"Ayın ışığı karanlığa bürünüyordu yavaş yavaş.
Kim bilir belkide dolunay olucaklardı"
Bir kaybeden.Hayatın ona çok ama çok acımasız davrandığı bir kaybeden.Daha küçücükken en zor hayat sınavlarını vermişti.
Bir daha mutlu olamayacağını kendine benim...
YAZAR'DAN 7 yıl önce Zıplayarak yürüyordu küçük çocuk. Çok mutluydu çünkü babası ona çikolata alıcaktı. Sadece bir paketi birine götürmesini ve ona çikolata alacağını söylemişti. Bayadır çikolata yememişti ve şimdi yiyeceği için çok mutluydu. Annesinin yanındayken annesi ona her gün alırdı. Parası olmasa bile borç edip alırdı çünkü küçük çocuk çikolataya bayılırdı. Kadın sırf oğlunun mutluluğu için nerden getirirse getirsin çikolata alırdı ona. Ama artık annesi yanında değildi çocuğun çünkü babası onu zorla ayırmıştı annesinden. Çocuk çok direnmişti ama babası onu annesinden ayırmıştı. Babası ona hiç iyi davranmazdı. Hep onu döver ve iş yaptırırdı. Ama bugün yaptırdığı iş çok farklıydı ve ilk defa bir iş karşılığında bir şey alıcaktı. Çocuk buna şaşırmıştı ama yinede çikolata yiyeceği için fazla düşünmemişti. Çok merak ediyordu pakette ne olduğunu. Babasına sormaya cesaret edememişti. Ama belkide teslim edeceği adama sorabilirdi. Babası hariç kimse kötü davranmazdı ona çünkü çok tatlı ve sıcak kanlıydı. İçinden umarım teslim edeceğim kişi beni sever diye dileklerde bulunuyordu. Sonunda babasının verdiği adrese gelebilmişti. Çok heyecanlıydı ve birazda korkuyordu çünkü geldiği yer çok ıssız ve karanlıktı. Eski bir depoydu geldiği yer. Ürkekçe deponun büyük kapısına vurdu ve içinden cesaretli olması gerektiğini söyledi kendine. Çünkü annesi ona bunu öğretmişti. Ne olursa olsun cesaretli hissetmesi gerektiğini. Büyük kapı açılınca içeriden uzun boylu kirli sakallı yüzünde derin bir yara izi olan bir adam çıkmıştı. Biraz korkmuştu "Şey ben ıı bunu babam size getirmemi istedi de."sadece bunu diyebilmişti ve kendine böyle dediği için kızmıştı. Karşısındaki adamın suratında çok iğrenç bir gülümseme oluşmuştu. "Ooo kimler gelmiş sen bizim Tom' un şu meşhur çocuğu olmalısın. Gel bakalım içeri." Dedi adam ve içeri girdi. Zeit içeri girmek istemiyordu ama içindeki lanet olası merakı geçmiyordu. İçeri girdi ve kafasındaki soruyu pat diye sordu. "Acaba birşey sorabilir miyim? Bu paketin içinde ne var?" "Baya meraklısın bakıyorum. Bu hoşuma gitti. Bunun içinde çok güzel ve senin hayatını değiştirecek çok sihirli bir şey var." Tam adını söylememişti adam. Bu Zeit'in pek hoşuna gitmemişti ama yinede merak duygusunu bastırmak istiyordu. İçeri girdi ve koca kapı arkasından sesli bir şekilde kapandı. Ama o kapı kapandığı zaman bütün hayallerini, sevinçlerini, çocukluğunu ve en önemliside içindeki sevgiyi o kapının ardında bıraktığını ve artık ayın karanlık tarafı olacağını bilmiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
