KOLEJ GÜNLÜĞÜ

BÖLÜM 23

Multide Deniz

"Arel geri geldim, sana geldim. DENİZİN GELDİ."

Gülen yüzünü büyük bir hüzün kapladı. Kalbinin sesini duyabiliyordum. O kızın sesini duyduktan sonra hızlı hızlı atmaya başlamıştı. Gözleri doldu. Anıları bir şerit gibi geçti gözlerinin önünden. Ama arkasına dönmedi. Dolu gözleriyle, gözlerimin içine bakıyordu. Gözleri yardım istiyordu benden. Acı çekiyordu hem de çok.

Sonra kendine çeki düzen verdi. Yüzünü hüzün yerine öfke, kin , nefret kapladı. Yavaşça arkasına döndü. Sevdiği kıza baktı, içinde hala bişeyler vardı ona karşı. Her adını duyduğunda gözleri parlıyordu.

İkisi birbirine bakıyordu ama konuşmuyorlardı. Sanki bakışarak anlaşıyorlardı. Arel denize nefretle dönsede sonradan yüzündeki o nefret gitmişti, özlem vardı sadece. Bu canımı fazlasıyla yakıyordu.

"Gençler ne oluyor burda?" herşeyden habersiz gelen bir aras vardı.

Arasın hiçbirşeyden haberi yoktu. Benim mutlu prensim. Bu hikayede tek masum olan sensin.

Arel denizi, deniz arası izliyordu. Aras daha denizi görmemişti. Aras bana baktı, beni görünce koşarak yanıma geldi.

"Derinim ne oldu sana. Hangi ibne üzdü seni söyle bana. Lan berk sensin değil mi it." Aras tam berke vuracakken o kızın sesi geldi.

"Aras."

Aras sıktığı yumruğunu indirdi. Şok olarak arkasına döndü. Denizi görünce yüzünü nefret kapladı. Bir an olsun o nefret, yüzünden silinmedi arasın. Arelle Aras ın arasını bozmuştu. Nasıl unutabilirdi ki bunu aras.

Aras "Bu kızın burda ne işi var? Kim getirdi bu kızı buraya? " diye bağırdı. Arel hala sessizliğini koruyordu.

"Aras beni dinle biraz." dedi deniz.

"Neyini dinleyecem senin, yalancılığını mı. Kes sesini git burdan." aras çok öfkeliydi. Onu bir kıza karşı ilk defa bu kadar sert davranırken görüyordum.

"Gitmiyorum. Bende bu okula naklimi aldırdım artık burdayım." dedi.

Hayır bu kadar olamazdı. Berk bunun için ona yardım etmiş olamazdı. Ben onun arkadaşıydım. Benim areli sevdiğimi bile bile beni sevmişti. Ve suan beni arelden kopartmak içinde bu kıza getirmişti okula.

Berk' e doğru döndüm. O da olan biteni izliyordu. Benim ona baktığımı anlayınca bana baktı. Sadece onun duyabileceği sesle "Senden nefret ediyorum." dedim.

Gözlerinden belliydi kalbi kırılmıştı biraz. Ama umrumda değildi. Ben eski derindim artık. Biraz bile acımam yoktu insanlara karşı. Eski duygusuz derine geri döndüm.

Olanı biteni izlemeye devam ettim. Aras "Sen gitmezsen ben seni göndermesini biliyorum." dedi.

Arad denize doğru yürümeye başladı. Denizi kolundan tuttu.

"Yürü,çık git burdan."

"Aras canımı acıtıyorsun bırak beni." yüzünü buruşturmuştu, gerçekten de canını acıtıyordu aras.

"Konuşma sesini duymak istemiyorum. Yürü hadi."

"Aras yeter." Arel kenetlenmiş ağzını açtı.

Herkes arele döndü. Aras bile şok olmuştu. Hala seviyordu işte. Onu istiyordu hala. Ayağa kalktım yavaşça.

"Arel sen iyimisin, hatırlamıyor musun bu kızın neler yaptığını? Biz seninle bu kız yüzünden günlerce kavga ettik." Arasın nefreti geçmiyordu.