" ကိုကို ေက်ာင္းတူတူသြားရေအာင္ "
ခ်န္းေယာလ္ စက္ဘီးကိုခြလိုက္ခ်ိန္ အေနာက္ထိုင္ခံု
ေပၚခြထိုင္လိုက္တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီ ။ လက္ႏွစ္ဖက္က
ခါးမွာ လာဖက္တြယ္၏ ။ ခါးေပၚေနရာယူထားတဲ့ လက္ေတြကို ခ်န္းေယာလ္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္း ခိုးဝွက္
ျပံဳးလိုက္မိသည္ ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီတစ္ေယာက္ ဒီေန႔မွ
စလို႔ ကိုယ့္စက္ဘီးေနာက္ထိုင္ခံုကို အပိုင္ယူၿပီးအပ်င္း
တစ္ေတာ့မည္ ။
" ကိုယ့္စက္ဘီးကိုယ္စီးေလ ဘတ္ဟြၽန္းနီ "
တကယ္ေတာ့ စိတ္ထဲကမပါဘဲေျပာလိုက္ရျခင္းသာ။
ခါးေပၚက လက္ေတြ ဖယ္႐ွားသြားမွာကို စိတ္ပူပင္မိရ
ျပန္၏ ။ မသိမသာငံု႔ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္ ။
" ကိုကိုတေယာက္လံုး႐ွိေနတာကို စက္ဘီးနင္းစရာ
လား ဘတ္ဟြၽန္းနီ ေန႔တိုင္း ဒီလိုလိုက္စီးမယ္ "
ပိုၿပီးေတာင္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္လာတဲ့
လက္ႏွစ္ဖက္ေႃကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ သေဘာတက်
ျပံဳးရယ္မိသြားသည္ ။ တခုပဲ နည္းနည္းအဆင္မေျပ
သလို႐ွိေနတာ ။ * ကိုကို * လို ့ေခၚေနတာကို အသားမက်သလို ခံစားေနရေသးတာ ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီ
က * ကိုကို * လို႔ ေခၚလိုက္တိုင္း အတိုင္းအဆမ႐ွိ
ရင္ခုန္မိသြားသည္က ။ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ယွဥ္
ၾကည့္ရင္ ဘတ္ဟြၽန္းနီထက္ ေလးလေလာက္ပဲႀကီး
ေနေပမဲ့ * ကိုကို * လို႔ ေခၚေနတာက နည္းနည္း
အဆင္မေျပသလိုခံစားေနရသည္ ။ ဘတ္ဟြၽန္းနီ
ကေတာ့ ဘယ္လိုမွမခံစားရသည့္ႏွယ္ အဆင္ေျပ
ေျပနဲ႔ ေခၚေဝၚေနသည္ေလ ။
" ေက်ာင္းေရာက္ရင္ ဂိုရာမနဲ႔ ေဝးေဝးေနေနာ္
စကားေျပာေနတာေတြ႔ရင္ ဘတ္ဟြၽန္းနီစိတ္ေကာက္
ၿပီပဲ "
" ငါက အတန္းေခါင္းေဆာင္ေလ ဘတ္ဟြၽန္းနီ "
