180 days, 4minutes and 29 seconds with my bestfriend

Chapter 1 My bestfriend

"Meeting you is the best thing that happened in my life."

Meet Karl. My bestfriend since birth! Haha, oo bestfriend na talaga kami noon pa. Alam ang lahat sa isat-isa. Favorites, dislikes, crushes, hatreds and everything... Yes he was, he was my best friend before. Before I fell inlove with him, and counted every minutes, days and seconds together with him.

Karl's mother became also my second mother since my mother left us. Iniwan kami ng mama namin kaya lahat kaming mag kakapatid, humanap ng kanya kanyang magiging sandalan bilang isang ina. Masaya ako sa tuwing magkasama kami ni Karl. Feeling ko, sya na ang gusto kong makasama habang buhay. Pero oo, feeling ko lang talaga. Dahil sa tunay na buhay, ang bestfriend ay bestfriend mo lang. Yun lang at wala ng iba...

**

Day 1

"Never asks, just go what ever you want. Enjoy your life with him and seize the world. Coz believe it or not, everyone of us will stop breathing turn cold and die."

"Jannnnnnneeeeeeee!"

Alam ko na kung sino to. Ayan na, lalapit na sya at tatakpan ang mga mata ko. Bubulong, "hulaan mo kung sino to?" at sabay hagikhik ng kaunti. At ako naman, kunwaring hahawakan ang kamay para himasin at siguraduhin kung sya nga.

"Karl!" Sabi ko sabay tanggal sa kamay nya. Lagi mong ginagawa sakin yan sa tingin mo hindi ko pa kabisado yan? Duhh. "Anong kailangan mo Your Higness?" tanong ko habang nakataas ang isang kilay.

Lalapit sya at yayakapin na naman ako.

"Walaaaaa, namiss lang kita." Bulong pa nya. Parang hindi moko namimiss ah? Tanong nya sabay simangot.

"Grabe! Oo na Your Highness namiss na po kita." Sabi ko sabay pout.

Nag pasama sya sakin para bumili ng mga gagamitin niya para sa report nya sa science. Nag lalakad-lakad lang kami ng biglang may tumasag.

"Karrrrrrrrrrrl!!" Mga flirt na fans ni Karl. Well yes, may mga fans talaga si Karl dahil kilalang kilala ang family nila sa school namin. Ang mga magulang nyang sina Sharon Cordero at Angelo Villasor ay parehong kilala sa campus dahil sila lang naman ang mga nag uwi ng karangalan ng school. Nanalo ang mama at papa nya bilang Mr. & Ms. Central Popular High School.

"Karl papicture naman!" *clirck* sabay pindot sa cellphone. Ofcourse for sure i-paprimary na naman yun nila at hahakot ng maraming likes sa facebook.

"5:39 in the evening"

Nag open ako ng lop top, sinearch ang link ng Youtube at pinatugtog ko ang favorite opm song ko na "Farewello" ewan ko kung bakit pero gustong gusto ko talaga naririnig yung sound ng song nato. Nag new-tab ulit ako tapos nag search ng facebook.

*Facebook, click.*

Email: jane_ilykav28@yahoo.com

Password: ilove***supermuchkiligkilig28

Loading...

Tapos nag umpisa ng tumugtog yung song.

"We used yo be frightened and scared to try, thing we dont really understand why? We laugh for a moment and start to cry we like crazy..."

Nag open na yung Facebook.

May notification ako at nakalagay ang pangalan ni Karl. "Karl Angelo Villasor update a new photos... Ci-nlick ko para malaman kung ano yun.

Karl's timeline...

May picture na naka-post! Picture kasama yung mga babaeng nag papicture sa kanya kanina. Naka-tag pala sya. Nag loading muna bago lumabas yung buong picture.

Loading...

"Huhwhhhhhhhaaat?!" Sigaw ko pagkakita ko nung picture. Amp! @#*+& ito pa talaga bumungad saken? Sabi ko sabay turo ng galit sakin sa lop top.

"Shetmax! Akala mo ang ganda, mukha namang di nag suklay ng limang araw!" Tapos mas lalo pakong nagalit nung nakita ko yung caption.

*Hi, jgh! Ang pogi ng kasama ko. Feel ko inlove nako. Love love love! #KarlIs<3*

Nag init ako sa galit, sumigaw tapos ibabato ko yung mouse ng lop top, kaso naisip ko mahal pa yun kaya yung mouse pad nalang ang binato ko.

"@#$%&+** Bakit sya paaaa?" Sabi ko sabay tingin ulit sa picture. Tapos naiiyak nako pero pinigilan ko. Kaso biglang tumugtog ulit yung song,

"Ohhhh! Farewell to you my friend, we'll see each other again..."

Nag pipigil nako ng iyak dahil sa galit tapos tumuloy pa yung background music.

"Dont worry coz its not the end of everything.."

Naiyak na talaga ako. Iyak iyak tapos punas onte tapos titingin sa picture tapos iiyak na naman. *uhmmm!* Tumuloy parin sa pag tugtog yung kanta. Tapos nag fefeeling MMK na naman ako habang umiiyak ng slowmo.

Sa pag eemote ko, hindi ko namalayan na 8:30 na pala at kailangan ko ng kumain. Bumaba ako para tignan kung anong pwedeng makain sa ref pero pag tingin ko. "Ay tae! Wala na pala kaming ref." Binenta na ni kuya yung ref para maka enroll si kuya Raf. Ayun, nakalabas lahat ng gulay sa lababo.

"Hay! No choice. Bibili na naman ako ng lutong ulam sa carenderia."

Nag lalakad nako tapos may tumawag. "Hoy Janeee!" Kamukha ni Karl. Lalapit na sya sakin pero hindi parin ako nag rereponse dahil sa nangyari kanina. Nakatulala parin ako habang papalapit na sya.

"Uy! Jane, anyare sayo parang nakakita ka ng multo? Nakatulala parin ako. Nagulat nalang ako nang narealized ko na hindi nya tinakpan yung mata ko at bumulong. Instead, inalog pa buong katawan ko.

"Hiy Jane! Kyle to." nag tatakang tanong nya. Si Kyle pala, ang kambal ni Karl! Hayst. Oo nakalimutan kong sabihin na may kambal pala si Karl. Saka mo lang madidistinguish kung sino talaga sa kanila si Karl at sino si Kyle kapag kilalang kilala mo na talaga ang isa sa kanila.

Si Karl na laging nakatawa at may maliit na kuntil sa tenga. Habang seryoso at laging nakataas ang kilay na may maliit na balat sa baba naman si Kyle.