“Tulungan mo kong...
“....Magbago.”
[Roxanne’s Pov.]
As you can notice, we're still here in the garden, kung san may drama ang isang gwapong animal.
Totoo ba yung narinig ko? Para kasing....
Pfffffft.
“Hahaha.” Natatawa ko, si Lexus ba to?
Pero nakatitig pa rin siya sa bulaklak.
“I’m freakin serious here.” Sabi niya na tulala pa rin. Mukhang mabigat nga dinadala nito.
“I see.”
Tumahimik muna ng saglit. Tumingin siya sakin with hand gesture na nagmamaka awa.. and then....
Ugh!
“Puppy eyes do not work on m--” fck? Why so cute?
“FINE!”
“Really?! Game! Salamat!” sabi niya na parang nabuhayan ng loob. Psh. =____=
“Wag ka munang magpasalamat, wala pa kong ginagawa.” Tinaas ko yung paa ko sa upuan.
“Hindi! Pumayag ka na, at dun magsisimula yun. Yes.” =_____= mukhang pinagsisisihan ko nang pumayag ako ah.
“Ops! Walang bawian! A promise is a promise!” sabi nia pa. Haaaaaa? Anu daw?
“Anong promise promise? Wala kong sinabing ganun ah.” Pag angal ko.
“Basta ganun din yun. Tutulungan mo ko ha, sabi mo yan, sabi mo yan!” eh kung banatan ko to!?
“K. Sa nakikita ko, mukhang lahat kailangan nating baguhin sayo.” Muling na blanko ang mukha niya.
“I know.”
“Hay, ang korni mo, oh sige na, pano bang tulong ang gagawin ko? Wala nga kong idea jan sa problema mo tapos tutulong agad? Eh kung sipain muna kaya ki--”
“Hep! Ang dami mong alam.. eto na oh ikukuwento ko na po... Ms. President.” -_o?
“Wag mo kong ma-president president jan nako, makikita mo!” banta ko.
“Sir yes sir!” sabi nia na nakatayo with hand gesture pa. Gets niyo? Hehe.
“=____=”
“Buti nalang sayo ko lumapit! Napapasunod mo talaga ko. Haha.” Tapos umupo na ulit siya.
“Tanga, uto uto ka lang talaga.”
“Hindi nuh, sadyang terror ka lang...” sabi nia.
“So kelan mo balak simulan ang kwento?” tanong ko.
“Ngayon na! Eto na oh, kase ganito yun....”
tapos sinabi niya lahat, lahat talaga, pati ugali niya, ng mommy niya, ng daddy niya.. ung dalwang BFF niya daw dito, na si Renz and Kent, yung nangyari nung Sunday, ung past, kung ano ba talaga siya.. well sure naman ako na hindi siya tao, haha. Basta ayun, sinabi niya lahat, pati nga yung aso nakwento na eh, remember Steppy? Yung tuta sa Florida? Ayun pati yun. Naguluhan tuloy ako.
“In fairness inantok ako sa nobela ng talambuhay mo...” sabi ko habang humihikab. "bat di mo ipadala sa MMK yan baka matulungan ka rin nila."
“Aish tumigil ka nga, Pero na-gets mo naman?”
“Hinde, kaya ulitin mo sa umpisa.” Sabi ko pa. Hahaha.
“Ano!? Ganun ka ba ka-slow!?”
“Eh kung hindi kaya kita tulungan!? Maka-sabi ka ng slow jan eh noh, nakakahiya naman sayo.” I said in a sarcastic way.
