj gelmişti. Oha dedim ve hemen tek tek mesajları okumaya başladım. Sonunda bütün mesajları okumuştum ve bu neredeyse benim 1 saatimi almıştı. Babam saatin 12 olduğunu ve benim artık uyumamı çünkü yarın yeni okula gideceğimi söyledi. Saatin nasıl 12 ye geldiğini anlamadım ve babama iyi geceler diyip odama çıkmaya başladım. Odama vardım ve tam kapımı açacakken odamın yanındaki kapıdan sesler geliyordu. Bu bir insan sesi mi? Yoksa başka bir şeyin sesi mi? Pek anlam veremiyordum ve hemen kim var orada diye seslendim. Karşıdaki kişi yine bir iki ses daha çıkardıktan sonra ses çıkarmadı ve bende odama geçmeye karar verdim. Odama girdim ve yatağıma uzanıp sanırım genç yaşta deliriyorum diye kendi kendime konuşmaya başladım. Yaklaşık yarım saat boş duvara baktım ve en sonunda uyumaya karar verdim. Uyandığımda ise saat 5 di. Hemen elimi yüzümü yıkadım çantamı hazırladım ve odamdan çıktım. Tam aşağıya inecekken odamın yanındaki kapıdan İrem diye biri seslenmişti sanki bende aldırış etmeden aşağıya inmeye başladım ve arkadan bir şey kırılıp ecel diye ses geldi. Hiç aldırış etmeden mutfakta mutfağa doğru yürümeye başladım ailem çoktan kahvaltı yapmaya başlamışlardı bile bende selam verdim ve yemeğimi yemeye başladım. Saat 8.30 A gelirken babama artık okula gitmem gerektiğini söyledim o da tamam dedi ve annemin yanağından öpücük kondurup arabaya doğru ilerledik. Yarım saatlik bir yolculuktan sonra sonunda okuluma varmıştım. Okulum çok büyüktü ve gösterişliydi. Babam hangi sınıfta okuyacağımı söyledi ve beni orada bırakıp hızlıca gitti. Sonunda 7/G sınıfını bulmuştum. Hemen boş sıra buldum ve yerleştim. Neden bilmiyorum ama herkes bana tuhaf bakıyordu. Ve sonunda artık okuldan çıktım eve doğru gidiyordum.
SELAM CANLARIM BU HİKAYENİN İLK BÖLÜMÜ OLDUĞU İÇİN BİRAZ KISA YAZDIM AMA MERAK ETMEYİN DİĞER BÖLÜMLER HEP UZUN OLACAK SİZLERİ SEVİYORUM İYİ OKUMALAR 📖
