Juvia gözlerini devirerek Jellal'e bakarken, Jellal ise özlemle kardeşine bakıyordu.
"Öyle kaçarak hallolmaz bu işler Juviacım, öpüşün barışın." Dedim.
"Olur." Diyerek ayağa kalkmıştı Jellal.
Juvia ise sertçe Jellal'e bakarak "sakın!" Demişti.
Jellal ise masum bir çocuk edasıyla "peki" diyerek gülerek yerine oturmuştu.
İkisi de resmen çocuktu, bunlarla kafayı yemeseydim iyiydi.
"Juvia, boş yapma da öpsene kızım abini?!"
"Ne öpücem ben onu ya? Avcunu yalar."
"Yumruğumu da sen yalayacaksın şimdi ha! Öp lan abini."
Gardını düşürmesine çok az kalmıştı, korkuyla yutkundu Juvia.
"Ama ben kızgınım, niye kızgın olmak hakkım bile değil?"
"Küçücük velettim, nereden bileyim ailemin ölümüne sebep olacağını."
"Salak salak konuşma, ben araba kazası yüzünden sana sinirli değilim veletin tekiydin zaten o yüzden sana ne kızgın olucam? Neden beni aramadın asalak herif?"
"Ben seni öldü biliyordum cancağzım, yoksa neden seni aramayayım?"
"Yemin et."
"Ya yemin ediyorum, Erza'yla evlenemeyeyim ki ya." Dedi Jellal, ikna etmeye çalışıyordu.
Erza onun bu yeminine gülmüştü.
"Pekâlâ, iyi affettim."
"Gerçekten mi?"
"Evet abijjjjjjim."
"Abin kurban olsun sana ya."
"Ewww." Demiştim. "Yılışık olmayı bir an evvel bırakmalısın Jellal."
"Çok haklı dedin ha, huyum kurusun."
Juvia gülmüştü.
"Sizinle vakit geçirmek güzeldi, ancak antrenmanım var, gitmem gerekiyor. Akşam uğrarım, olur mu?"
"Olur benim canım mükemmel kardeşim, aynı abisine çekmiş."
Juvia kahkaha atarak el salladı ve cafeden çıktı.
"Oh be. Resmen aile babası oldum, abilik ne zor ya."
"Abi olalı 2 dakika falan oldu Jellal, hangi ara yoruldun?"
"Yok yok, çok zor bu iş. Ben abi olmayı kaldırdıysam benden baba da olur ha, ne dersin? Denesek mi?"
Masanın üstündeki kaşığı ona gösterdim.
"Ne korkutuyorsun ya? Ben sadece deneyelim diye şeyettim kötü fikirlerim yoktu halbuki, aşk olsun hep harcanıyorum ben ya."
Gülmüştüm.
"Ay, Erza. Evlensek mi biz seninle?"
"Ya Jellal bak işine."
"Niye ya, sevgilim değil misin? İnsan sevgilileriyle çatır çutur evleniyorlar. Herkesin var bir sevgilisi, televizyon başındaki çocuklar diyor 'benim neden sevgilim yok anne, benim de olsun!' Neden evlenemiyorum ben senle?!"
"Jellal biz sevgili değiliz."
"Ama az önce ben ne dedim?"
"Evlenme teklifi ettin?"
"Tamam da ben nasıl evlenme teklifi ettim?"
"Güzel ettin."
"Ettim ettim de, ne dedim de ettim?"
"Ne dedin de ettin?"
"Ya bu çocuk size ne etti?" Diyerek sahteden ağlamaya başlamıştı, güldüm bu haline. Onunla çocuklaşmak gerçekten çok eğlenceliydi.
"Tamam tamam ağlama."
"Ne demiştim ben?"
"Evlensek mi biz seninle?"
"Olur."
"Ne?" Şaşırmıştım, resmen bana pusu kurdu." Hey, Hayır yani sen bana dedin!"
"Tamam işte ben de kabul ettim, artık sözlümsün, delikanlı adam sözünden dönmez. Namusumsun sen benim, alnımın akı."
"Madem evlenme teklifi edeceksin, neden güzel bir şekilde evlenme teklifi etmiyorsun?" Diye sormuştum, bende iyice aşmıştım kendimi he.
"Güzel bir şekilde evlensek mi biz seninle ya?"
"Senden adam olmaz." Diyerek başımı iki yana salladım.
"Tamam tamam, mükemmel bir evlenme teklifi edeceğim kalp krizi geçireceksin."
"E sen daha evlenmeden dul kaldın Jellal." Dedim kahkaha atarak.
"Ay ölme tamam mı ben şaka yaptım sana valla?"
"Tamam ölmem." Dedim gülerek.
"Sen benden sonra öl tamam mı? Ben sensiz yaşayamam çünkü."
"Jellal..."
"Yoksa evi kim toparlayıp bana yemek yapacak?"
"Tanrı belanı versin, lanet olsun sana."
"Şaka yaptım sevgilim, sensiz ben nefes alamam ki zaten duvarlar üstüme üstüme gelir."
Kızarmıştım resmen.
"Nasılda kızardı benim salçam."
"Cacık olmak istemiyorsan sus."
"Sustum, dur ben gidiyim şimdi." Dedi masadan kalkarak.
"Nereye ya?" Dedim, resmen aynı cafede ikinci kez terk ediliyordum ya.
"Evlenme teklifi edicem ya, şu Gray'lere bir sorayım ne yapmam gerektiğini iyi bilir onlar."
"Gray bir naneden anlamaz. Natsu'ya sor madem akıl alacaksan."
"Tamam o iş ben de, hadi öptüm görüşürüz dikkat et kendine."
"Tamam."
"Şeker veriyorlarsa napıyorsun?"
"Sana mı sokuyorum Jellal?" Dedim gözlerimi devirerek.
"Çok ayıp, seni sapık. Gidiyorum ben."
"Eve geç kalma bacaklarını kırarım."
"Tamaaaam."
