Ben Yokum

BY* -8-

Dört senede bir yapılan bu oyuna bu sene kraliyetten sekiz kız ve iki erkek katılacaktı.vay canına,ne kadar çok kız vardı.ancak herkesin ölmesi gerekmiyordu.bir yarismaci tüm yarışmacılardan uzak olarak labirenti tamamlayabilirdi.ama ben bu yarışmada kardesimi bulacak ve onunla müttefik olacaktım.ancak isin kötü yani da buydu:oyun bitene dek onu görememe ihtimalim ya da –bu ihtimali düşünmek bile istemiyordum- onun ölüsüyle karşılaşma ihtimalim vardı.Böyle bir şey olursa sonsuza dek şokunu atlatamazdım.Ağabeyimin tabutunun üstüne toprak atmak…

Her neyse,şimdi hücrelerimize gidiyorduk.Açıkçası Labirent oyuncularının hücrelerinin de herkesinki gibi olur sanıyordum ama,VAY CANINA!Bu da neydi,sanırım cennetin bir başka haline gelmiştim.Hücre dediğimiz şey bayağı saray gibiydi.Ki ben bir kulübede büyümüştüm bu nedenle bana 1+1 daireler bile devasa gibi gelirdi.Ama burası,kesinlikle VAY CANINA!Odamız bir orman gibiydi ve her bir köşesinde saymakla uğraşırsam asla bitiremeyeceğim güzellikler vardı.Bizi getiren adam odaya bir bakış attı.”Bir çift hırsız için bunlar…”diye mırıldandı ve kapıyı çekip bizi yalnız bıraktı.

Etrafımda döne döne salona ulaştım.Mutfakla bağlantılıydı ve aman tanrım!Buz dolabı tamamen doluydu,üstelik bu buzdolabı kocamandı.

Hızlı adımlarla David’e sarıldım ve işte o zaman onun ıslak yanaklarını fark ettim.”Hey,hey David.Neden ağlıyorsun?Ne oldu ki burası muhteşem bir yer.”Beni bir anda bıraktı ve sanki ormanda bir yılan görmüş gibi benden uzaklaştı.”ne oldu Dave?”diye sordum.Fazla öfkeliydi ki sanırım bir şeyler ters gidiyordu.Birdenbire patladı:”ne mi oldu Andrea?Anlamıyor musun biz bir daha asla açık havaya çıkamayabiliriz.Asla Susie’yi göremeyebiliriz.Babamız…Düşünsene birimizi kaybederse neler yaşar?Nasıl hayata devam eder bunları hiç düşünmüyor musun Andy?Sana inanamıyorum.Ne kadar da düşüncesizsin.”