Samantha called Adrien at naririnig ko ang usapan nila habang nakaupo ako sa kama at iniinda ang sakit na nararamdaman.
'Adrien, HELP! Natumba si Reah at hindi ko sya kayang alalayan hanggang canteen. Kakagising nya lang at inaya ko na syang kumain ng tanghalian. Nang tatayo na ito ay bigla syang nawalan ng balanse at natumba. Sumasakit daw ang paa nya. Kailangan ko ng tulong mo para alalayan sya', saad ni SamSam.
'Fine! I'll go there. Just make sure that she's safe', sagot ni Adrien.
'Got it! Sasabihan ko lang si Tita Maelyne na payagan kang umakyat dito sa kwarto namin', wika ni Samantha.
'Okay. I'm on my way. See you in a bit', Adrien said at namatay ang tawag. Tumingin sa akin si Samantha at nagsalita.
"Reah, just stay here. Okay? Sasabihan ko lang si Tita Maelyne na pupunta dito si Adrien para matulungan ka", she said at tumango nalang ako.
Umalis sya agad at naiwan akong magisa sa kwarto namin. My phone rang at nakaregister ito sa number ni Adrien.
'Hel-' naputol ang sasabihin ko. 'Anong ginawa mo? Sabi ko ay alagaan mo ang sarili mo. Wala ako sa tabi mo ngayon para alalayan ka. I'm on my way', he said at halatang naiinis sya. Wait? Naiinis ba sya sakin? Tss. I don't know. 'I'm fi-', he cut me again. 'You're fine? No, your not! Nag aalala ako sayo', he said at natigilan ako. 'Fine, I'm sorry. Just go here dahil hinihintay ka ni Samantha sa baba', I said and he sighed as relief. 'I'm on my way. Be safe', he said at pinatay ang tawag.
Ilang minuto lang ay bumukas ang pinto ng kwarto namin at iniluwa niyon ang dalawang tao, si SamSam na pinagpapawisan na at nag aalala sa akin at ang isa naman ay si Marc, he's- Wait? He's irritated and angry? Ano bang ginawa ko sa kanya? Argh. My feet still hurts. Aww!
"Ano bang ginawa mo bago ka matumba kanina?", bungad sa akin si Marc na ngayo'y madilim ang paningin.
"Naramdaman kong may nagmamasahe sa paa ko kaya nagising ako, nakita ako ni Samantha at niyaya nya akong kumain. Sinubukan kong tumayo at inaalalayan nya ako ng bigla nalang akong natumba. Naramdaman ko na yung paa ko, kumikirot tapos ayun na" I said at nilapitan nya ako. "Pwede namang magdahan dahan diba? Para hindi nabibigla ang paa mo", he said at mas light na ang mood nito kumpara kanina.
"Samantha? Can I ask you a favor?", tanong ni Marc at tumango naman si SamSam bilang sagot.
"Pwede ka bang kumuha ng cold compress at bandage sa infirmary. Mga gamot at ointment spray lang kasi ang ibinigay sa kanya kanina eh. At pakidaan narin ang yelo", he uttered at dali daling umalis si Samantha at sinara ang pinto.
"Marc? Look, I'm sorry", panimula ko.
"No need for your sorry, pretty girl. Its just that sobrang nagaalala ako sayo kaya ganun ang reaksyon ko", he stared at me while saying those words. Mas lumapit pa ito sa akin at hinila ako papalapit sa kanya. He held my waist at hinila ito. Niyakap nya ako ng mahigpit at may ibinulong.
"Pretty girl, be careful always. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag hindi ko alam ang nangyayare sayo. Just be safe always", he said as he HUG me tighter. Napangiti ako sa mga salitang binitawan nya at gumanti narin ng yakap. Ipinaikot ko ang kamay ko sa katawan nya at naramdaman ko ang paghinga nya sa leeg ko. Binulungan ko rin ito.
"Thanks for being worried pero wag mo namang ibigay lahat ng oras mo para lang tulungan ako kung kailangan ko. Marc-", I cut my words at nagtaka ito.
"What??", he asked.
"I just want to say...", I cut my words again muli itong nagtaka.
"What Maris? Kinakabahan ako sa sasabihin mo eh", he said at natawa ako.
BINABASA MO ANG
Still Not Enough (On-going:>)
Teen FictionA story of a girl who started to hate her life because of her own problems... Si Aldreah Maris, isang tipikal na babae na makakaranas ng mga problema na hihila sa pag asa nya na mabuhay at pipilit sa kanya upang naisin nyang tapusin ang buhay nya. ...
