3 jaar later
Lachend kijk ik over de tafel heen. Alles staat klaar. Het is mijn verjaardag en de hele familie komt zo. Het is gelukkig goed met me afgelopen. Ik ben bijns over mijn trauma heen en ik ben helemaal gelukkig. Ik heb Rick gevraagd of hij ook langskomt, maar hij heeft nog niet gereageerd.
De eerste familieleden komen binnen. En ik straal een en al gelukkigheid uit. Iedereen gaat naar buiten en langzaam komen de eerste gesprekken op gang.
Het is super gezellig en langzaam gaan we van taart en koffie over op bier en chips. De bel gaat en ik excuseer me even bij mijn familie. Ik doe de deur open. Rick staat voor de deur. Even betrekt mijn gezicht, maar dan trek ik hem snel in een knuffel. Ik heb hem tenslotte drie jaar niet gezien. Hij slaat zijn armen ook om mij heen. En zo staan we een tijdje lang, allebei met tranen in onze ogen.
'het spijt me.'
Zegt Rick nogmaals.
'het is al goed. Kom snel binnen, de hele familie is er al.'
Lachend trek ik hem naar binnen. Opgelucht trekt hij zijn jas uit en volgt hij mij mee naar buiten, naar de gezelligheid.
Zo gaat het de hele dag door. Gezellig kletsen en ondertussen veel drinken. Ik ben trouwens 25 geworden voor de geïnteresseerden.
Als de avond valt is het tijd voor iedereen om te gaan. Ik zwaai iedereen uit. Net als ik de deur dicht wil doen zie ik een zwarte schim een steegje in schieten. Paniek slaat toe.
Was dat nou de enge man? Mijn ademhaling gaat steeds sneller. Zwarte vlekjes dansen voor mijn ogen. Ik kan mezelf niet meer beheersen. De duisternis omarmt me. Verlamd val ik op de grond.
Het laatste wat ik me herinner is de enge man.
Lost in the darkness of my own soul.
JE LEEST
losing my mind
FantasyRosa gaat verhuizen naar Londen. Ze heeft er heel veel zin. Tot ze op het vliegveld een rare man tegenkomt, ze krijgt hem niet meer uit haar hoofd. En dan droomt ze over hem. Zou dat iets betekenen? En dan is er nog haar broer Rick. Hii reageert nie...
