Yazar'dan
13 yıl önce
"Annesinin çığlıklarıyla ağlıyordu küçük kız. Daha çok küçüktü ve neler olduğunu bilmeden korkudan ağlıyordu. Abisi onu oradan çıkarmaya çalışıyor ama her denediğinde kendini duvara toslamış şekilde buluyordu. Daha
sonra annesinin sesi bir anda kesildi,ve abisinin çığlıkları odayı doldurdu. Ama bu sefer çığlıklar korkudan değildi. Her çığlığı feryattı. Bir çocuğun annesi için çıkardığı feryat çığlıklarıydı.
Kadın yerde kanlar içerisinde yatıyordu. Küçük kız hala ağlıyordu ve abisi artık delirmek üzereydi. Birden kapıdan sesler gelmeye başladı,kapıyı yumrukluyor ve kırmaya çalışıyorlardı. Birden abisi çok acı bir çığlık attı ve bir silah patladı. Abisinin sesi kesildi. Kız bir an sustu ve tekrardan bir silah patladı. Kız korkudan tekrardan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Sonra içeri birileri girdi siren sesleri geliyordu. Kızı bir kadın kucakladı bir arabaya bindiler. Kız hala ağlıyordu ama korkudan. Neler olduğundan haberi yoktu. Öğrendiği zaman, mahvolacağını, hayatında kocaman bir boşluk olacağını ve o günden sonra bir daha gülmeyeceğini sadece o günkü gibi ağlayacağını bilmeden derin bir uykuya daldı.
Ya sonra?
Sonrası çaresizlik.
Sonrası tükenmişlik.
Sonrası ne biliyor musunuz?
Sonrası bitmişlik...
Herkese slm arkadaşlar.
Bu bölüm biraz kısa oldu ama arada böyle bölümler gelicek.
Umarım beğenirsiniz.İYİ OKUMALAR🌙❣️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MONDİLCHT(DÜZENLENİYOR)
Подростковая литература"Ayın ışığı karanlığa bürünüyordu yavaş yavaş. Kim bilir belkide dolunay olucaklardı" Bir kaybeden.Hayatın ona çok ama çok acımasız davrandığı bir kaybeden.Daha küçücükken en zor hayat sınavlarını vermişti. Bir daha mutlu olamayacağını kendine benim...
