The chords of my torch

Chapter 5

Fryle's POV

Magpahangang ngayon wala pa ring malay si Rhys magagabi na rin pero wala pa rin siyang malay.

"Fryle magpahinga na kayo kami nang maiiwan rito." Saad ni Dave sa amin habang inaayos ang pagkakahiga ni Rhys.

"Tama si Dave umuwi na kayo ni Nycole." Pagsasangayon ni Alec kay Dave na nakaupo sa tabi ko.

"Sigurado kayo?" tanong ko sa kanila napatango naman si Alec sa akin.

"Walang problema." Saad ni Von na nakaupo sa may dinning table.

Wala kaming nagawa ni Nycole kung hindi tumayo at kunin ang mga gamit namin para umalis na.

"Salamat babalik kam bukas dadalhan namin kayo ng pagkain." Saad ni Nycole bago kami umalis ng kwarto ni Rhys.

"Luto bayan ni Fryle?" masiglang tanong ni Alec sa akin.

Napangiti naman ako sa sinabi nya para siyang bata na nagmamakaawang bilihan ng pagkain.

"Sure walang problema, sige mauuna na kami." Saad ko sa kanila napatango naman sila bilang tugon.

Naglakad kaming dalawa ni Nycole papuntang elevator pababa ng parking lot, tahimik lang kaming dalawa habang naglalakad papunta sa kotse nya. Pagkaapasok nya agad siyang nagmaneho pauwi sa bahay namin. Hinid ko pa rin maintindihan kung bakit ganon na lang kadesperado si Rhys mamatay. Alam kong masakit mamatayan ng taong mahal mo pero you still have a life to continue with.

"So you know now the reason why I want you to be closed to Rhys and cheer him up?" tanong nya sa akin habang nagmamaneho.

"Who the fucking insane person who will going to kill himself just for a woman?" Tanong ko sa kanya.

"I've love before and left me hanging but I never put on my mind to kill myself because of a person." Hinanaing saad ko sa kanya.

Me and Rhys are the same but the difference is just his lover died while me left for a some dumpty woman he met on a fucking bar.

"We can't never blame the love of a person for the person he spend his whole life to love her." Kalmadong saad nya sa akin.

Napatigil ako nang marinig ko yun. Tama nga naman, each person is different in loving other people.

Rhys' POV

Pagkamulat ko ng mata ko ay may nakita akong puting paligid. Ito na nga ba ang langit? Makikita ko na ba si Carmen?

"Rhys buti gising kana." Saad ni Von kasabay ang pagkita ko ng mukha nya.

Papaanong nasa langit na rin si Von sa pagkakaalala ko tanging ako lang ang nagpakamatay pero paaanong narito rin si Von?

Iniangat ko ang kamay ko at may nakita akong IV sa aking kamay habang may isang host pa na dinadaluyan ng dugo. Paanong nangyari ito sa huli kong pagakakaalala nakahandusay na ako sa kwarto ko.

Flashback

Magaalasias na ng umaga habang hawak ko ang litrato ni Carmen nang basagin ko ang bote ng alak saka ko kinuha ang bubog nito nasamid pa nga ang daliri ko nanang pulutin ko ang isang bubog hindi ko lang iyon ininda saka ako pumasok sa loob na kwarto ko habang nillaslas ang pulsuhan ko padiin ng padiin ang pagsugat ko sa kamay ko ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko sa dami ng dugong umawas sa aking kamay. Patuloy lang ako sa paglaslas hangang sa naramdaman ko ang pagikot ng mundo ko at maya maya pa naramdaman ko na lang na bumagsak ako at nawalan ng malay.

"Antayin mo ako mahal ko papunta na ako." Huling saad ko nang mawalan na ako ng malay.

End of flashback

"Papaanong buhay pa ako?" walang emosyong tanong ko sa kanila habang dahan dahang tiniingnan sila.

"Hindi importante yun Rhys ang importante ay buhay ka." Masayang saad ni Dave sa akin.

Napailing na lang ako sa kanila hindi ba nila naiintindihan kung bakit ko to ginagawa? At bakit parang masaya pa silang malamang buhay ako?

"Importante ba yun? Papaano mo nasabing importante yun eh nagpakamatay na nga ako tapos bubuhayin nyo ako? Asan ang importasya doon sabihin nyo?" galit kong saad sa kanila.

Nagulat sila nang sabihin ko iyon pero pinili nilang maging kalmado pero hinawakan lang ni Dave ang balikat ko.Ilang taon ko anng gustong mamatay pero parati silang sagabal na magtagpo kami ni Carmen.

"Rhys ayaw ka pa namin mamatay." Saad ni Dave sa akin habang hawak ang balikat ko pabagsak kong inalis ang kamay ko kasabay ang pagtingin sa kanya.

"Ako gustong gusto ko nang mamatay!" sigaw ko sa kanila.

Natahimik lang sila. Naramdaman ko ang dahan dahang pagbuhos ng luha ko, naramdaman ko ang paghagod ni Dave sa likod ko.

"Gusto ko nang makita si Carmen." Basag kong saad sa kanila habang patuloy pa rin sa pagluha nang may biglang pumasok sa loob ng kwarto.

"Hi guys good—" saad ng isang masiglang boses na agad ding napahinto sa pananalita, iniwas ko ang mukha ko nang hindi makita ng kahit sinong umiiyak ako.

"Lalabas lang ako." Saad nya kasabay ang pag sara ng pinto.

Pinunasan ko ang luhang tumulo sa mga mata ko at tiningnan silang tatlo.

"Siya ba siya ba ang dahilan kung bakit buhay pa ako?" gigil kong tanong sa kanilang tatlo, natahimik lang silang tatlo sa harapan ko.

"Walang kinalaman si Fryle dito gusto ka naming mabuhay Rhys." Saad ni Alec sa akin.

Napatango lang ako sa kanila habang dahan dahang tumutulo ang luha ko.

"Ilang beses nyo na to ginawa hindi ba kayo napapagod?" inis kong saad sa kanila natahimik lang silang tatlo habang nakatingin sa akin.

Napasuntok lang ako sa kama ko dahil sa inis na bakit nabubuhay pa ako ngayong panahon na ito.

"Ako pagod na pagod na gusto ko nang makita si Carmen." Saad ko kasabay ang pagkuha ng ballpeng nakapatong sa ibabaw ng side table at akmang sasaksakin na sana ang pulsuhan ko na nilaslas ko nang pigilan ako ni Dave.

"Rhys wag mong gagawin yan." Saad nya habang tinatangal ang ballpen sa kamay ko.

Nakita ko ang paglapit nila Von at Alec sa akin habang si Von naman ay tinutulungan si Dave na awatin ako si Alec naman ay tumawag ng nurse sa may caller.

"Nurse nagwawala ang pasyente bilisan nyo habang kaya pa namin." Saad nya.

Pagkatapos nyang tawagan ay tumulong na rin sya sa pagawat sa akin pero desperado na akong mamatay.

"Rhys tumigil ka, mahal ka namin kaya wag mo tong gawin." Saad ni Von sa akin, tiningnan ko lang siya pero buing pwerso kong hinila ang kamay ko pero hindi ko ma kuha.

"Kung mahal nyo talaga ako pabayaan nyo akong makasama si Carmen." Saad ko sa kanila.

Patuloy nila akong inaawat nang biglang pumasok ang mga nurse saka may itinurok sa akin na unti unting naghina sa akin at bumigat ang mga mata ko hangang sa bumagsak na ang aking mga mata.

Mahal kong Carmen sunduin mo na ako matagal na kitang gusting makasama. Ayaw mo ba akong makasama, mahal ko?