Cassandra

~ Εκείνο το Αντίο~

"Δεν σε μισω" μου ψιθυρίζει καθώς πικρά δάκρυα πνίγουν την μιλιά μου. Πνίγομαι. Χρειάζομαι αέρα.

Ούτε εγώ σε μισώ, αν και το θέλω πολύ.

Με αφήνει να ηρεμήσω. Είναι πολύ δυσκολότερο από όσο νόμιζα. Ο αέρας μοιάζει λιγοστός και δεν ξέρω αν μου φτάνει για να της εξηγήσω. Θέλω να της μιλήσω, να της πω κάθε λεπτομέρεια, καθε θλιβερη περιπέτεια.

Αλλα χρειάζομαι και εγώ απαντήσεις. Θέλω να με κοιτάξει στα μάτια και να μου παραδεχτεί την αλήθεια. Θέλω να με κοιτάει στα μάτια όταν επιτελους της πω πόσο πολύ με πλήγωσε.

Η ώρα περνάει. Το μόνο που ακούγεται είναι η νευρική ανάσα μου και οι γρήγοροι χτύποι της καρδιάς μου. Εκεινη περιμένει υπομονετικά να ξεκίνησω. Αλλά η σιωπή... αυτή η μονότονη σιωπή με συνθλίβει.

"Κασσι" ακούγεται να μου λέει ειρωνικα η γνωστή φωνουλα "Νομίζεις ότι είναι εδώ για εσένα; Για να σε ακουσει;"

Κοιτάω την Δάφνη στα μάτια. Με κοιτάζει πίσω γεμάτη συναίσθημα. Νοιάζεται.

"Όχι Κασσανδρα" ξαναλέει "Μην ξαναπεις αυτη τη λεξη. Κανενας δεν νοιάζεται. Ειδικά για καποια σαν εσενα."

Κλείνω τα μάτια μου. Νιώθω τα βλέφαρα μου βαριά και το μόνο που θέλω είναι να ονειρευτώ, να ονειρευτώ την ευτυχία. Ξαφνικά μια ζάλη με παρασέρνει και νιώθω ελαφριά, σαν να πετάω πάνω από το φεγγάρι. Αποτομα συνέρχομαι.

"Κασσι" μου ψιθυριζει το πολυδιάστατο εγω μου "Θέλω να φυγεις"

...Όχι.

Παίρνω μια βαθειά ανάσα και βγάζοντας τον αέρα φροντίζω να απομάκρυνω κάθε σκοτεινή σκέψη. Χρειάζομαι ένα στήριγμα. Τέλος η μονομαχία. Χρειάζομαι στρατό για να νικήσω τα τέρατα των σκέψεων μου.

Ξεροκαταπινω.

"Γνωριζόμαστε από το νηπιαγωγείο" αρχίζω ψιθυριστά "Ήρθες να μου μιλήσεις, όταν όλοι οι συμμαθητές μου με έβλεπαν ως απειλή. Φορούσα μαύρες φαρδιές ζακετες και μάζευα τα μαλλιά μου πίσω σε έναν χαμηλό κότσο." Σηκώνω τα μάτια μου από το πάτωμα και συναντώ τα μέλι δικά της. "Ήσουν η μόνη που δεν γέλασε με την περίεργη εμφάνιση μου".

Στιγμές του νηπιαγωγείου επανέρχονται πίσω από τους ταφούς στους οποίους τις έθαψαν χρόνια πριν. Από γέλια στο προαύλιο, χιονοπολεμους και τραγούδια, μέχρι καυγάδες, γρατσουνιές και κλάμα. Τόσο κλάμα.