Game Changer (WCH II)

Chapter 10

Chapter 10
Living together

VENICE

NAGKUKUSOT AKO NG mata habang bumababa ng hagdan ng biglang nanlaki ang mata ko at napatigil sa pagbaba. Para kong na hiya sa itsura ko. Naka pjs pa ko at parang ewan na nagkakamot ng mata. Sabay sabay pa silang tumingin sakin kaya na mula na ang pisngi ko.

"O, neo kkaeeonassda. Yeogiwa." [Oh, you're awake. Come here.] Nakangiting sambit sakin ni Eomma at sinenyasan akong lumapit sa kanila.

I scratched my nape and bit my lower lip. Lumapit ako sa kanila at umupo sa gitna nila Appa at Eomma.

Nakayuko lang ako at pinaglalaruan ko ang mga daliri ko.

"You're daughter is beautiful even if she just woke up." Wes' Dad complemented me.

I gave him a small smile. "Thank you, Mr. Frost." I said shyly.

He shook his head. "No, call me Dad. You're already a part of our family."

Naramdaman kong mas lalong na mula ang pisngi ko. I just gave him a small smile again and looked ayaw. Ang awkward talaga. Ni hindi nga ako makatingin kay Wes. Hindi ko alam kung bakit nawala yung katarayan ko. Siguro kasi hindi ako mukhang presentable ngayon.

Malay ko ba kasing pupunta sila ngayon dito sa bahay namin. Ang alam ko lang naman kakain ako ng breakfast kasabay ang mga magulang ko. I never expected their presence.

"Ttal." [Daughter.]

Napalingon ako kay Appa ng bigla nyang hinawakan ang kamay ko. He squeezed my hand and smiled at me. "Yaghonjawa salgeoya." [You'll live with your fiancé.]

My eyes widened and my jaw dropped. "Han jibung-e? Danji uliui du?" [In one roof? Just the two of us?]

He nodded. "Ne." [Yes.]

Lumungkot ang expresyon ng mukha ko at umiling ako. "Anya, appa. Naneun neomu eoligo geuwa hamkke sal su eobsda! Ojig geuppun." [No, Dad. I'm too young to live with him! Only him.]

He chuckled. The heck? Bakit na gawa pa nyang matawa sa sitwasyon ko ngayon? Hindi na ba nila ako mahal ni Eomma kaya pinapamigay na nila ako sa ibang tao? Wah! Parang gusto kong maiyak.

"Neoneun seumul du sal-iya, ttal. Neoneun deo isang miseongnyeonjaga aniya. Geuligo geuneun neo yaghonja ya. Geuneun nachseon salam-i anibnida." [You're twenty two, daughter. You're not a minor anymore and besides, he's you fiancé. He's not a stranger.]

Naiiyak na talaga ako. Feeling ko pinagtatabuyan na nila ko sa ibang pamilya. "Neo na jwo, Appa?" [Are you giving me away, Dad?] Naiiyak ko ng sambit. Para kong naging batang paslit bigla.

Lumambot ang expresyon ng mukha ni Appa. He hugged me tightly. "Ani, ttal. Ulineun dangsin-i yaghonjawa jal jinaegileul balabnida." [No, daughter. We just want you to get along with your fiancé.]

Napasingot na lang ako at nagpunas ng luha. Wala na kong magagawa. Nandito na rin naman kasi yung pamilya ni Wes and he said last night that his Dad's decision is always final.

Kumalas kami ni Appa sa yakap at tinignan namin ang mga magiging manugang nila. Nakita kong parang nalilito sila. Malamang nagko korean kami. Hindi nila naiintindihan.

"I told her that they'll be living together." Appa said while smiling.

Buti pa syang masaya. Akong anak nya ito nagluluksa. Pinapamigay na talaga nila ko!

Wes' Dad smiled. "Oh, that's great. Don't worry, Venice. Wes is a responsible young man. He won't do anything that will harm you."

Imbis na yung Dad ni Wes ang tinignan ko, si Wes ang binalingan ko ng tingin. Nakatingin rin sya sakin ang he gave me a small smile.