Still Not Enough (On-going:>)

Entry No. 8: Only The Two Of Us

After my short conversation with Adrien, umakyat ako sa room namin. Tahimik akong pumasok sa kwarto namin at napansin naman yun ni Samantha.

"Are you okay, Reah??", tanong nya.

"I'm fine SamSam", I said at ngumiti kahit na pilit.

"Maghanda ka na Aldreah, by the way, may number ka ba ni Adrien? Paano nya malalaman kung nasaan na tayo kung hindi natin sya mako contact", sabi nya at umiling ako.

"Hindi kami close kaya wala akong number nya. Sabi mo ay sa may gate nalang tayo maghintay kaya doon yun pupunta", saad ko at sumang-ayon sya at naghanda na kami..

Ilang saglit lang ay handa na kami. Samantha is wearing a yellow dress at nakaribbon din ang buhok nya, she's also wearing sandals na bumagay sa boung outfit nya. I am wearing skinny jeans at white shirt for my top na dinesenyong parang crop-top.

We're all set kaya bumaba na kami. Kumuha kami ng slip para magkaroon ng pass na makalabas ng school. Kailangan lang namin bumalik bago ang curfew ng mga estudyante na lalabas ng premises ng school. 5:30pm pa naman ang curfew at mag aalas dose na.

Pagkababa namin ng dorm at pagkakuha ng slip ay lumabas na kami ng dormitory building. Pareho kaming nabigla ng makita namin ang isang lalaking naghihintay. It was Adrien. Katulad ko ay nakapants din sya at plain blue t-shirt na bumagay sa kanya. He's waiting for us? Maybe. Dahil wala namang sinabi si SamSam na kitaan namin..

"Hi Adrien. You look good today", sambit ni Samantha.

"You too Samantha. You look cute", he said. And I rolled my eyes. Guys? Nandito ako diba?? Magpupurian lang ba kayo dito??

"Reah?", Samantha called me.

"What?", I hissed.

"Tara na", Samantha told me.
I'm being a bitch now. Nabubwiset na naman ako. Tapos ito pang si Adrien, hindi parin mawala sa utak ko yung pinasasasabi nya kanina. Pretty girl? Pretty girl, my ass!

Nakarating na kami sa mall na malapit lang naman sa SBI. Sana hindi nalang ako sumama sa mga ito. Look at the situation, si Samantha at si Adrien lang ang naguusap. I wish I can go back to the dorm.

"Uhmm. Guys?", singit ko habang nahuhuli sa paglalakad.

"Hmm? Bakit Reah?", tanong ni Adrien. Argh. Bakit ba kasi sya ang sumagot. Dapat si Samantha. At Reah narin ang tawag nya sakin. Really? Hindi tayo close. Tss.

"Gusto ko lang sanang sabihin na uuwi na ako sa dorm", straight forward kong sagot. At nabigla naman si Samantha.

"Why? Tatakasan mo ang dare ko?", singhal ni Samantha.

"Dare?", nagtatakang tanong ni Adrien. Lumapit ako sa kanya at hinarap sya.

"Yup, this is a consequence of our game yesterday. May tinanong sa akin si Samantha at sinagot ko ito ng 'ewan'. She told me that she will not consider my answer kaya binigyan nya ako ng consequence, nasabi nya na nakita ka nya noong hinahanap mo ako sa dormlady namin kapahon. You said that we have an unfinished business dahil nga iniwan kita sa breakfast na libre mo. Now, can I go back to the dorm??!", I said with diction. I'm now acting like a damn dahil na bubwiset na talaga ako..

"You can't go back there", he added.

"But why? The two of you are busy talking at bored na ako. Kanina pa tayo lakad ng lakad tapos ni umupo ay hindi nyo magawa. Kanina pa ako nagugutom dahil ala una na at hindi pa tayo kumakain", I hissed. Totoo naman lahat ng sinabi ko. I hate this.

"Hindi ka pwedeng umalis Reah. Maiiwan dito mag isa si Adrien kapag umalis ka", Samantha said and I was puzzled. Maiiwan mag isa?

"Nagtext sa akin si Mommy at nawalan daw ng malay ang Daddy ko. Susunduin ako ni Jaevy dito dahil nabalitaan nya rin iyon. Kapag umalis ka, maiiwan si Adrien dito. Iyon ang dahilan kung bakit kami nag uusap. Tinatanong nya kung magiging okay lang ba kung kayong dalawa lang ang maiwan. Kung ayaw nyo naman. Pwede na kayong umuwi. Its an emergency kaya kailangan ko nang umalis", she said at dumating narin si Jaevy.

After a few minutes ay umalis na rin sila. Napagpasyahan ko ng hindi umalis. Nagugutom na talaga ako. "Reah? Do you want to eat now? Sabi mo ay nagugutom ka na. Its my treat dahil pinaghintay kita. I thought wala kang pakialam sa akin dahil hindi tayo close pero nasaktan kita dahil hindi kita pinapansin simula kanina. Medyo naiilang din ako dahil sa huling usapan natin kanina", he uttered at yumuko nalang. "Adrien, stop calling me Reah, we're not close. Saka mo na ako tawaging 'Reah' kapag sinabi ko nang close na tayo. And you are right. Gutom na gutom na ako. Kanina pa. Wag mo na akong ilibre. I'm fine. With what you said earlier-", I cut myself then I calmed myself at nginitian ko sya, isang totoong ngiti saka ako nagsalita ulit. "I'll take that as a compliment, it is my first time to hear someone to call me that way. Nanibago lang ako kaya ako natulala kanina. But...", pinutol ko ulit ang pagsasalita ko ng mapansin kong nakayuko parin ito ngunit nakikita nya parin naman ako. Lumapit ako sa kanya at iniangat ko ang tingin nya, I am still smiling at nang makita nya ang ngiti ko ay unti unti narin syang napangiti habang nakaharap sakin. "But.. Thank you. For calling me that way. I guess.. Its a first step para maging close tayo. Alam mo bang ikaw ang unang nagpangiti sa akin ng totoo. I always smile but it was a fake one. So thank you for making me smile. I will learn on how to be friends with you. Thank You", I said with a big smile. Patakbo na sana ako sa direksyon kung nasaan ang fast food chain kung saan kami kakain pero pinigilan nya ako sa pamamagitan ng paghila sa braso ko. "Wait Aldreah...", he said. "May gusto lang akong gawin kasama ka", he added at natanga ako sa sinabi nya. Ano naman yun? "Okay. What is that?", I asked. The last thing I remembered was that he pulled me towards him at napasalampak nalang ako sa katawan nya. Since payat ako ay madali nya akong nahila at mas matangkad ito kaya napatalsik nalang ako sa katawan nya. He held me so tight at niyakap nya ako. Inilapit nya ang mukha nya sa may tenga ko at may ibinulong ito. "Your welcome pretty girl, don't be mad kapag tinawag na kita ng ganun palagi because that's the truth. I don't care kung samaan ka ng tingin ng ibang tao dahil sa akin dahil simula ngayon ay nagpasya na akong poprotektahan na kita palagi. You can call me 'Drein' if you want to. Thank you for everything pretty girl", he whispered at mas hinigpitan nya pa ang pagkakayakap sa akin. I felt his breath in my neck and I found myself wrapping my hand around his body, pero hindi ito kasing higpit ng kay Adrien. I hugged him back dahil sobrang saya ko at sya ang dahilan nun.

Thanks Adrien. No! Thank You So Much Drien.. A moment.. Only the two of us.