Rosa gaat verhuizen naar Londen. Ze heeft er heel veel zin. Tot ze op het vliegveld een rare man tegenkomt, ze krijgt hem niet meer uit haar hoofd. En dan droomt ze over hem. Zou dat iets betekenen? En dan is er nog haar broer Rick. Hii reageert nie...
Ik trek de deur open. Dit is niet wat ik verwachte. Ik weet sowieso niet wat ik verwachte, maar alles behalve dit.
Er is niks, niks noppes nada. Dit is gewoon een lege kamer, geen geluid niks. Ik wil terug lopen naar mijn kamer als ik weer een geluid hoor. Het komt alleen niet uit de kamer. Het is allemaal in mijn hoofd. Ik knijp mijn ogen dicht. Ik denk aan Rick en aan mijn ouders. Het helpt niet, het geluid wordt alleen maar harder.
Zwarte vlekken vormen zich voor mijn ogen. Ik strompel weg van de deur. Ik val neer op de grond. Ben ik dood?
Ik word wakker, maar ik lig niet meer op de vloer. Mijn hoofd doet pijn. Ik kan kan me niets meer herinneren. Of toch, die deur. Er komt een vrouw binnen. Ze is dun en heeft ravenzwart haar. Haar huid is bleek. Ze doet me denken aan Sneeuwwitje.
'ik ben sasha, je nieuwe dokter' zegt ze.
Dokter? Wat voor dokter? Waarvoor zou ik een dokter nodig hebben? Allerlei vragen spoken door mijn hoofd. Ze is in ieder geval Nederlands. Dat is een voordeel.
'ik zou graag even met je praten.' gaat ze verder. Ze loopt verder en gaat naast me op het bed zitten.
'De andere dokters denken dat je schizofrenie hebt.'
Ik kijk haar niet begrijpend aan.
'Dat is dat iemand stemmen hoort in zijn of haar hoofd. Andere mensen kunnen deze stemmen niet horen. Alleen de stemmenhoorder. De stemmen geven vaak opdrachten. Het kunnen meerdere stemmen zijn, maar meestal is het één stem.'
'ik ben dus gek.'
Ik zeg het meer tegen mezelf dan tegen haar. Ik hoop dat Rick snel komt. Dan kan hij me hier weghalen.
Sasha weet niet zo goed wat ze moet zeggen. Toch gaat ze verder met haar verhaal.
'je gaat vanaf vandaag in therapie. De therapie is om te zorgen dat je leert om gaan met de stemmen in je hoofd. Verder gaan we minimaal een keer per dag een wandeling maken buiten. Dit gaat door tot dat je broer hier is.'
Ze zegt het alsof ik een klein kind ben.
Ik begin dus met therapie. Ik hoop dat het helpt. Ik wordt begeleid naar een aparte kamer. De therapeut zit al klaar. Ik mag gelukkig Nederlands praten.
Als Sasha weg is begint hij met praten. Hij gaat eerst uitleggen wat mijn ziekte inhoud en wat dat met mensen doet in het algemeen. Hij heeft het er ook steeds over dat praten goed is. Als hij klaar is met praten ben ik aan de beurt. Ik moet vertellen over hoe ik me voel en wat ik zoal hoor. Ik probeer te praten maar de stem zegt dat ik niks moet zeggen. De stem maakt me bang.
De therapie duurde anderhalf uur. De therapeut zei dat tekenen ook hielp. Daarom zit ik nu aan mijn bureau te tekenen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De therapeut had gelijk. Tekenen maakt me rustig en het laat me even de realiteit vergeten.
